Thuis op Tjörn want zo voelt het.
Thuis in 'mijn' appartement bij de familie Lekander.
Thuis op mijn strandjes.
Thuis.
In plaats van de bloemen die me altijd verwelkomen staat er nu een enorme schaal met aardbeien!
Want behalve een B&B worden er hier al sinds mensenheugenis
Lees meer...
Dalarna, met zijn eindeloze bossen, iedere honderd meter een meer en echt overal lupinen.
Dalarna, van de kunstenaars Carl Larsson en Anders Zorn en van de 'hemslöjd.
Dalarna van de Dalapaardjes - het symbool van Zweden.
Dalarna, de provincie van Zweden die het meest 'Zweeds'
Öland, waar je altijd de zee ziet en hoort.
Öland, waar de wilde orchideeën in de berm groeien.
Öland, waar miljoenen leistenen stapelmuurtjes staan.
Öland, waar mijn lijf en mijn hoofd tot rust kwamen.
Het was wel even doorwerken om er te komen. Op Møn begon
Lees meer...
Na mijn heerlijke rustdag was het toch echt tijd om een strandje op te zoeken.
De lucht was blauw, de zon scheen en het stormde - een prachtige dag dus.
Ik had me goed voorbereid en op Google maps gekeken waar ik met de auto dicht bij de zee kon komen en waar ik min of meer de
Lees meer...
Was het het waard om ruim tien uur te doen over 550 km?
Was het het waard om ruim 4.5 uur bijna stil te staan?
Was het het waard om mijn P's en mijn tuin achter te laten?
Was het het allemaal waard?
Het ging niet vanzelf dit jaar.
Het was zelfs zo dat ik me op een
Zweden - mijn 'andere' land.
Zweden waarnaar ik zoveel heimwee heb dat het bijna pijn doet.
Waar ik me ieder voorjaar weer zo op verheug.
Zweden - waarvoor ik al in januari een vakantie plande.
In januari toen ik nog heel redelijk liep vergeleken met nu.
Zweden, waar bijna
Een boomgaard en een traplift, het was me de maand wel.
Allebei niet de bedoeling maar met allebei blij.
De boomgaard werd me min of meer door mijn strot geduwd, in ieder geval de aanschaf van het stukje grond. Als ik het niet zelf had gekocht had mijn buurman het gedaan en dat
Lees meer...
Confronterend om opeens over alle drempeltjes te struikelen.
Confronterend om nauwelijks een rondje tuin te kunnen doen.
Confronterend om halverwege in de supermarkt om een stoel te moeten vragen.
Confronterend om in de tuin te vallen en niet meer zonder hulp op te kunnen staan.
Het viel niet mee de afgelopen weken.
Eerst die horror week met die snijdende ijskoude wind die door merg en been ging.
Die horror wind die maakte dat ik in één week meer dan een halve kuub hout verstookte.
En die zorgde dat de waterleiding in mijn tuinhuis bevroor.
Dat tuinhuis
Lees meer...
Het afgelopen jaar had ik steeds meer moeite met lopen en staan.
Dat werd er niet beter op na de val met mijn fiets waarna mijn rechter knie op slot schoot wat een aantal dagen duurde met alle gevolgen van dien.
Mijn oude fysiotherapeut K was in het bezit van een mobiel echoapparaat
Lees meer...