#Corvid19, de ergste crisis na de Tweede Wereldoorlog en zo voelt het inmiddels ook.
Een crisis met verstrekkende maatregelen om nóg erger te voorkomen.
Een ramp die de hele wereld treft.
#Covid19, een paar maanden geleden had ik het woord nog nooit gehoord.
Nu beheerst het
COVID19 - ruim drie maanden geleden vertelden mijn Chinese pleegdochters over een zeer besmettelijke griep die Covid19 heette en die een gebied in China teisterde. Ze waren heel erg bang voor hun familie dus ik probeerde ze gerust te stellen in de geest van 'er krijgen iedere winter
Lees meer...
November vorig jaar zag ik dat er een grote expositie van Niki de St.Phalle was in het museum
Beelden aan Zee in Scheveningen.
Ik vind de Nana's van Niki prachtig, ze stralen kracht en vrolijkheid uit.
Maar naar een museum was al jaren geen optie meer voor me. Teveel staan ondanks
Lees meer...
Feesten - vanaf mijn onvergetelijke Kerst leek het wel of er geen einde kwam aan de feesten.
Mijn Chinese meiden vormden daar een belangrijk onderdeel van.
Eerst vierden ze kerst bij mij (want dat doen ze thuis niet en vader moet werken) met heel veel lieve cadeautjes die ze voor
Lees meer...
Ik groeide de eerste zes jaar van mijn leven op op een tochtige zolderverdieping aan het Noordeinde in Den Haag. We hadden geen warm water, wel een potkacheltje en er was altijd een kerstboom.
Een kerstboom met echte kaarsjes want lampjes bestonden er nog niet.
Mijn vader was
Lees meer...
Wat heeft een zadelkruk met familie te maken?
Dat vereist natuurlijk enige toelichting.
De laatste jaren werd het koken steeds meer een probleem voor me.
Eerst dacht ik dat ik er gewoon geen zin meer in had.
Vervolgens raakte ik mijn routine kwijt en kon ik niets meer bedenken.
Herfst, nazomer, zomer - alles kwam langs op Tjörn.
Prachtige dagen vol zon aan mijn strandjes.
Stormachtige dagen met regen- en zelfs even een hagelbui.
Rustige grijze dagen.
En het is altijd goed want het is thuis.
[gallery columns="5" size="medium" ids="10196,10194,10190,10192,10198"]
Lees meer...
Vandaag zat ik weer op Berga, mijn lievelingsstrandje.
Waar het behoorlijk hard waaide
Waar het niet echt warm was
Waar ik al zoveel heb meegemaakt
Alles kwam de afgelopen tien jaar langs hier op Berga.
Blijdschap, verdriet, ontgoocheling, verlies, diepe vreugde, het is er
Hoeveel superlatieven zijn er nodig om het gevoel uit te drukken dat ik heb?
Dat ik voel zodra ik de drie bruggen van Tjörn in de verte zie opdoemen?
Dat ik voel als ik hier langs de aardbeien of de zonnebloemen het erf op rij?
Dat ik voel dat ik thuis ben, THUIS op Tjörn?
Wat heb ik deze zomer van 'mijn landgoed' genoten!
Het voelt of ik nauwelijks binnen ben geweest, alleen tijdens de hitte zocht ik mijn koele huisje op.
En nu heeft de nazomer zijn intree gedaan.
Enerzijds is het of de zomer me door de vingers is geslipt en anderzijds lijkt er
Lees meer...
