Het blijven veelbewogen maanden, de maanden die achter me liggen.
Vorig jaar was het al zo intensief met een boomgaard, een traplift, een zieke P, een P in de rouw en een Prinsje met een Pootje.
Het slot van het jaar spande de kroon met mijn twee zussen en een broer, ik dacht toen
Zondag was mijn laatste dag op Tjörn.
Die laatste dag zit altijd vol met opruimen, de auto pakken, afscheid nemen en boodschappen doen.
Als het weer het toelaat nog even naar een strandje.
Boodschappen bij de grote Ica in Skärhamn en daar nog een rondje zee doen.
[gallery
Lees meer...
Ik ben al weer een maand thuis.
Thuis uit Zweden.
De weken zijn omgevlogen!
Net zoals de afgelopen drie jaar.
Want drie jaar geleden begon mijn Nieuwe Leven.
Opeens realiseerde ik me dat.
Drieënhalf jaar geleden nam ik afscheid van dat leukste-baantje-van-de-wereld, kreeg
Lees meer...
Heet het geluk, dat gevoel wat ik krijg als ik door mijn tuin loop?
Als ik zie hoe de lijsterbes zijn zachte blaadjes rond de nieuwe bloemknop ontvouwt?
Als ik zie hoe de knoppen van mijn kleine beukje, een kind van de eeuwenoude beuk in de tuin van Lyndensteyn, groter worden?
Het nieuwe jaar is begonnen en zoals altijd speelt de film van het afgelopen jaar door mijn hoofd.
Het jaar begon hectisch met code rood op en rond mijn verjaardag. Bijna niemand kon de straat op behalve de schaatsers! Er kwam een nieuwe houtkachel en er waren regelmatig monteurs
Het houdt niet op, niet vanzelf...
Zo voelde het de afgelopen weken, om moedeloos van te worden.
Iedere keer als het beter leek te gaan en ik voorzichtig weer wat ondernam was er wéér nasleep van die val met mijn fiets, inmiddels ruim acht weken geleden. De hoofdpijn werd gelukkig
Lees meer...
Heel langzaam begin ik weer een beetje op te krabbelen.
Slapen is nog steeds een probleem maar daar probeer ik me maar 'bij neer te leggen'.
En wat stom dat ik niet eerder heb bedacht om daarvoor hulp aan Judy te vragen!
Wie weet verrichten haar naaldjes weer wonderen...
Gelukkig
Lees meer...
Afgelopen week sloeg het opeens toe uit het niets - een groot gevoel van dankbaar zijn.
Dankbaar dat ik de mogelijkheid heb gehad én benut om te stoppen met werken, eerder dan gepland.
Te stoppen met het leukste-baantje-van-de-wereld wat me de laatste jaren, hoe leuk het ook
