6

Onrust

Onrust in mijn lijf, onrust in mijn hoofd, onrust in mijn leven. Daar had ik stom genoeg geen rekening mee gehouden. Ik dacht dat ik alles strak had geregisseerd: het afgelopen jaar afstand genomen van het leukste-baantje-van-de-wereld, een prachtig afscheid gehad, vijf weken hard

Lees meer...
0

Geen dip meer te bekennen!

Het waren een paar lastige dagen na de euforie van het thuis zijn en het weer mogen fietsen. Want het viel natuurlijk niet mee. De dingen waar je normaal niet over nadenkt kosten energie en zijn vermoeiend, zeker als het ook nog op een andere manier moet: zonder te bukken en met een

Lees meer...
5

Weekend!

Weer een week gewerkt. Mijn werkweek bestaat uit vier dagen, dus gisteravond begon mijn weekend. Het was een prima week. Ik had het druk, heb hard gewerkt, er deden zich leuke en onverwachte situaties voor en het voelde weer als vanouds. De week vloog om en iedere avond kwam ik met

Lees meer...
3

Weer aan het werk

Gisteravond bedacht ik me dat het de allerlaatste vakantiedag van mijn leven was. Je hebt nu eenmaal vakantie omdat je werkt, het een kan niet zonder het ander. Zonder te werken kun je wel ‘met vakantie ergens heen gaan’ maar het is geen echte vakantie meer in de ware zin van het woord. Wonderlijk. En zo zullen zich nu steeds dingen voordoen die ik voor het laatst doe, meemaak of beleef.

Maar vandaag was het weer ‘gewoon’, een gewone werkdag.
Natuurlijk niet helemaal want ik heb het niet meer druk en dat is even wennen. Ik heb met veel collega’s even bijgepraat en de meeste mails gelezen. En ondanks dat ik gisteren nog geen idee had hoe het zou zijn om weer te werken – zodra ik de deur van mijn kamer open deed was het bijna of ik niet weggeweest was. Bijna maar niet helemaal. Ik voel dat het door de afstand die ik de afgelopen periode heb kunnen nemen anders is. En ik realiseer me wat een goede keus het is geweest deze lange vakantie toch te nemen. Om zo ruimte te creëren voor het afscheid nemen van mijn oude en het omarmen van mijn nieuwe leven. Om door die ruimte anders te kunnen kijken en dingen anders te kunnen ervaren en dat voelt goed. Niet afstandelijk of minder gemotiveerd. Wel meelevend en betrokken.
Maar toch anders, het afscheid nemen is al heel voorzichtig begonnen.

Het was fijn om terug te zijn en mijn collega’s te zien en te spreken.
Het was ook fijn om te voelen dat mijn manager en ik het op dezelfde manier beleven en op een positieve manier kijken hoe die laatste drie maanden het beste ingevuld kunnen worden. Wat een mooie manier om langzaam toe te mogen groeien naar dat Nieuwe Leven.
En wat mooi dat ik deze mogelijkheid krijg om zo afscheid te mogen en te kunnen nemen.

Delen is fijn:
2

#35dagen dag 29

Zoals ik al een paar keer in mijn bloggen heb genoemd woon ik in een kabouterhuisje. En dat is niet eenvoudig voor een verzamelaar zoals ik. De boeken groeien tot aan het plafond en ik probeer krampachtig wat ruimte te bewaren om mijn aandenkens uit Zweden nog enigszins kwijt te kunnen.Ik

Lees meer...