Van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt?
Best een moeilijke vraag, er zijn er zoveel.
Vroeger waren dat alle boeken van Astrid Lindgren. Eerst las mijn moeder ze voor en later las ik ze ademloos vele malen zelf. Vooral de kinderen uit Bolderburen, het piepkleine Zweedse dorpje, die van alles meemaakte waar ik als kind uit de grote stad maar weinig van begreep maar waar ik wel zeer door werd gegrepen. Een uur door de sneeuw naar school lopen, bosaardbeitjes aan een strootje rijgen, peperkoeken bakken met Kerst, voddenkleden weven – alles was onbegrijpelijk en spannend.
En nu kom ik zo vaak ik maar kan in Zweden en pluk daar zelf de wilde bosaardbeitjes, zie overal de kleine dorpjes van drie of vier boerderijen en heb de boeken over de kinderen van Bolderburen nu in het Zweeds in mijn boekenkast staan.
Van welke auteur lees ik nu echt alles?
Van vele (vaak Zweedse) detectiveschrijvers staan de volledige series bij mij op de planken.
Dat zijn de tussendoortjes en ik geniet ervan.
Een schrijver die er voor mij echt uitspringt is Voskuil. Zijn serie ‘Het Bureau’ was al na deel 2 een hype. De delen kwamen onder embargo in de boekwinkels en de lezers stonden te trappelen voor de dichte winkeldeur tot ze er in mochten om het volgende deel te mogen zien.
Ik vond het allemaal wat overdreven.
Toen de hype een beetje over was (er waren toen vier van de zeven delen verschenen ) waagde ik me toch aan het eerste deel. Het viel mee noch tegen. Enerzijds boeide het me wel, anderzijds legde ik het makkelijk weg om het pas weken later weer op te pakken.
En toen kwam die lange vakantie in de vorm van een sabbatical van vijf maanden.
Vijf maanden zon, rust en tijd waarin ik besloot deel 1 eindelijk eens uit te lezen.
Of het nu kwam door de rust, door het onafgebroken door te kunnen lezen, door de zon – ik weet het niet maar ik kon niets anders meer dan achter elkaar doorlezen! Toen het eerste deel uit was ben ik direct deel 2 gaan kopen en bij deel 3 kocht ik vast alle delen die er inmiddels waren. Het wachten op deel 6 en 7 was afschuwelijk, pas toen begreep ik wat de fans hadden moeten doorstaan….
Inmiddels heb ik de cyclus drie keer gelezen net als de andere boeken van Voskuil.
Waarom het me zo boeit weet ik niet. Is het het prachtige tijdsbeeld dat hij weet te schetsen? Zijn het de karakterbeschrijvingen die zo treffend zijn? Of is het het oeverloze gezeur dat een beetje lijkt op een kletsje bij de koffie met de buurvrouw?
Geen idee!