1

Slaap

Petter en Pepijn,slapen,samen,BurmezenWat is slaap toch een wezenlijk onderdeel van het leven. En wat is het een belangrijke voorwaarde om te leven!
Als je makkelijk in slaap valt, door slaapt en uitgerust wakker wordt heb je geen idee hoe bijzonder dat eigenlijk is.

Vroeger had ik dat ook niet. Bij mijn vrienden stond ik bekend om mijn vaste slapen en mijn altijd en overal in slaap kunnen vallen.
We zeilden veel en er zijn meer foto’s van mij dat ik ergens lig te slapen dan dat ik actief met het zeilen bezig ben…
Ik had in die tijd twee wekkers en zelfs daarmee was het twijfelachtig of ik ze zou horen.
Wakker worden was dus niet eenvoudig, in slaap vallen wel.
Overal en altijd, moeiteloos.

Helaas is dat in de loop van de jaren veranderd. Eerst het steeds moeilijker kunnen liggen door de langzaam erger wordende pijn in heup 1. Toen de overgang waar ik vrij moeiteloos doorheen zeilde, alleen het in slaap vallen werd opeens een probleem. Door mijn steeds drukker wordende baan kwam ik in een vicieuze cirkel want eenmaal in bed begon ik door te malen over alles wat er nog moest. Daar kwam andere narigheid bij en opeens realiseerde ik me dat ik een slaapprobleem had.

Gelukkig heb je daar pilletjes voor en alleen al het weten dat ik zo’n inslaper kon slikken als dat nodig was maakte het in slaap vallen makkelijker! Desondanks slikte ik ze ook regelmatig, vooral als ik wist dat ik de volgende dag moest presteren. En dat was vaak het geval.
Wat was het een enorme winst toen mijn oude heup vervangen werd door prachtige nieuwe onderdelen van titanium en porcelijn – alle pijnklachten verdwenen als sneeuw voor de zon en ik kon weer liggen!
Dan zou het slapen vast ook weer lukken…
Maar helaas, al snel volgde heup 2 en werd mijn baan alleen maar heftiger.
En mijn slaapproblemen dus ook.

Inmiddels heb ik twee geweldige pijnloze heupen en een Nieuw Leven dat me steeds beter afgaat. Piekeren is er nauwelijks meer bij, ik geniet van iedere nieuwe dag, ik fiets, ik zwem, ga naar de sauna, doe soms wat nuttigs, zorg goed voor mezelf en leef met de dag. Mindful dus!
Alleen dat slapen blijft een probleem dat nu weer onder druk staat van mijn gescheurde schouder. Dat letsel begint gelukkig te genezen maar inmiddels heb ik een forse en zeer pijnlijke peesontsteking in mijn bovenarm (met dank aan de krabpaal!). Liggen wil niet en alles doet wéér pijn.
Dus slapen ho maar!

En zelfs nu ik niet meer hoef te presteren, uit kan slapen en mijn eigen ritme kan bepalen voel ik weer hoe groot de invloed van niet-slapen is. Het beïnvloedt alles. Mijn concentratie wordt slecht waardoor er van alles misgaat, lezen is geen optie, ik ben prikkelbaar wat voor anderen vervelend is en waar ik me dan weer schuldig over voel, ik vergeet alles, ik kan me er niet toe zetten naar buiten te gaan, etc. En vooral, ik ben ongelooflijk moe. Moe, moe, moe.
Zelfs te moe om te slapen.

Maar… na drie nachten echt geen oog dicht gedaan te hebben was het vannacht een topper!
Op tijd naar bed, ruim voldoende pijnstillers én een slaappil en daar was eindelijk de slaap.
Bewusteloos tot de wekker ging en als herboren wakker.
Herboren met het gevoel de hele wereld weer aan te kunnen.
Energie voor gezellig bezoek, voor boodschappen en kletsjes met onverwachte bekenden, van alles geregeld, mijn Zweedse huiswerk nog net op tijd gedaan, hout gehaald, gestofzuigd en de kattenbak schoongemaakt want dat was hard nodig.

Slapen om uit te rusten. Petter en Pientje, slapen, kachel, Burmezen
Slapen om energie te krijgen.
Slapen om te herstellen.
Slapen om te kunnen leven.

Wat hebben die poesjes het dan toch makkelijk.
Was ik maar een poes…

Delen is fijn:
3

Tijd en energie <-> energie en tijd.

Wat is tijd toch een wonderlijk fenomeen.
De laatste jaren heb ik in mijn gevoel nergens tijd voor gehad. De tijd zelf was er wel, maar ik had door verschillende oorzaken nergens meer energie voor. Het was echt overleven. De weekenden waren nodig om bij te komen, de meest noodzakelijke dingen te doen zoals boodschappen, regeldingen met de bank, de verzekering, de energieleverancier, de belasting, de provider – te veel om op te noemen. En als ik dat min of meer voor elkaar kreeg was ook het laatste restje energie weer op.

Geen energie meer om leuke of inspirerende activiteiten aan te gaan.
In willekeurige volgorde nooit meer naar een museum, nauwelijks meer een goed boek lezen, niet meer toekomen aan muziek, zelden meer naar vrienden die wat verder weg wonen en mijn huis dicht laten slibben omdat opruimen er niet meer bij was maar daar dan toch van te balen.
Wel lamlendig voor de tv hangen, oeverloos met de computer bezig zijn en eindeloos ‘lezen’ van tijdschriften met de wetenschap dat al  die dingen wel tijd kosten maar absoluut niet leiden tot een voldaan en laat staan inspirerend gevoel.

Wat een ander gevoel nu ik wel weer energie en dus tijd heb! Energie om klussen aan te pakken en het geduld te kunnen opbrengen ze af te maken, ook als het niet direct wil lukken. Energie om op te ruimen en weg te gooien wat dan leidt tot meer ruimte in mijn huis én in mijn hoofd. Energie om weer echte boeken te lezen, energie om te bloggen en daarvan te genieten.

Vandaag deed zich een wonderlijk fenomeen voor.
Het is mijn vrije dag (geen echte vrije dag maar de dag dat ik niet werk, voor mij een essentieel verschillend van een vrije dag). Ik was redelijk op tijd op, bedacht wat ik allemaal wilde gaan doen en realiseerde me opeens dat het grootste deel van de dag al om was! Weer was ik met de computer bezig, weer kwamen er tijdschriften op mijn pad en weer kwam ik niet toe aan dat wat ik van plan was.

Maar er was wel een enorm verschil: ik genoot er van!
Ik genoot van het rommelen, even snel wat boodschappen doen, even langs bij een vriendin, een uurtje met Facebook en Twitter, Wordfeud met twee verre vriendinnen en ook nog even een tijdschrift. Zonder schuldgevoel dat ik mijn dag weer verlummelde, zonder het gevoel niet beter te worden van dat geblader en gesurf.

Gewoon een beetje rommelen en daarvan genieten.
Energie hebben om te mogen rommelen.
Energie hebben om niets te hoeven doen.
Energie hebben voor mezelf!

Delen is fijn:
1

Energie!

Wat is het lang geleden dat ik me zo heb gevoeld!
Dat ik iedere dag energie heb om dingen aan te pakken, dingen te doen.
Dat ik de rust en de ruimte heb om op mijn dooie akkertje op te staan, koffie te drinken, een gezond ontbijtje te maken en met aandacht op te eten en te bedenken wat deze nieuwe dag zal gaan brengen.

De afgelopen jaren was het zo anders.
Ik was altijd moe, had voortdurend het gevoel op mijn tenen te lopen en kon het in de weekenden absoluut niet opbrengen ‘Nuttige Dingen’ te doen. Ik was al blij als ik zondagavond de kranten ‘af’ en de boodschappen binnen had.
En de afgelopen week was juist het tegendeel, ik had energie om van alles aan te pakken, op te ruimen, weg te gooien, uit te zoeken, aan te leggen, te bedenken en plannen te maken. Er was veel bezoek waar ik van genoot en natuurlijk hielp het schitterende weer waardoor ik onafgebroken buiten kon zijn.

Nieuw was dat ik me niet meer zo druk maakte.
De tuin bijvoorbeeld. Daar moet na de groene explosie van de afgelopen weken heel veel in gebeuren.
Net terug uit Zweden begon ik daar vol vuur aan om na een paar uur te moeten constateren dat het zo niet ging en dat alles pijn deed. Meestal had ik daar dan vreselijk de pest over in en ging óf door tot ik echt niets meer kon óf ik hield ermee op en kon nergens meer van genieten omdat ik alleen nog maar onkruid zag.
Nu voelde het totaal anders. Natuurlijk is het jammer dat ik niet zoveel kan doen als ik zou willen maar desondanks ziet alles er schitterend uit. En kan ik daar moeiteloos van genieten! Zonder stress of zelfverwijt.

Hoe zou dat komen?
Door het vooruitzicht dat ik over vier weken weer vakantie heb?
Door het besluit dat ik definitief ga stoppen met werken, hoe moeilijk dat ook is?
Door het gevoel van vrijheid wat ik steeds meer begin te ervaren?
Wat het ook is, het is een heerlijk gevoel dat ik hoop vast te houden.
En dat zal me gaan lukken!

Delen is fijn: