COVID19 – er gebeurde opeens van alles!

Covid19 – het woord dat miljoenen mensen over de hele wereld nu al maanden bezighoudt.
Covid19 – het woord dat ook mijn leven steeds meer begint te beïnvloeden.
Want alleen is niet hetzelfde als geïsoleerd.

Maar de afgelopen maand heb ik me nauwelijks geïsoleerd gevoeld want er gebeurde zoveel!

Het begon met mijn onvolprezen Poetsparel J. We dronken gezellig buiten koffie zoals zo vaak, hadden het over van alles en nog wat en ze liet mijn huisje heerlijk schoon achter.
Wat was ik dan ook van slag toen ik de volgende dag een appje van haar kreeg dat ze niet meer kwam! Ze woont 200 m verder, is hier meer dan 12 jaar geweest en het kwam uit het niets.

En wat is het bijzonder dat zich zo maar een nieuwe Poetsparel aandiende! We zijn het samen een paar keer aangegaan en ik ben heel blij! Maar nog steeds wel een beetje verdrietig over de manier waarop het met J is gegaan. Voor mij ondenkbaar om niet even afscheid te komen nemen na zoveel tijd zoveel met elkaar te hebben meegemaakt.

Verder kreeg ik een nieuwe cv ketel. Op zich niet opzienbarend maar wel voor een huisje zonder CV!
Het is de vervanging van mijn badgeiser, badgeisers worden niet meer gemaakt.
Wel geruststellend dat er nu zo nodig ook radiatoren geplaatst kunnen worden al zweer ik bij mijn Jotul en mijn grote gaskachel.

Een dure aangelegenheid en het is altijd spannend of het past in mijn houtje-touwtje-kabouterhuisje.
Gelukkig kwam monteur Rik die het zag als een uitdaging en hij kreeg het tot op de milimeter voor elkaar zonder te hoeven breken! Leve de firma Kuperus in Oudehorne!

Maar de afgelopen maand stond toch vooral in het teken van ‘Een huis voor de meiden!’
Na enerverende gesprekken met de gemeente gebeurde er opeens van alles. Want van de een op de andere dag kwam er een urgentieverklaring en de volgende dag dienden zich twéé huizen aan! Vergelijkbaar qua grootte maar verder best verschillend.

Huis1 had overal laminaat, alle lampen en gordijnen bleven hangen, ze konden een Miele wasdroger voor een prikkie overnemen, er was een grote extra bijkeuken voor alle apparatuur en een prachtige tuin. De vorige bewoner kwam uit Syrië en vertelde dat de buren én de andere mensen in de straat erg aardig waren, ook niet onbelangrijk.

Huis2 had niets over te nemen maar de slaapkamers waren anders ingedeeld waardoor ze iets groter waren, er was boven een extra toilet en een grotere douche maar de tuin was een ongelijk bestraat pad zonder enige privacy en de tuin van de buren lag vol met oud ijzer.

De keus viel niet mee door vele factoren die voor mij soms moeilijk te begrijpen waren want de aanwezigheid van mogelijke voorouders zou ik niet direct als selectiecriterium nemen. Maar na een lange avond hadden we alle voor- en nadelen van beide huizen op papier.
Van de nadelen keken we of ze in plaats van een nadeel ook een uitdaging konden worden.
En zo vertrokken ze naar papa om met hem de keus te maken en werd het huis1!

Maar wat is het ingewikkeld als je niets hebt, de taal nog niet echt beheerst en geen dingen zoals gas/water/licht/wifi kan laten overzetten…
Alles moest aangevraagd, er moest met de belasting over toeslagen worden gepraat (“en wat bent u dan wel van deze familie mevrouw?’), de zorgverzekering bleek opeens een obstakel, zo waren er nog honderd-en-één ding. En overal klonk “ja mevrouw, het is corona en vakantie dus het gaat even duren”…

Overal tussen door probeerde ik soms even rust te vinden op het Landgoed maar er zat ook een koude week bij waarin mijn P’s en ik heerlijk bij het kacheltje zaten. Het viel niet mee rustige momenten in te bouwen want mijn hoofd maakte overuren.

Maar alles lijkt te lukken!
Er kwamen vrijwilligers om te helpen met schilderen en behang afstomen, er werd schoongemaakt, papa snoeide en verplaatste al direct een prachtige hortensia want die stond maar in de weg, Ziggo komt binnenkort voor de broodnodige wifi want dat is hun communicatie, zowel met China als met mij. En straks weer voor school natuurlijk.

Wat was het dan ook heerlijk dat E, mijn jongste zusje kwam en voorstelde weer naar de sauna te gaan! Er waren prima maatregelen genomen in De Waterlelie waardoor ik het wel aandurfde.
Bovendien wilde ik vooral de hele dag in het water liggen want wat heb ik dat gemist!

Het was heerlijk! De zon scheen, het was er rustig, alle medewerkers waren blij dat we er waren en het was werkelijk een verademing in het water en de jacuzzi te liggen en te ontspannen. Om over de bitterballen ’s avonds maar niet te spreken!
Het was fijn dat E een paar dagen bleef, we genoten de volgende dag in de tuin waar de hortensia’s op z’n mooist lijken te zijn maar waar ook andere vaste planten schitteren.

De laatste dag dat E er was maakte we voor het steeds weer uitgestelde tochtje over mijn walletje.
Voor het eerst mét de rolstoel en een kruk!
Het lukte me de rolstoel zelf in en uit de achterbak van de auto te krijgen en dat was de opzet!

Wat was het bijzonder daar na twee jaar weer te lopen/te rijden, een nieuwe ervaring met een dubbel gevoel. Mijn walletje, wat hou ik daar toch van en wat voel ik me daar thuis.
En wat gun ik de meiden dat ze zich ook eindelijk thuis kunnen gaan voelen in dit voor hen zo ingewikkelde land!

Covid19 – de afgelopen maand heb ik er niet zoveel van gemerkt.
Covid19 – de besmettingen nemen weer toe.
Covid19 – wat hoop ik dat iedereen zich aan de maatregelen houdt en er geen 2e golf komt

want alleen is niet hetzelfde als geïsoleerd.