3

Koolzaad, kreeftjes en veel wind

Wat was het een prachtige tocht van Friesland naar Kiel. Overal bloeiend koolzaad, boomgaarden in volle bloei, weiden vol sappige gele paardenbloemen en de eerste seringen. Ook veel reeën en roofvogels.

caravan,Stenaline,ZwedenIk reed deze keer niet alleen maar met G&K, vrienden die voor het eerst naar Zweden gingen en hun caravan bij zich hadden. Gezien de voorspelde files besloten we niet door de Elbe tunnel te gaan maar een stukje om te rijden. Doordat ons rij-tempo verschilde spraken we af bij de boot. En hoe het kwam kwam het, opeens zag ik dat ik vlak voor de tunnel was… Geen probleem want ik reed er bijna alleen! Heb het nog nooit zo rustig gezien.

buffet,Stenaline,veel vis,schaaldierenEenmaal aan boord genoten we van het riante buffet. Heel veel visjes, variërend van allerlei soorten zalm tot (ongepelde) garnalen en kreeftjes. Lekker maar erg arbeidsintensief.

De reis verliep prima al deed ik geen oog dicht. Het bed was te smal en alles piepte en kraakte. Geen succes dus. Viel uiteindelijk in slaap om even later gewekt te worden door de boodschap dat de winkel open was. Voor veel passagiers een belangrijk onderdeel van de reis gezien de hoeveelheden drank die werden gekocht. Je kon zelfs steekkarretjes kopen voor de dozen!

Om 9.30 reden we van boord. Alles duurde eindeloos want er moesten drie rijen auto’s in één baan worden geperst, logistiek loopt het allemaal nog niet zo lekker bij de Stenaline. Ook was er alcoholcontrole en ja hoor, ik moest blazen!

Rond half elf reed ik hier het erf op – thuiskomen!
Wat is dat toch bijzonder, het voelde of ik hier gisteren nog was. Ieder weggetje van het eiland zit ergens in mijn hoofd, Zweden lijkt er gewoon altijd te zijn.
De auto leeg, de caravan op de goede plek gezet, koffie gedronken met G&K en een rondje strandjes. En wat is het leuk om al die lievelingsplekjes met vrienden te kunnen en mogen delen!

De lucht was blauw, de zon scheen tussen de wolken door en het waaide. Sterker nog, het stormde.
Zweden,Tjörn,ganzen,jonge gansjesOp een van de strandjes zagen we prachtige ganzen met een heleboel donzige kleine gansjes én ik zag de eerste twee zwaluwen langs scheren.
storm,Berga,Zweden,TjörnVan zitten was geen sprake, de golven sloegen over de stenen en in de wind kon je elkaar amper verstaan. Maar wat was het mooi en wat hou ik toch ontzettend van dit eiland!

Na de strandjes naar de ICA voor de eerste boodschappen, een glaasje wijn in de caravan en nu als vanouds op mijn ‘eigen’ kamer.
Of ik niet weggeweest ben.

En dat ben ik ook niet want Zweden zit in mijn hoofd en in mijn hart.
Altijd.

Delen is fijn:
6

Vraag 24: Welk boek mag volgens jou niet ontbreken op de #50books zomerleeslijst 2013?

Hoe zo, welk boek? Ik neem altijd een hele krat boeken mee als ik met vakantie ga. Ga altijd met de auto dus kan net zoveel meenemen als ik zelf wil. Overweeg zo nu en dan de e-reader maar heb nog zoveel ongelezen boeken dat ik daar nog lekker mee kan wachten. Hoewel er natuurlijk wel voordelen aanzitten, zoals op een mooie zomeravond heel laat nog zonder problemen buiten te kunnen lezen. Maar op dit moment is dat geen optie, de zomer is nu even zelf met vakantie.

Eigenlijk ben ik net terug van vakantie. De eerste week las ik een intrigerend boek: Het Zevende Kind van Erik Valeur. Zijn debuut waarmee hij in Denemarken direct allerlei prijzen won. Het is geen detective of thriller maar het is wel een hele spannende zoektocht op een zeer literaire wijze beschreven en tot de laatste bladzijde (>700) onverwacht.
Ik las het in de eerste week van mijn vakantie. Achteraf niet zo’n goed idee omdat ik er nog helemaal geen ruimte voor had. Toch heb ik het met veel plezier gelezen zonder het echt in me op te nemen. Het was heel spannend, dat wel. En heel goed geschreven, dat ook. Mijn conclusie is dan ook dat ik het bij mijn volgende vakantie absoluut weer in de boekenkrat doe!
Maar dat telt natuurlijk niet voor dit onderwerp, een boek dat je al eens gelezen hebt.

Het boek wat klaar ligt om te worden meegenomen is Tonio, van A.F.Th. van der Heijden. Dat boek ligt er al een tijd. Ik durfde er eigenlijk niet goed aan te beginnen omdat het zo’n verdrietig boek is. Had het gevoel dat nog niet goed aan te kunnen omdat ik zelf met zoveel worstelde. En dat voelt nu heel anders!
Wel wonderlijk: eerst zelf weer een stevig fundament moeten hebben om het verdriet van een ander te mogen delen. Ik ben zo blij dat ik me zoveel beter voel en toch is dat gezien het onderwerp ook dubbel. Zou je je ooit weer beter gaan voelen na het overlijden van je enige kind?
Het was de keus van de schrijver dit boek te schrijven, zijn verdriet te willen delen met zijn lezers. Voor hem misschien helend en zeker dapper.
Voor mij nu vast een prachtig boek om te lezen.

Delen is fijn: