Mijn laatste blog, #35donkeredagen dag 18, schreef ik op tweede kerstdag.
Nu is het 8 januari, ruim twee weken later. Twee weken die omgevlogen zijn en voelen als minstens twee maanden!
Natuurlijk waren er de feestdagen, en verder logeerde ik bij vriendinnen die net een nieuw huis hebben wat ik nodig moest zien, geregel voor de komende nieuwe heup zoals een hoog-laag bed en fysiotherapie hier en op mijn logeeradres, met de poesjes naar de dierenarts voordat ze uit logeren kunnen, naar de huisarts voor overleg, drie kuub kachelhoutjes voor als ik weer thuis ben, een gezellige logee, de dagelijkse sessies op de hometrainer, mijn verjaardag met doorlopend bezoek, een totale kortsluiting waardoor ik opeens wéér in een donker huis zat, etc.
Maar wat is het heerlijk dat allemaal te kunnen doen met de wetenschap dat alle tijd míjn tijd is. Dat al dat geregel niet in kostbare vakantiedagen gepropt hoeft te worden met de wetenschap dat ik nauwelijks tijd heb om uit te rusten om toch weer uitgerust op het werk te kunnen verschijnen. Het geeft een enorm gevoel van vrijheid ondanks dat het eigenlijk minstens even druk en hectisch is als op het werk!
Voor het bloggen had ik voor het eerst sinds ik ben begonnen geen ruimte. Zelfs niet voor de opdrachten van de #35donkeredagen, die ik toch zo leuk vind om te doen. Het gekke was dat ik me er niet schuldig over voelde. Dat is nieuw gedrag want ik heb er altijd ongelooflijk veel last tussentijds af te haken. Maar nu even niet en dat voelt gewoon goed.
Toch blijven zich maar wonderlijke zaken voordoen in mijn kabouterhuisje. Ik zat doodrustig te lezen toen de stroom uitviel en alles aardedonker was. Met een kaarsje naar de aardlekschakelaar die niet aan wilde dus alle groepen uitgezet en een voor een weer aangedaan. En ja hoor, wéér de groep van de oven. De oven die spiksplinter nieuw en niet aan was! De winkel in het dorp die het fornuis had geleverd gebeld en ze beloofden de volgende dag te komen. Gelukkig was het euvel snel gevonden, maarde reden was vrij bijzonder!
Achter het fornuis zit een stopcontact vlak boven de vloer. Tussen de vloer en de muur zit een heel klein kiertje (wat je niet ziet omdat het fornuis er voor staat). Door dat kiertje was een slak gekropen die zich in het stopcontact had genesteld…..Hij (of zij?) leefde nog een heel klein beetje en had vocht losgelaten dat de kortsluiting veroorzaakte. De electricien had dit nog nooit meegemaakt. Ik ook niet trouwens.
Hij adviseerde me het stopcontact te verzetten maar dat was dan wel ingewikkeld en zou veel tijd kosten omdat er een extra leiding getrokken zou moeten worden. Gelukkig bedacht ik dat het een stuk eenvoudiger kan: alles in plastic en ducttape er omheen! Geen electricien die dat bedenkt maar absoluut afdoende.
Waarom gaat hier toch alles niet gewoon?