Gisteren was het buiten bijna 37 graden en liep de temperatuur binnen op tot 27 graden. In combinatie met de hoge vochtigheidsgraad niet prettig. Kan mijn kamerdeuren bijna niet meer dicht krijgen zo vochtig is het! Zelf red ik het wel, mede door het badje-van-de-buren, de koude douche en een ventilator naast mijn bed. En gisteravond heb ik genoten van het tot diep in de nacht buiten zitten met mijn ereader en twee kaarsjes. Wat is dat prettig. Geen lamp waarbij je eigenlijk toch nauwelijks kan lezen maar die wel allerlei muggen en erger aantrekt maar gewoon een verlicht schermpje!
Mijn drie poezen waren de hele dag en de hele nacht buiten. Normaal zijn ze ’s nachts altijd binnen maar nu stonden alle deuren open om het wat af te laten koelen. De twee Burmezen trekken zich niets aan van de hitte, ze rennen en vliegen, liggen als een blok in een hangmatje te slapen of denken dat ze een vogel kunnen vangen. Ze eten weinig maar kunnen wel een stootje hebben.
Maar met mijn oude Pier gaat het niet goed. Vanmorgen kwam hij aansjokken, ik schrok ervan. Met hele stijve poten steeds een stapje, bijna wankelend. Heb hem mee naar binnen genomen en wat vlees gegeven maar daar moest hij niets van weten. En erger, van drinken ook niet. Nou is drinken niet makkelijk voor hem. Hij is geboren met een hersenbeschadiging en ik heb hem met een spuitje groot gebracht. Nu drinkt hij slok voor slok. Hij neemt als het ware een hap water, gooit zijn koppetje achter over en laat het water dan naar binnen glijden terwijl hij er op kauwt. En het duurt erg lang voor hij op die manier genoeg binnen heeft. Dat leek me nu geen optie dus het spuitje gepakt en hem water gevoerd. Wonderlijk, hij vindt dat de gewoonste zaak van de wereld! Na drie spuitjes was het genoeg. Toch maak ik me zorgen want hij blijft heel sloom en houterig dus de dierenarts gebeld. Het is zondag, weekenddienst.
Ik kreeg een buitengewoon aardige dierenarts aan de lijn die het van een afstand natuurlijk ook niet goed kon beoordelen. Zijn advies was om Pier te brengen zodat hij kon worden opgenomen in een zuurstoftank met airco en een infuus! Tja, als dat moet dan moet het maar ik vind het wel zwaar geschut. En een kostbare zaak natuurlijk, al is dat secundair. Afgesproken dat we het nog even aanzien en dat ik doorga met de spuitjes. En wat was ik blij dat hij aan het einde van de middag spontaan de kattenbak opzocht voor een plasje!
Eten wil hij nog steeds niet maar hij is al weer wat minder sloom.
Niks geen zuurstoftank met airco en een infuus!
Gewoon lekker thuis in zijn eigen omgeving met ieder half uur een shot.
En morgen is er weer een dag.
Niks aan, die zorgen om Pier.
Tsja, die dierenartsen willen wel. Goed dat je ’t zelf zo oplost. Veel liefde en water zullen ‘m vast redden…
Als het goed is gaat het nu toch wel wat koeler worden. Dus nog even doorbijten en dan beetje bij beetje weer naar het oude. Voor dier en mens.
Een zuurstoftank met airco? Ze bedenken wat tegenwoordig.
Pier is bij jou beter af.