Op verzoek van Else Kramer, de fotografe die deze #35dagen organiseert, schrijf ik niet wat de exacte foto opdracht is. Soms is dat makkelijk te herleiden, soms niet.
Nog even en het is Kerst. Eigenlijk heb ik mijn kerstfeest al achter de rug. Voor mij is dat de kerstviering op Lyndensteyn die ik nu voor het laatst mee heb mogen vieren.
Meestal zie ik erg op tegen de kerstdagen en de dagen er omheen. Dat door-je-strot-geduwde gevoel van ‘allemaal samen onder de boom en haal een alleenstaande van de straat want die is zielig’. Nu heb ik nergens last van. Er zal nog wel een restje adrenaline in mijn lijf zitten.
Maar nu moet ik met de billen blood want hoewel de foto van dag 13 geen volle boodschappentassen liet zien is het bepaald anders gesteld met mijn koelkast. Mijn koelkast is een van mijn zwakke punten op huishoudelijk gebied. Mijn poetsparel verzucht regelmatig dat ik daar wat aan moet doen en dat de helft zo in de kliko kan. Dat wil ik best maar ik vergeet dat stomweg. Zodra de deur weer dicht is komt het niet bij me op hem weer open te doen om iets anders te gaan doen dan er iets uit te halen.
Deze opdracht was dan ook een goede aanleiding om met de bezem er door te gaan, figuurlijk gezien. Leverde dat wat op? Nauwelijks! Een bijna leeg potje yoghurt waar nog niet eens schimmel opstond, een stukje kaas wat eigenlijk nog wel kon maar vooruit dan maar en dat was het. Wel heb ik alles beter gerangschikt en wat logischer neergezet. Maar hij is wél vol en dat heeft volgens mij nauwelijks met de feestdagen te maken….
Kaas, meer kaas, nog meer kaas, Zweedse cider, tinnetje vlees voor de poesjes, yoghurt, net ontdooide aardbeiensylt uit Zweden, mijn volgende epo-injectie, witte wijn, veel eieren, lekkere botertjes, pak andijvie voor de stamppot van vanavond, karbonaadje voor erbij, ingrediënten voor de tiramisu (mijn bijdrage aan het kerstdiner 2e kerstdag), nasi en een pak sap.
Wat een hoeveelheid en dat voor mij alleen! Eigenlijk is het wel genant, zeker als je het op de foto ziet. Toch zou ik niet weten hoe het anders moet. Zou ook dat gaan veranderen nu mijn Nieuwe Leven is begonnen? Niet meer zoveel voorraad maar gewoon iedere dag even naar de winkel?
Ach, ook hier zal de voornaamste reden wel weer zijn dat ik een verzamelaar ben. Beter mee verlegen dan om verlegen zei mijn moeder altijd. Zij was zo mogelijk nog erger dus het zit in mijn genen en daar zal ik mij dan maar bij neerleggen…..
Het lijkt inderdaad verzamelen, van veel dingen twee verpakkingen of zie ik dat verkeerd. Scheelt winkelen dat is een groot voordeel.
Lijkt erger dan het is, de meeste dingen lijken hetzelfde maar zijn net een beetje anders….