4

#35dagen dag 24

Een blog over groenten! Degenen die mij goed kennen weten dat daar niet mijn liefde ligt. Natuurlijk hou ik wel van sommige groenten maar van een heleboel ook niet. Absoluut niet! Dat geldt voor alle koolsoorten (en broccoli is ook kool) en dat geldt voor bijna alle slasoorten. Dat laatste is het gevolg van dertig jaar diëten volgen die voornamelijk uit net uit het water geviste sla bestonden. Ik heb me jaren een konijn gevoeld en ik ben er nu helemaal klaar mee. Durf dat ook vriendelijk te zeggen als ik ergens eet waar ze me niet goed kennen en dat levert nooit problemen op. Waarmee maar weer duidelijk wordt dat je met communiceren veel bereikt.

Het verbouwen van groente ligt heel anders, dat vind ik prachtig! Zo’n schitterende boerenkool, zo’n rode kool die nog helemaal onder de bladeren verstopt zit, spruitjes die niet aan een struik groeien zoals ik vroeger dacht maar aan een sterke koolstengel. En dan al die schitterende bonensoorten: kapucijners, doperwten, sperziebonen, tuinbonen, Wâldbeantsjes (Fries!), te veel om op te noemen. Verse doperwtjes zo uit de warme peul, heerlijk. En die kapucijners, ze bloeien met prachtige paarsblauwe bloemen die net lathyrus zijn.
Mais, aardappels, bietjes – ik kan er helemaal lyrisch van worden!

Toen ik nog niet zo lang in mijn kabouterhuisje woonde en er tot me doordrong dat ik toch wel een erg grote tuin had waar wat mee moest ben ik een moestuin begonnen. Volstrekt onbekende materie voor iemand die opgegroeid is in de grote stad. Wat heb ik daarvan genoten! Ik vergeet mijn hele leven niet die eerste keer dat ik mijn hand in de warme aarde stak en drie aardappels opgroef, boontjes plukte en voor toe aardbeien met bessen had. Allemaal zelf verbouwd en allemaal heel erg lekker! Ik heb het ongeveer tien jaar volgehouden maar toen was het op. Het was gewoon té veel werk, ieder jaar weer opnieuw beginnen, veel te veel producten tegelijk klaar en eigenlijk niet met vakantie kunnen. Wat moet je met 20 kroppen andijvie? Ik liet ze op het laatst expres doorschieten omdat ze dan van die prachtige blauwe bloemetjes kregen.
Mijn moestuin is dan ook omgeschoold tot bloementuin en dat bevalt me uitstekend. Toch denk ik er al een tijdje stiekem over om volgend jaar een ‘moesbak’ te maken. Met twee aardappelplanten, wat tuinbonen en die kapucijners, dat zou moeten kunnen.

Dus voor de foto opdracht moest ik op pad, naar de volkstuinen hier vlakbij. Het was een prachtige dag, mooie lucht, lekker zonnetje en de moestuinen lagen er schitterend bij. Ik kreeg direct een rondleiding door een van de bevlogen moestuinierders en ik heb mijn ogen uitgekeken. Alles zag er even mooi uit, overal stonden bloemen, er waren bijenkorven en iedereen was trots en blij. Jammer dat het voor mij niet meer is weggelegd, ik heb mijn handen al vol genoeg aan mijn huidige tuin, maar het blijft knagen. Dus die bak gaat er komen….

Delen is fijn:

4 Reacties

  1. Ik herinner me de moestuin van mijn opa en de weckflessen in de kelder. Glazen potten met een beugel en rood elastiek. Wat zou mijn moeder blij geweest zijn met een vriezer…

Geef een reactie

[postlist id="513"]