Tjonge, moeilijke vraag!
Vroeger schaamde ik me voor allerlei boeken: de Witte Raven met Leni Saris als ongekroonde koningin, alle boeken van Sanne van Havelte, Pitty op kostschool etc.
Van hetzelfde genre lees ik nu Nora Robberts, Hannah Kristin en Jody Picoult maar schamen doe ik me daar niet meer voor.
Waar ik me soms wel voor schaam is als ik een boek juist niet heb gelezen.
Heel lang heb ik dat gehad met ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch.
Iedereen had het er over en ik verzon steeds maar smoezen waarom ik het nog niet gelezen had.
En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
Hetzelfde gebeurde bij ‘Het spel van de engel’ en ‘Nachttrein naar Lissabon’.
Boeken die iedereen had gelezen, waar iedereen over praatte en die iedereen geweldig vond.
Die ik in mijn boekenkast heb staan en ze daar maar niet uithaal.
Waarom niet?
Ik weet het niet.
Gek genoeg wil ik die boeken wel hebben en ben ik steeds van plan eraan te beginnen.
Heb er hier in Zweden weer twee bij me die tot nu toe toch weer in de boekenkist blijven liggen.
Koop ik ze om te laten zien dat ik heus wel weet dat dit goede boeken zijn?
Koop ik ze om te laten zien dat ik er echt wel bij hoor?
Of koop ik ze omdat ik ze graag wil lezen?
Iets houdt me tegen en ik heb geen idee wat dat is.
En waarom weet ik niet, maar daar schaam ik me soms dus een beetje voor!
Haha, hoeft niet hoor! Ontdekking van de Hemel is een literaire Dan Brown, fijn jongensboek (heb ervan genoten) maar meer niet. Zafon weet ik niet, ik kon in elk geval al niet door die eerste heenkomen. Die Nachttrein is zo populair dat ik er helemaal geen zin meer in heb. Net als die eenzaamheid van de priemgetallen, ik vond het uiteindelijk een larmoyant boek. Smaken verschillen en het leven is te kort om saaie boeken te lezen!
Kijk, dáár heb ik wat aan! Blij dat ik mijn schaamte durfde te openbaren:>)