Alles lijkt weer gewoon, is weer gewoon.
Geen #coderood meer, wel sneeuwbuien waarna de sneeuw weer als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Veel uitgesteld verjaarsbezoek en wat kreeg ik een prachtig cadeau! Ik wist dat het eraan zat te komen, had zelfs al een deel gezien maar het overtrof mijn stoutste verwachtingen.
Ik vierde mijn 60e verjaardag in Zweden met Nederlandse en Zweedse vrienden en kreeg daar een foto van de cat-quilt die M voor mij aan het maken was! Wat een ontroerend idee en wat een werk. Het was dan ook heel helder dat het nog even zou duren voor hij klaar was.
En nu was het zo ver.
Ondanks dat ik min of meer wist hoe hij eruit zou zien was het een enorme verrassing – wat een schitterende quilt! Heerlijk warm, licht, prachtige kleuren, lekker zacht en een prima formaat. Ik kreeg al de opmerking “dit wordt een erfstuk” en zo is het!
Wat ook bijzonder was, is dat de poesjes hem onmiddellijk hebben geconfisqueert, het lijkt wel of er kattenkruid in zit! Zelfs als hij opgevouwen op de armleuning van de bank ligt weten ze toch precies zo te rommelen dat ze er op én er onder kunnen liggen. We moeten met z’n vieren vechten wie er aan de beurt is…
Het was dus eindelijk weer een gewone week met maandagochtend vroeg naar het fysio-zwemmen, dinsdag Zweedse les, woensdag naar de fysiotherapeut, donderdag naar de sauna en bijna iedere dag mijn ritje op de hometrainer.
In de sauna zwom ik in het heerlijk warme buitenbad mijn
60 baantjes en iedere keer verbaas ik me er weer over dat dat zelfs in een regenbui heerlijk is.
Het is wonderlijk om dan in je blootje buiten te lopen en het absoluut niet koud te hebben – zou er hier in de tuin toch niet aan moeten denken.
Het is fijn dat alle feestdagen achter de rug zijn en het gewone leven weer begint. Met heel veel uitgesteld verjaarsbezoek wat ik van geniet. Ik hou niet van teveel mensen tegelijkertijd in mijn kabouterhuisje en mijn vrienden weten dat en houden daar rekening mee.
Het is ook heerlijk om ’s ochtends weer rustig wakker te kunnen worden en op te kunnen staan in de wetenschap dat er niets hoeft. Dat blijft toch de grootste verworvenheid van het niet-meer-hoeven-werken!
En al hebben we dan geen #coderood meer, het is nu #codegeel: enorme buien met heel harde windvlagen, droge en natte sneeuw, hagel en felle zon. Ik kijk al de halve dag naar buiten, de luchten zijn prachtig. ‘Onstuimig’ past er het beste bij.
Wat een voorrecht om bij mijn houtkacheltje te zitten met de poesjes, het VKMagazine en een voorraad houtjes binnen handbereik. Niets meer te wensen!
En morgen?
Morgen komt er bezoek en moet ik eerst nog even iets bakken…
Jaloers op jouw mooie kat-quilt. Prachtig!
Hier spreekt een tevreden mens, houen zo!
Prachtige quilt.
Wat een mooie quilt! Een prachtig cadeau!
Ik begrijp heel goed dat ook de poezen er helemaal weg van zijn 😉