Maand: mei 2013

2

Vraag 20: Welke boeken lees je stiekem omdat je je er eigenlijk voor schaamt?

Gepubliceerd op door Liesbeth

Tjonge, moeilijke vraag!
Vroeger schaamde ik me voor allerlei boeken: de Witte Raven met Leni Saris als ongekroonde koningin, alle boeken van Sanne van Havelte, Pitty op kostschool etc.
Van hetzelfde genre lees ik nu Nora Robberts, Hannah Kristin en Jody Picoult maar schamen doe ik me daar niet meer voor.

Waar ik me soms wel voor schaam is als ik een boek juist niet heb gelezen.
Heel lang heb ik dat gehad met ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch.
Iedereen had het er over en ik verzon steeds maar smoezen waarom ik het nog niet gelezen had.
En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.

Hetzelfde gebeurde bij ‘Het spel van de engel’ en ‘Nachttrein naar Lissabon’.
Boeken die iedereen had gelezen, waar iedereen over praatte en die iedereen geweldig vond.
Die ik in mijn boekenkast heb staan en ze daar maar niet uithaal.
Waarom niet?
Ik weet het niet.

Gek genoeg wil ik die boeken wel hebben en ben ik steeds van plan eraan te beginnen.
Heb er hier in Zweden weer twee bij me die tot nu toe toch weer in de boekenkist blijven liggen.
Koop ik ze om te laten zien dat ik heus wel weet dat dit goede boeken zijn?
Koop ik ze om te laten zien dat ik er echt wel bij hoor?
Of koop ik ze omdat ik ze graag wil lezen?

Iets houdt me tegen en ik heb geen idee wat dat is.
En waarom weet ik niet, maar daar schaam ik me soms dus een beetje voor!

Delen is fijn:
0

Afkicken!

Gepubliceerd op door Liesbeth

Het valt niet mee me over te geven aan het grote niets-doen.
Meestal heb ik daar absoluut geen moeite mee, zodra ik in Zweden ben valt altijd alles van me af.
Maar nu is het anders.

Mijn lijf en mijn hoofd zijn een en al onrust en me concentreren op een boek is nauwelijks aan de orde.
Zelfs ’s nachts gaat het door, ik word ‘denkend’ wakker met het gevoel de hele nacht hard gewerkt te hebben.
En dat terwijl alles mee zit: na twee dagen is het prachtig weer geworden, ik geniet van de doodstille strandjes en ik hoef helemaal niets.

Het zullen de afgelopen maanden wel zijn.
Maanden waarin veel is gebeurd en waarin ik voor mij ingrijpende besluiten heb genomen.
Besluiten die gaan leiden tot een ander leven en daar moet ik aan wennen.

Dat geeft dus onrust, in alles.
Thuis zijn er altijd veel dingen te doen waardoor die onrust niet zo opvalt en ik er onderuit kan.
Hier is dat niet zo en slaat die onrust genadeloos toe.
Het voelt als afkicken en dat zal het ook wel zijn.

En waar kan dat beter dan hier?
In dit prachtige land waar ik ondanks mijn onrust toch weer buitensporig geniet van de natuur die per dag verandert.
Van de nog kale bomen die een waas van groen krijgen.
Van de miljoenen witte bosanemoontjes.
Van de berken met hun zacht groene blaadjes.
En van de rust die alles uitstraalt.

Die rust zal uiteindelijk bij mij ook wel komen.
Het Zweedse wonder zal zijn werk weer doen.

Delen is fijn:
0

Leven met de dag

Gepubliceerd op door Liesbeth

Tjörn, het eiland aan de Westkust waar ik zoveel van hou.
Heerlijk om er weer te mogen zijn.
Heerlijk om thuis te komen want zo voelt het, of ik niet weggeweest ben.
Heerlijk ook om me hier welkom te mogen voelen.

En nu begint het grote uitrusten.
Het weer werkt daar aan mee: gisteren stortbuien en een koude wind zodat ik geen enkele behoefte had wat te gaan ondernemen. Lekker met een boek op de bank in het tempo van ‘een hoofdstuk – een uurtje slapen’.
Ik tref het altijd ongelooflijk met het weer, heb altijd zon en kan altijd op een van mijn strandjes zitten. Realiseer me ook dat dat ooit mis moet gaan en heb dus van alles bij me om het ook bij slecht weer goed te hebben.

En nu lijkt deze periode te zijn aangebroken.
De weerberichten zijn zeer matig, lage temperaturen, een koude wind en soms een bui.
Jammer, want ik verlang erg naar mijn strandjes.

Aan de andere kant maakt het ook dat ik per dag en zelfs per deel van de dag moet leven.
Geen plannen maken maar kijken wat zich voordoet en genieten van de mogelijkheden die er altijd weer zijn.
Best moeilijk want ik ben een regelaar.

Desondanks weet ik dat ik het moet leren, dat leven met de dag, leven zonder agenda, leven met wat zich voordoet en daar blij mee zijn.
En waar kan ik dat beter leren dan hier, in mijn andere land?

Delen is fijn: