Van die dagen!

Hoe het komt weet ik niet maar ik heb het gevoel dat iedere dag weer totaal anders verloopt dan dat ik me het van te voren had voorgesteld. Komt dat nu doordat er zoveel gebeurt? Doordat de wereld op z’n kop staat en in tien dagen totaal veranderd is? Door één man? Een man die als een idioot impulsieve beslissingen lijkt te nemen die onbegrijpelijk, kwetsend, racistisch en discriminerend zijn.
Tien dagen Trump, ongelooflijk.

Het enige positieve wat hierover te zeggen valt zijn de reacties die er over de hele wereld zijn.
Eerst de indrukwekkende WomenMarches waarin gelukkig ook heel veel mannen meeliepen.
Daarna de petities die al door miljoenen getekend zijn.
Of ze helpen? Geen idee maar ze doorbreken in ieder geval de zwijgende meerderheid.
En natuurlijk de cartoons en de berichten op Twitter – fantastisch hoe op deze wijze humor en boosheid samen kunnen gaan.

Wat ook vrij ontregelend bleek was mijn nieuwe laptop.
Dat is natuurlijk ‘klein leed’ maar het heeft me de afgelopen dagen wel bezig gehouden. Zonder de hulp van oud collega P, hoofd ICT dus wat valt er te klagen, was het nooit gelukt alles over te zetten. Dankzij hem leek alles perfect maar in de dagen die volgden bleken er steeds weer problemen te zijn die uiteindelijk ressorteerden in een nagelnieuw modem dat door een monteur van Ziggo (ja, daar zijn ze weer…) keurig werd geïnstalleerd na een forse aanvaring met de klantenservice.

Desondanks bleef er gedonder en knalde mijn browser Firefox er steeds uit. Ten einde raad gekozen die te verwijderen en over te gaan op Chrome maar de problemen bleven. En vanochtend verdween vóór mijn ogen mijn onvolprezen anti-virusprogramma Kaspersky!

Na heel veel gedoe bleek daar uiteindelijk de oplossing van het probleem te liggen: een update van Windows 10 die niet matcht met allerlei programma’s. Damn Windows!
Dus Kaspersky er af, opnieuw starten, nog eens er af, opnieuw starten, codes invoeren, weer opnieuw starten, updaten gevolgd door opnieuw starten, en ja, alles doet het weer! Maar daar ging mijn dag want het kostte me van vanmorgen elf uur tot vanmiddag half vier, inclusief alle contacten met de helpdesk.

En zo gaat het dus al weken. Zo stond gisteren opeens de timmerman voor de deur om te beginnen met de voorbereiding voor mijn nieuwe keukenblokje.

Dat lijkt niks maar het is een uiterst ingewikkelde logistieke operatie met een timmerman (alles op maat want een oud huis dus niets standaard), een een schilder waar de onderdelen moeten worden gespoten, het afvoeren van de dertig jaar oude afwasmachine vóórdat de echte sloop begint want geen ruimte om hem even te parkeren, de sloop zelf en hoe ziet dan de vloer eruit, de installatie van de nieuwe afwasmachine en gaat dat zo maar lukken want wat treffen we aan en uiteindelijk de nieuwe kastjes en alles wat daarbij hoort?
Spannend dus.

Maar gelukkig is er ook ongepland geluk zoals de prachtige zonnige dagen waar ik samen met de P’s in mijn wintertuin van genoot, dagen vol zon in de buitenbaden van de sauna, dagen naast een gloeiend houtkacheltje, dagen zonder dingen ‘die moesten’.
Ik kan er zo intens van genieten, mijn plekje, mijn P’s en mijn laptop die het weer doet (mét Firefox!).
Wat een verworvenheid, wat een vrijheid!

En natuurlijk zijn er de zeer inspirerende ochtenden in het Digi-Taal Huis.
Want wat was het mooi om een Chinese, die geen woord Engels spreekt, in haar thuisland maar drie jaar lagere school volgde en doodsbang was om fouten te maken waardoor ze niets hardop durfde te zeggen, afgelopen vrijdag lachend binnen te zien komen en stralend ‘goedemorgen’ te horen zeggen!

Dat zijn ze dingen die er toe doen, die het verschil maken.

In een wereld waar op de dag van de jaarlijkse Auschwitzherdenking in de VS de grenzen worden gesloten voor iedereen die ‘er niet hoort’.
Waar ook in Nederland steeds meer verdeeldheid ontstaat maar waar ook heel veel wél kan.

Laten we toch vooral dat verschil blijven maken.
Allemaal op onze eigen manier.

(met dank aan Twitter voor de cartoons)