Thuis uit Zweden - thuis in mijn kabouterhuisje
8

Thuis uit Zweden – thuis in mijn kabouterhuisje

Ik ben weer thuis.
Thuis in mijn kabouterhuisje in plaats van thuis in Zweden.
Het voelt allebei als thuis.

Het weer was niet zo denderend op de dag dat ik zou vertrekken. Jammer, want ik hoefde pas rond vier uur ’s middags weg dus nog even op een strandje is altijd een prachtig afscheid. Maar dat zat er niet in deze keer.

Thuis op Tjörn stond alles in het teken van de aardbeien. Het is zo mooi om te zien hoe iedereen meehelpt om de geplukte aardbeien schoon te maken en ze vervolgens te verwerken tot allerlei soorten jam. En wat is zo’n uitgestrekt aardbeienveld indrukwekkend om te zien!

 

Wat waren het bijzondere weken deze keer, met een Denemarken en Zweden waar werkelijk álles in bloei stond en waar de zon bijna onophoudelijk scheen.
Waar ik thuis kwam op bekende plekken,
waar ik nieuwe plekken leerde kennen,
waar ik een weg moest zoeken binnen mijn beperkingen
en waar ik ontdekte dat niet alles kon maar wel veel.

Møn dat prachtig maar ook heel confronterend was, Öland vol zon, zee, rust en velden vol orchideeën, Dalarna met zijn velden vol lupinen en waar we het zo gezellig hadden en Tjörn, mijn Zweedse thuis waar alles vanzelf gaat.

 

De terugreis met de ferry was deze keer een feest. Natuurlijk verdwaalde ik weer in Göteborg zodat ik opeens over de grote brug reed waar ik later onderdoor zou varen en natuurlijk is het lopen met een tas over het autodek naar de lift en het zoeken naar mijn hut in dat immens grote schip altijd weer een uitdaging.

Maar het was het waard! Ik had mezelf verwend met een buitenhut. En met een ‘groot’ bed. Groot is een rekbaar begrip, maar het is in ieder geval veel en veel comfortabeler dan de ‘minder grote’ bedden. Gezien de afstanden en de behoorlijk hobbelige zee besloot ik niet meer te gaan koffie drinken of eten (had van alles bij me) en dat was een goed keus. Want ik heb ademloos zitten kijken naar de zee, de buien, de luchten, de ongelooflijke zonsondergang en uiteindelijk van de maan aan een steeds helder wordende hemel.

Het begon met een onweersbui met bliksem, hagel en stortbuien.

 

Maar de stortbuien verdwenen, de wind nam toe en het was fantastisch varen door de scherenkust.

 

De dag sloot af met een spectaculaire zonsondergang waar ik ademloos naar heb zitten kijken.

 

Na een uitstekende nacht (want ja, een groot bed!) werd ik wakker toen de intercom liet weten dat we er waren. Inmiddels weet ik dat je dan nog zeeën van tijd hebt want eer al die mensen die allemaal een gigagrote rolkoffer bij zich hebben voor die ene nacht zich via de slechts drie liften naar het autodek hebben gevochten is het zeker drie kwartier later. Ik kon dan ook vrijwel meteen met de lift naar beneden om daar te zien dat mijn rij al reed. Daar zou ik vroeger vreselijk zenuwachtig van zijn geworden maar nu niet meer want er begint gewoon een volgende rij te rijden.

Ondanks dat het maandag en dus een gewone werkdag was viel de drukte in Duitsland mee. Ik reed wel via Bad Segeberg om de wegwerkzaamheden tussen Hamburg en Kiel te ontwijken en dat beviel prima. Zelfs bij Bremen nauwelijks problemen dus was ik om drie uur thuis.

Thuis in mijn kabouterhuisje waar mijn P’s, die de hele periode geweldig verzorgd zijn waarvoor dank, me opgetogen verwelkomden en waar tien minuten later het eerste bezoek zich aandiende, een half uur later gevolgd door het tweede. Maar het is natuurlijk heel erg leuk om door ‘de grote zus’ persoonlijk het geboortekaartje te krijgen van haar kleine nieuwe broertje!

En daarna was het allemaal routine. De auto zien leeg te krijgen (wéér lastig door die kruk), de was, de Zweedse boodschappen die opgeborgen moesten en natuurlijk de tuin! Zonder dat ik er erg in had was ik opeens een half uur verder want ik kon het niet laten om allerlei ongerechtigheden te herstellen.

Net als in Zweden was ook mijn tuin door de weersomstandigheden ontploft. Ongelooflijk hoe hoog alles was terwijl ik voor ik wegging bijna alle vaste planten had afgeknipt! In de vijver was geen water meer te zien door de groenexplosie en in de boomgaard schemerde heel voorzichtig wat groene grassprietjes. Dat moet beter!
En de boompjes krijgen blaadjes al gaat ook dat nog heel voorzichtig, maar ze doen het!

 

Wat heeft Zweden me goed gedaan, ik heb het gevoel dat ik maanden be weggeweest.
Dat ik tot rust ben gekomen, zowel mijn hoofd als mijn lijf.
Dat ik weer energie heb om dingen aan te gaan, ook als ze op een andere manier blijken te moeten.

Wat is het fijn weer op mijn eigen ‘landgoed’ te zijn.
Met mijn eigen echte grote bed waar ik met mijn liftje naartoe kan.

Met mijn kacheltje waar ik een blokje in legde om de P’s een plezier te doen.
Om die P’s zo zien te genieten van het feit dat alles weer gewoon is.

 

Het is bijzonder om me zo thuis te voelen op twee plekken en ook een beetje lastig.
Want een jaar wachten zoals ik een week geleden nog dacht dat gaat me absoluut niet lukken.
Maar voorlopig ben ik weer in mijn kabouterhuisje – thuis dus!

En hier is dan wel niet het ruisen van de zee maar hier zijn wel spinnende P’s!

Delen is fijn:

8 Reacties

  1. fijn om weer thuis in Friesland te zijn he Liesbeth? Geniet van je eigen spulletjes om je heen, de poezen, je eigen bed, de tuin ondanks alle werk dat eraan zit te komen. Pas goed op je zelf en dank voor het delen van je ervaringen en gedachten. Liefs van Jetty uit Zweden.

    • Ja, Jetty, het is fijn weer thuis te zijn! Ik heb het gevoel maanden te zijn weggeweest – leve Zweden!

  2. Wat een avonturen weer allemaal. En dan zo’n prettige thuiskomst. Helemaal feest.
    Wat ik me wel afvroeg was wat een buitenhut is. Ik dacht eerst een plek op het open dek maar omdat je van de regen genoot, kon ik me opeens niet voorstellen dat dat het is. Maar wat dan wel? 🙂

    • Een buitenhut is een hut aan de buitenkant van de ferry, met een raam. Er zijn veel meer binnen- dan buitenhutten dus de laatste zijn duurder. Maar in deze tijd dat het zo lang licht is heb ik het er graag voor over, heb genoten!

Geef een reactie

[postlist id="513"]