Het houdt maar niet op!
Het leven hier op het eiland Tjörn aan de Zweedse Westkust bestaat volledig uit zon en zee.
Echt ongelooflijk hoe ik voor de zoveelste keer onafgebroken mooi weer heb.
Het waait wel hard, vandaag pal uit het Oosten. Dus zocht ik een plekje achter een werkhuisje aaneen haventje.
Hoog op een vlonder boven het water.
Het zit er volkomen beschut en ook al is het denk ik een privé vlonder, ik durf er wel te gaan zitten. De Zweden zijn zeer gastvrij!
Er is niemand in de wijde omgeving, dat blijft toch iedere keer weer een wonderlijke ervaring. Bij ons zouden er met dit weer echt overal mensen zijn, zeker bij zo’n haventje waar allerlei schepen en bootjes liggen. Maar nee, het is uitgestorven.
De wind giert door de stagen van de zeilschepen en klotst onder me tegen de palen van de steiger.
Natuurlijk begin ik met mijn boek maar al snel doe ik weinig anders dan kijken naar de zee. Kijken en denken over alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd. En langzaam slaat de ontspanning toe en val ik in slaap om pas een uur later wakker te worden.
Zwemmen is er hier niet bij, daar vind ik de trappen veel te hoog voor. Dus ik dommel heerlijk verder onder die stralende zon.
En pas aan het einde van de middag begin ik weer een beetje bij mijn positieven te komen terwijl ook hier de zwaluwen over mijn hoofd schieten.
Moet je daarvoor naar Zweden?
Om een groot deel van de dag te liggen slapen?
Ja!
Nergens is het zo stil en rustig.
Nergens is het licht zo helder ende lucht zo schoon.
Nergens kun je zo aan de zee zitten zonder iemand te zien.
Het Zweedse Wonder heeft weer toegeslagen!
