Zon, tóch nog heel veel zon op Tjörn!

Mijn laatste echte dag op Tjörn want morgen wacht de ferry.
En wat een dag!
Een dag met een en al zon, zon op Berga, zon op Tjörn.

Natuurlijk vertrok ik na het ontbijt, waarbij we voor het eerst weer buiten zaten zoals ik dat gewend ben, naar mijn strandje in Berga. Het was Zuidenwind en die staat pal op het strand dus het was spannend of ik er kon zitten.

Maar wat was het heerlijk.
Onverwacht heerlijk.

Een intens blauwe lucht, witte kopjes op de blauwe zee, het geluid van de golven op de rotsen.
Harde warme wind die overal doorheen raasde en de golven opzwiepte.
En toch stilte.
Een stilte vol geluid.

Wat heb ik vandaag intens genoten.
Genoten van die zee waar ik zo van hou, van het slapen want dat doe ik daar zo maar, van de rust.

De rust die er weer is.

Het was een bijzondere week, de week die je wist dat zou komen was eindelijk hier!
Voor het eerst bijna alle dagen regen, dat is nog nooit gebeurd.

De voorspellingen waren niet goed maar iedereen zei ‘oh, jij hebt altijd mooi weer dus het zal wel meevallen!’ En toen de zon begon te schijnen toen ik over de Tjörnbruggen reed dacht ik dat ook.

Maar niets was minder waar, het was gewoon slecht.
Toch heb ik er eigenlijk helemaal geen last van gehad, mede dankzij mijn heerlijke appartement.
Ik heb heel veel gelezen, geslapen, tv gekeken, boodschappen gedaan, naar Sundsby geweest en bezoek gehad!

Wat was het leuk om wéér gasten te mogen ontvangen hier, dat is nu al voor het derde jaar.
M&W met hun campertje, op de terugreis naar Nederland, waren twee nachten hier.
Ze kwamen zaterdagmiddag en vonden mij op Berga want de zon begon voorzichtig door te komen.
Riant, zo’n campertje met koffie, koekjes en toastjes met kaas onder handbereik!

Helaas stortregende het zondag dus gingen we naar het Nordiska Aquarell Museet.
Het was een mooie expositie maar eigenlijk is het geen doen meer. Een kruk in de ene en een stoeltje in de andere hand – het kost teveel pijn en energie om het nog écht leuk te vinden.

We wilden ergens eten en besloten naar Sundsby te gaan waar het gezellig druk was.
Heerlijke vissoep, zalm met nieuwe aardappeltjes en natuurlijk koffie met taart!
En zo leuk om mijn vrienden daar nog even te zien en ’tot volgend jaar’ te kunnen zeggen.

Vandaag was het dus zoals ik het hier gewend ben, een hele dag vol zon, zee en wind.
Heerlijk om mijn vakantie hier zo af te mogen sluiten.

Wat is het goed geweest om tóch te gaan, ondanks de reis, de files en de energie die dat kost.
Het heeft me ontzettend goed gedaan om hier te zijn.

Ik heb erg nagedacht over wat dat dan is want thuis heb ik het ook heerlijk in mijn kabouterhuisje op het ‘landgoed’, met mijn eigen heerlijke bed en mijn traplift. Maar daar ‘moet’ ik zoveel.

Natuurlijk, dat is voor een deel eigen keus maar zeker niet helemaal want Leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van allerlei dingen die gedaan moeten worden. Vaak zijn het leuke dingen, soms vervelende dingen, soms lastige dingen, soms Nuttige Dingen en meestal zijn ze onontkoombaar.

Hier hoef ik niets.

Niemand verwacht iets van me, ik kan zonder enig schuldgevoel niets doen.
En als dat dan op mijn strandje op Berga kan kom ik tot rust.

Het maakt me weer heel en het geeft me ruimte om weer naar huis te verlangen!

Want dat doe ik nu, verlangen naar mijn kabouterhuisje, mijn tuin, mijn kacheltje en mijn P’s.
Mijn P’s die vast weer even moeten wennen dat ik er weer ben.
Mijn P’s die volgende week nog véél meer zullen moeten wennen!
Want dan komt Pommel…

Dat bedoel ik dus, thuis is er altijd wat…

Thuis.
Twee Thuizen, wat een geschenk.
Twee Thuizen, altijd heimwee.