Het begint nu toch heel voorzichtig voorjaar te worden al waait er nog een harde Noordenwind en is er nachtvorst en natte sneeuw voorspeld. Maar vandaag was het prachtig. Een staalblauwe lucht en van dat hele heldere licht – licht uit het Noorden!
De uitbottende en bloeiende bomen steken prachtig af tegen die lucht.
De kastanjeboom die al zacht lichtgroen blad heeft,
de witte wolken van de krentenboom en
de majestueuze sierlijke witte berk.
De tuin begint zich nu te roeren. De dotters bloeien uitbundig en het zevenblad groeit uitbundig.
Er moet steeds meer gebeuren dus vanmorgen begon ik met het verder opruimen van de honderden kapotte, gebarsten en vergane bloempotten en bakken. Ik heb tot in lengte van dagen scherven voor onderin de potten die mogen blijven…
Toch begint het er langzaam op te lijken en komt er ruimte en overzicht.
Nu doorpakken met weggooien hoe lastig ik dat ook blijf vinden.
Het was zoals altijd heerlijk om buiten bezig te zijn. De afgelopen dagen wilde het niet echt, ik was doodmoe. Maar de tweede behandeling van Judy-met-de-naaldjes lijkt aan te slaan. Zonder dat ik het me realiseerde zat ik de hele weg naar huis te gapen en de afgelopen twee nachten heb ik als een blok geslapen. Alleen het vroege opstaan (moest zwemmen, had logees en vanmorgen raasde mijn onvolprezen Poetsparel door het huis!) maakte dat het nogal korte nachten waren maar morgen hoef ik niets!
En omdat de zon steeds warmer werd en ik genoeg had van die potten besloot ik dat het moment was aangebroken voor de traditionele poetsbeurt van de drie tuinbanken en de grote tuintafel – mijn lievelingsplekje waar ik een groot deel van de zomer doorbreng.
Dus de hogedrukspuit in stelling gebracht.
Dat gaat steeds gecoördineerder en ik dacht er deze keer zelfs aan om de haspel met het snoer op een bankje te zetten in plaats van op de grond waardoor hij na een tijdje onder water verdwijnt met kortsluiting tot gevolg. Dacht er ook aan om te beginnen met de banken zodat ik rustig op de tafel kon zitten en niet eindeloos hoefde te staan. dat ik dat nooit eerder heb bedacht!
En wat knapt alles dan toch op. Alle groene aanslag er af, ook tussen de latten waar je anders niet bij kunt. Niet alleen de banken maar echt alles nat, ik ook! Maar de zon straalde dus alles droogde ook prachtig op.
Al gauw kon Petter weer op zijn eigen plekje zitten.
En terwijl de banken droogden zat ik weer binnen achter de computer.
Vorige week overleed @RuudKetelaar, een hartstochtelijke Twitteraar die ik al jaren volg, die prachtige bloggen schreef en een bijzonder mens was. Hij overleed, veel te jong, in zijn slaap.
Zijn familie maakte het mogelijk om het afscheid via een lifestreaming te volgen, wat een bijzonder besluit en wat passend bij hem. Een digitaal afscheid voor zijn digitale vrienden van wie er heel veel ‘life’ aanwezig waren en die na afloop samen zijn leven vierden.
Vroeger had ik een behoorlijk (voor)oordeel over digitale contacten.
Dat kon niets zijn, dat was oppervlakkig, daar had je niets aan, etc.
Niets is minder waar.
Het is een andere vorm van vriendschap via andere media en soms op een andere manier.
En wat was het bijzonder om de verslagenheid én de verbondenheid te voelen tussen al die mensen die ik vrijwel alleen van Twitter ken. Om alle reacties met daarin #Ruudwas te lezen, de hashtag die zijn zoon nog dezelfde dag instelde.
Na het afscheid waren de banken opgedroogd en kon ik nog even van de tuin genieten. In de zon.
Op de rouwkaart van Ruud stond “Het leven begint bij zon op het balkon.”
Ik denk dat “zon in de tuin” hier ook onder valt.
RT @LiesbethvBerkel: Zon, dus de spuit er op en een digitaal afscheid #Ruudwas
#blog
https://t.co/pYoKL6QCfY https://t.co/gYNGwGDiJm
mooi en wat bijzonder en ook wat verwarrend om te weten dat er zoveel mensen tegelijk meekeken bij deze streaming twitural …..
Ook leuk om te lezen dat jij zo aan t opruimen en poetsen bent. Wij ook! Vandaag de Lundiakast (je hebt hem gezien) helemaal leeggemaakt en (al het servies staat in kratten op t balkon nu) en de kast staat in losse onderdelen in demarrage. Bek af maar wat n voldoening.
Het leven begint met zon op het balkon
Het voorjaar met de grote schoonmaak.
Ken je de sirene ruudwas.nl ? Een verzameling blogs waar deze zeker bij hoort
Het zijn bijzondere tijden. Jammer dat ik deze bijzondere man die beter had leren kennen.
Ik ”kende” Ruud pas een week of twee. Ik begon met een willekeurig artikel op zijn blog, wat ging over het overlijden zijn van vader. Ik liet een reactie achter en hij reageerde op twitter. Ik zei nog tegen hem; de komende tijd ga ik eens rustig aan één voor één je artikelen lezen. Dat vond hij super. En toen kwam dat bericht. Ik las de reacties van velen en het raakte me diep. Het beeld van Ruud, wat ik dacht te zien door de vlijmscherpe tweet heen, was correct. Het moet een mooi mens geweest zijn.