Na de twee prachtige lentedagen was het over.
Over met de zon, over met de temperatuur, over met het buiten zijn.
Sterker nog, het hagelde, er was nachtvorst en de stortbuien geselden de nieuwe plantjes in de tuin.
En het was koud, ijskoud.
Het was dus maar goed dat ik nieuwe houtjes had besteld want het houthok was zo goed als leeg.
Wat was ik blij dat ik hulptroepen had om alles te kruien en te stapelen!
En omdat er geen sprake was van in de tuin werken of op de fiets stappen kon ik het niet langer meer uitstellen. Al bijna een jaar hikte ik er tegen aan maar er waren altijd smoesjes.
Geen tijd, andere prioriteiten, nog niet aan toe etc.
Inmiddels was aan alle voorwaarden voldaan om de eerste stap te zetten: het tuinhuis was opgeruimd en schoon, de kachel brandde er heerlijk, de machine stond al maanden klaar net als alle andere noodzakelijke spullen. Tot in de details geregeld.
Kortom, het moment voor de uitdaging was daar. Onontkoombaar.
Voorzichtig begon ik alles klaar te zetten op de leeggemaakte tafel.
Als eerste het hoofdonderdeel: de naaimachine!
Daarna al die interessante nieuwe doosjes met heel veel kleuren garen, spoeltjes, spelden, rommeltjes, dingen waarvan ik totaal niet begreep waar ze voor waren en als laatste het boekje.
Het onmisbare boekje met de gebruiksaanwijzing.
De wind gierde om het tuinhuis, de regen kletterde tegen de ramen en ik had eindelijk de rust om deze uitdaging, het overwinnen van mijn naaitrauma, aan te gaan!
Het eerste project was simpel – het korter maken van de mouwen van mijn badjas. Ze waren door een behulpzame vriendin al op de juiste lengte gespeld dus daar kon het probleem niet liggen.
Maar voor ik aan de gang kon moest de helse machine natuurlijk worden ingeregen en van een spoeltje met de goede kleur garen worden voorzien. Dat ging voorspoedig tot het punt dat de draad door de naald moest. De uitleg in het boekje was zó ingewikkeld dat ik daar ruim een half uur mee bezig was om uiteindelijk te constateren dat ik die draad gewoon door de naald moest steken. En dat de prachtige constructie waardoor dit ‘automatisch’ zou moeten gaan te hoog gegrepen was voor mij.
Na geoefend te hebben op een proeflapje brak het moment suprême aan en legde ik de eerste mouw onder de naald. Tot mijn verbazing ging dit moeiteloos dus werd ik overmoedig en dacht ook het dikke stukje van de zoom even mee te kunnen nemen.
Met een klap brak de naald in tweeën.
Vroeger zou ik alles in de hoek hebben gegooid en zou mijn naaitrauma er weer een steekje bij hebben gekregen. Maar ik wilde kortere mouwen dus werd het zoeken naar een nieuwe naald. En die was er – in het mooie nieuwe doosje dat bij de machine hoorde zat een pakje met drie reservenaalden!
Of ik nooit anders gedaan had monteerde ik de nieuwe naald en besloot ik de dikke zoom deze keer over te slaan. Weer zoefde de mouw moeiteloos onder het voetje door, het werd bijna leuk! Ik besloot voor de afwerking even terug te naaien en haalde het daarvoor bestemde hendeltje over.
Klap, daar ging naald twee…
Geen idee wat ik fout deed.
Dus weer een nieuwe naald er in waarna alles van een leien dakje ging en ik nu een badjas bezit met twee keurige mouwen.
Wat was het heerlijk om alles ‘gewoon’ te kunnen laten staan! Niets op te hoeven ruimen maar alles in mijn nieuwe tuinatelier achter te kunnen laten om er de volgende dag mee verder te kunnen gaan.
Want de ultieme uitdaging wachtte: het smaller maken van mijn veel te wijd geworden spijkerbroeken!
Ook dat is gelukt.
Zonder gebroken naalden.
Zonder andere rampen.
En ze zitten als gegoten!
Zou ik dan eindelijk mijn naaitrauma kwijt zijn?
Grootouders die kleermaker waren en een moeder die na tien rondjes om de tafel met de stof en het patroon tóch niet durfde te gaan knippen om wéér alles op te rollen en het in de kast te leggen, zorgden dat ik alles wat met naaien te maken had verafschuwde.
En morgen?
Morgen moeten de plantjes die al een week staan te wachten in de grond.
Of het nu regent of niet…
Wauw wat een doorzetter met een enorm geduld. en talent heb je., dankzij de horrorlente.
Hier staat tie ook al te roepen.. eerst nog wat anders aan elkaar breien ;-). YouTube heeft trouwens handige
instructie filmpjes …
Plantjes krijgen het goed deze maand, weer of geen weer.
hoi wat een moed heb je verzameld! Ik had je graag geholpen, jammer dat we te ver weg wonen!
een klein advies van een ” ervaren” naaister:
Doe een hoes over je naaimachine, bescherm hem tegen stof en kattenharen en uitdrogen.
Daarna op tijd naaimachineolie gebruiken en zorgen dat je voldoende naaimachine naalden in voorraad hebt. 🙂 Veel succes!
Dank! Die hoes is er, maar dat uitdrogen is eern ander verhaal. Geen idee waar ik iets in zou moeten spuiten!
Ga het onderzoeken….
En wordt het van de zomer niet weer eens tijd voor een tripje naar Friesland?
nou daar denken we hard over na! het wordt misschien een rondje Nederland in september.
eerst in mei een weekje zon op Kreta.
wat goed !! en dapper