Wat een jaar

Het was een bijzonder jaar, 2014.

Het jaar
waarin mijn Nieuwe Leven begon omdat
ik eerst afscheid nam van het-mooiste-baantje-van-de-wereld
en vervolgens definitief stopte met werken
waarin ik mijn tweede nieuwe heup kreeg
waarin de revalidatie ná die heup geweldig verliep
mede door het weer mogen logeren bij lieve vrienden
maar waarin mijn lijf me later totaal in de steek liet

Het jaar
waarin ik twee maal ruim een maand in Zweden was en
wéér onafgebroken stralende zon had
waarin ik uitgenodigd werd voor een echte Zweedse sauna en
ik tot mijn eigen verbazing een enthousiaste saunabezoeker werd
waardoor ik voor het eerst geen last had van de lange warme zomer
waarin mijn tuin ontplofte omdat ík er niets in kon doen
en omdat mijn lieve tuinkabouter overleed

Het jaar
waarin ik voor het eerst sinds 25 jaar plezier kreeg in bewegen
waarin ik heel veel fietste, zwom en wandelde
waarin ik weer naar musea én naar Ikea ging
waarin ik kennis maakte met The Artist Way
en daar toch nog niet aan toe kwam
maar waarin ik wel dagelijks mijn MP’s schreef

Het jaar
waarin een van mijn allerbeste vriendinnen totaal onverwacht overleed
en ik haar nog iedere dag mis
waarin haar motto ‘vastpakken en loslaten’ mijn motto werd
waarin ik de vriendschap met een andere vriendin verbrak
omdat ik me leeggezogen en beschadigd voelde

Het jaar
waarin ik worstelde met moeten en mogen
met vrijheid en beperkingen
waarin ik genoot van een leven zonder wekker
maar waarin ik nog steeds slecht sliep
mede door een gescheurde spier in mijn schouder
waarin ik hooguit vijf procent van wat ik van plan was heb opgeruimd
waarin mijn tuinhuis een tuinatelier werd
maar waarvan ik nog geen gebruik maakte

Het jaar
waarin mijn Pier door hitte en ouderdom overleed
Pier die met een hersenbeschadiging werd geboren
slechts 35 gram woog, niet kon drinken
en die ik met het spuitje groot heb gebracht
Pier, die bijzondere poes

Het jaar
waarin ik besloot tóch weer een kitten te nemen en
waarin Pepijn kwam, zag en overwon!
waarin ik voor het eerst een kitten de hele dag meemaakte
waardoor hij nu als een hondje achter me aan loopt
en iedere ochtend heel voorzichtig mijn neus likt
wéér een bijzondere poes

Het jaar
waarin we het rolstoelpad in Beetsterzwaag aanlegden en openden
waarin de vrijheid steeds gewoner begon te voelen
maar waarin ik ook voortdurend in mijn eigen valkuilen viel
waarin ik leerde dat ik nooit meer deadlines wil
en waarin ik met veel pijn besloot
de meeste vrijwilligersklusjes voorlopig terug te geven

Het jaar
dat ondanks de verdrietige momenten een prachtig jaar was
waarin ik vaak viel maar ook weer opstond
waarin ik leerde dat ik mocht ‘verlummelen’
waarin ik genoot van het altijd buiten kunnen zijn
óók door-de-week en in de winter
en waarin de houtkachel bijna altijd brandde

Het jaar
waarin oude vrienden bleven en
nieuwe, soms digitale, vrienden kwamen
waarin ik me wéér realiseerde
dat vrienden het belangrijkste in mijn leven zijn
Ik hoop en vertrouw dat we er samen weer
een onvergetelijk jaar van zullen maken!

 Wat een heftig,
buitengewoon,
spannend,
bijzonder,
onvergetelijk,
verdrietig,
intensief
en schitterend jaar was dit

op naar 2015!