Thuis, thuis op Tjörn

Thuis, thuis op Tjörn.
Want dat ben ik.
Helemaal thuis.

Voel me hier altijd zo welkom, er staan bloemen in ‘mijn’ appartement en binnen de kortste tijd heb ik alles uitgepakt en op z’n plek gezet.
Net als altijd.
Routine.
Ikea-krukje in de badkamer, extra matrasje op mijn bed en een uitnodiging voor de lunch! Thuis dus.

De heenreis verliep vlekkeloos. Ik ging keurig op tijd weg, mijn geweldige hulp maakte het huis schoon voor mijn oppas die ’s middags zou arriveren en er was nergens een file, wat een verschil met vorig jaar! Dat gold overigens niet voor de andere kant, daar stond zeker 25 km door allerlei ongelukken, maar ik had nergens last van.

Was dan ook veel te vroeg voor de ferry zodat ik heerlijk in de zon op een van de laatste parkeerplaatsen heb zitten lezen. Eenmaal in Kiel kon ik al na tien minuten de ferry op rijden en kreeg ik een plekje naast de lift die vlakbij mijn hut uitkwam. Het kan dus wel…

Besloot direct maar koffie te gaan drinken want daar was ik aan toe. Dat was een hele onderneming want twee liften, eindeloze gangen en natuurlijk de weg kwijt. Maar het lukte en toen ik zag dat het restaurant half leeg was besloot ik ook te gaan eten. Ik had niet gereserveerd maar er was plaats genoeg.

De ober bracht me naar een heel klein tafeltje ergens naast een pilaar. Ik zei dat ik liever ergens anders wilde zitten maar dat kon niet, alles was gereserveerd. Toen ik bleef aanhouden kon het wel en precies wat ik al dacht, alle tafels bleven leeg! Zo gaat het vaak als je alleen bent.
En een half uur later zag ik dat een andere vrouw aan precies hetzelfde tafeltje werd gezet…

Maar het eten was lekker en ik heb uitstekend geslapen in mijn riante hut!

Omdat het weerbericht niet goed was besloot ik ’s middags direct even naar mijn strandje in Berga te gaan en dat was heerlijk!
Doodstil, geen mens te zien en natuurlijk was er niets veranderd.
De grote stenen, het huisje, ‘mijn eigen plekje’ – dus ook hier was het weer routine: stoeltje, zitten, genieten, boek pakken en in slaap vallen!

Maar het werd koud, ik was moe en mijn appartement wachtte op me dus lekker naar huis waar ik onmiddellijk op de bank in slaap viel! En waar ik ’s nachts wederom als een blok sliep, best bijzonder want dat gaat thuis vaak heel anders de laatste maanden.

De volgende morgen gezellig aan het ontbijt waar we afscheid namen van Gerda en Anso want die vertrokken voor een paar dagen naar Mallorca voor de bruiloft van een familielid. Er waren nog een paar gasten maar die vertrokken de volgende dag ook zodat ik de hele B&B voor me alleen heb. Dat is best gek, er zijn hier eigenlijk altijd mensen! En nu is het héél stil…

’s Avonds begon het te regenen en dat bleef de volgende dag ook zo. Striemende stortbuien en harde wind zodat ik absoluut geen zin had om naar buiten te gaan. Wat is het dan fijn niet op een kamertje te zitten maar zo’n heerlijk appartement te hebben met een bank waarop ik wéér in slaap viel!
Ik merk nu pas hoe ontzettend moe ik ben van alle emoties en drukte van het afgelopen jaar, variërend van een boomgaard, een traplift, een poes met een pootje tot een hele nieuwe familie!

Het was fijn dat toen ik de volgende dag wakker werd de zon scheen! Eerst naar de ICA voor boodschappen en wat leuk dat ik daar Lotta, een vriendin van Gerda tegenkwam. Bekenden tegenkomen geeft ook zo’n thuis-gevoel.
Maar de boodschappen waren een slijtageslag, die winkel is gewoon te groot voor mij.

Na de boodschappen direct door naar Berga want nu scheen de zon!
En weer was ik er helemaal alleen. Gezwommen wordt er ook nog niet, het stormde en het water is veel te koud. De wind kwam van de goede kant dus de korte broek kon aan en weer viel ik in slaap.

Het weer is hier echt van slag. Zo warm als het nu in Nederland is, zo koud en nat is het hier.
Maar wat heerlijk om uit te rusten! Niet de drang te hebben naar de zee te moeten maar gewoon lekker met een boek op de bank te liggen om een uur later wakker te worden. Het doet me goed voel ik, het zal vast nodig zijn.

Inmiddels is het zondag en begon het tegen een uur of één op te klaren. Dus naar Olsby, een dichtbij gelegen strandje dat er een beetje haveloos uitzag.

Nog geen steiger en grote scheuren in het beton. Je kunt zien dat de zomer hier nog niet echt is begonnen, wat een verschil met vorig jaar toen het al weken bloedheet was en alle vroege aardbeien verdroogden!

Helaas zette het zonnetje niet door en begon het harder te waaien. Bovendien kwam de wind recht van voren en dat werd me te koud dus weer lekker naar huis. Eenmaal hier kwamen er allerlei appjes uit Nederland waar iedereen puft van de hitte!

Gelukkig komen er ook zeer tevreden appjes van mijn oppas die geniet van de tuin, van mijn fiets en van mijn P’s. Vlak voor ik vertrok kwam Pommel met zijn eerste muisje aan en Vickey had de eer alle broertjes en zusjes uit dat nestje in ontvangst te nemen! Gelukkig is ze niet bang en zet ze de levende gewoon weer buiten.

En morgen?

Morgen wordt het warmer!

Dus morgen wacht er weer een strandje,
met mijn stoeltje en mijn boek.
En misschien val ik wel weer in slaap!