Covid19 - van Delta naar Omikron en Pommel leek weer beter
3

Covid19 – van Delta naar Omikron en Pommel leek weer beter

Covid19 – het woord dat miljoenen mensen over de hele wereld al 1.9 jaar bezighoudt.
Covid19 – het woord dat mijn leven zeer heeft beïnvloed.
Covid19 – van Delta naar Omikron maar gelukkig komt de booster eraan!

Het is al weer twee maanden geleden dat Pommel zo ziek was maar gelukkig herstelde hij redelijk snel al bleven we voorzichtig met het afbouwen van de prednison. Dat ging kruimel voor kruimel!
Maar een maand geleden was het klaar.

Twee weken later controle van zijn gewicht (keurig aangekomen) en van zijn bloed. Dat laatste meer voor mijn geruststelling want dat is het enige wat objectief te meten is.
En de geruststelling kwam want alles bleek perfect en Pepijn en hij zijn weer onafscheidelijk.

 

Wat was het dus een teleurstelling dat het dit weekend weer mis ging! Op een identieke manier: zaterdag weinig zin in eten maar nou ja. Zondagochtend ook niet veel maar omdat ik bezoek had en Pommel&Pepijn de hele dag lekker lagen te slapen heb ik niet goed op ze gelet.

Toen het bezoek weg was zou ik de P’s eten geven maar Pommel dacht daar anders over. Hij bleef in zijn mandje liggen, was warm, plukkerig en slap. Wilde alleen op schoot en vooral niets eten! Ik vond het niet nodig naar een vreemde dierenarts te gaan en wachtte tot de volgende ochtend.
Werd de volgende dag met een schok om 8.30 wakker – Pommel!

En ja, echt weer heel ziek dus direct een afspraak gemaakt en ’s middags naar zijn eigen dokter. Een bijna identiek beeld als de vorige keer: verhoging, beetje uitgedroogd, afgevallen, sloom – ziek dus. Bloed geprikt en op kweek. een vochtinfuus wat hij gelaten onderging, een prednison- en een oppepprik en naar huis waar hij na een half uur weer lekker begon te eten!

’s Avonds belde de dierenarts met de bloeduitslag (zo lief van haar!). Hij was een flinke ontsteking aan het ontwikkelen maar alle waarden waren nog normaal behalve de leuco’s dus er hoefde geen antibiotica. Goed nieuws want hij heeft in zijn korte leventje al veel te veel antibiotica gehad.
We denken het nu met een onderhoudsdosis prednison op te kunnen lossen en die weer zsm af te bouwen.

Desondanks was het wel weer akelig want je ziet een beetje minder eten zo maar over het hoofd.
En dat kan dus niet.
Ik moet nóg beter opletten.

Gelukkig constateerde de dierenarts dat ik hem ‘kan lezen’ en dat helpt wel maar het is naar dat het zo’n kwetsbaar mannetje blijft.

 

 

Maar het was gelukkig niet alleen maar kommer&kwel en er waren prachtige herfstdagen waarop ik genoot van het fietsen met de 3wielbike.
Alles lijkt nu echt goed afgesteld, het enige is nog een nieuwe achteruitkijkspiegel die besteld is.
Met de oude zag ik vooral mezelf en dat verveelt echt op den duur.

Ondanks dat ik vaak hetzelfde stukje fiets (vlakke ondergrond, mooie afstand, weinig verkeer, water en weilanden, de boerderijwinkel halverwege etc) is het toch altijd weer anders. En nu helemaal met een strakblauwe lucht, een felle zon en prachtige herfstkleuren die dit jaar extra lang duurden!

 

Ook in de tuin bleef het lang mooi maar helaas had ik geen mooie gouden blaadjes van mijn nieuwe ginkgo waar ik me zo op verheugde! Er bleek (volgens Willem de tuinman) een beestje in te zitten dat alle blaadjes had voorzien van bruine roestplekjes en het leek of de blaadjes ook veel kleiner waren dan de prachtige groene blaadjes van van de zomer. Volgend jaar beter hoop ik.

 

En nu is het half december en rommel ik rustig naar de feestdagen toe.
Het was een goed najaar met mijn meiden, mijn vrienden en mijn familie.

De meiden hebben het druk, Oudste bakt de heerlijkste dingen tijdens haar opleiding waar ze meestal de beste is in de praktijk en wat doet dat haar goed! Middelste had haar eerste tentamens en moet eindexamen doen, dat viel nog niet mee want ze haalde haar eerste echte onvoldoende voor Engels en voor Nederlands maar allemaal tienen voor de exacte vakken. En Jongste begint voorzichtig te puberen maar geniet hier iedere week van Harry Potter deel 2!

Mijn familie en vrienden hielpen me allemaal op hun eigen manier met De Grote Opruiming van mijn kabouterhuisje en dat valt niet mee voor een verzamelaar die aan alles gehecht is.

Inmiddels zijn er vijf bananendozen met boeken weg, is er een ladenblok voor alles-wat-niet-weg-mag-maar-niet-zichtbaar-hoeft-te-zijn, kwam vriendin B daar de frontjes van schilderen, kwamen er nieuwe ledstrips in de Lundia en kreeg de broodbakmachine een prachtig plekje met een eigen stopcontact.

 

 

De Adventssterren hangen weer.
De Zweedse trapjes branden weer.
Het vaccin verandert weer.

Van Delta naar Omikron en overmorgen ga ik mijn booster halen.

Laat de feestdagen maar komen!

 

 

 

 

 

Delen is fijn:

3 Reacties

  1. Wat een verslag. Fijn zo mee te kunnen leven, ik heb ook m’n Booster en weet dat we er nog niet zijn. Binnen is binnen en we moeten op naar nog meer vaccinaties en vertragen is de enige manier om niet met bosjes om te vallen.

    Na twee podcasts te hebben geluisterd van NRC ‘Vandaag’ zit de schrik erbij weer in.

    Bij dat je je drie P’s onder handbereik hebt.. en je spullen aan het her-sorteren bent. Het helpt om de lange wintermaanden door te komen.
    Hou je veilig Liesbeth.

  2. LOL, ik hoorde mijzelf hardop lachen bij je opmerking dat je jezelf steeds zag in het achteruitkijkspiegeltje op je geweldige fiets.

    Wat een schrik weer om Pommel, gelukkig er toch op tijd bij.

    En tjonge wat een bezig bijtje ben je toch in je heerlijke huisje, tuin en omgeving. Als ik om me heen kijk dan verandert er maar weinig in mijn huis en omgeving.

    Dat je er nog lang heel veel van kunt genieten en mooie dagen alvast!

Geef een reactie

[postlist id="513"]