Vandaag start er weer een week #synchroonkijken. Vorig jaar sloeg ik het over maar nu ik deze periode in Zweden ben vind ik het leuk weer mee te doen en het met mijn blog te combineren. Ik ben trouwens foto’s gaan gebruiken in mijn blog door het synchroonkijken in 2013!
De eerste opdracht is ‘licht’. Niet echt moeilijk met de zee én de zon binnen handbereik.
Ik zocht dan ook al vroeg mijn lievelingsstrandje in Berga op. Het is iedere keer weer heel bijzonder het letterlijk lichter te zien worden als ik het smalle en zeer bochtige weggetje naar het strandje neem en de zee nader. Het licht is hier prachtig en het wordt overal gevangen en weerkaatst door de werkelijk alom aanwezige zee.
Het was een dag vol zon en toch bleef het koud.
Een hele nieuwe ervaring voor me want eigenlijk kan ik altijd in mijn korte broek zitten en zwem ik meestal een aantal keren.
Daar is nu geen sprake van. De wind is koud en zelfs als er niet zoveel wind is en ik in de volle zon zit komt de temperatuur niet boven de 11-12 graden uit. Met drie lagen aan was het goed te doen en sliep ik zelfs nog even in de stilte want er is niemand.
Geen zwemmers, geen wandelaars, niemand.
Heel soms een auto die direct weer rechtsomkeert maakt bij het zien van de golven en de wind.
Heerlijk rustig dus.
Ik vond het leuk om ‘het licht te vangen’.
De zee met de oplichtende golfjes, de kommetjes in en tussen de rotsen waar de zon in scheen, het zeewier wat op het zacht golvende water prachtig lag te glimmen, de zon aan de blauwe hemel en de zon in de spiegel van een plas.
Wat zouden we moeten zonder de zon?
Zonder licht?
Leuk Liesbeth dat je dit licht over je blog laat schijnen.
Ik kijk al uit naar #synchroonkijken dag2 en jouw blog hierover!