Vandaag scheen de zon!
Het was moeilijk kiezen, de tuin in of op de fiets.
De tuin zit iedere dag weer vol verrassingen. Enerzijds door alle plantjes die ik voor mijn vakantie heb gekregen en waarvan ik absoluut niet meer precies weet wat ik waar heb gezet. Anderzijds door dingen die totaal anders uitpakken dan verwacht.
Een mooi voorbeeld is de pioenroos die ik acht (!) jaar geleden heb gekregen.
Het zou een open pioenroos zijn, niet zo’n volle die ik oneerbiedig een ‘propbloem’ noem en ik hou niet van propbloemen. Ik heb hem dus acht jaar vertroeteld, mest gegeven en hem níet verplaatst want daar kan hij niet tegen om ieder jaar weer te moeten constateren dat er wéér geen knop in zat.
Bij de grote renovatie kreeg hij nog één kans en die heeft hij verrassend genoeg gegrepen want toen ik terug kwam uit Zweden had hij een knop! Eén knop, maar toch, het begin was er.
Iedere dag keek ik vol blijdschap hoe de knop groter werd. Ik bond hem op en koesterde hem.
En wat blijkt? Er komt een knalrose propbloem uit!
Toch koos ik vanmiddag voor de nieuwe fiets want ik heb instructie gekregen de accu leeg te fietsen én ik moet het nieuwe zadel proberen. Binnen twee weken mag ik dat nog ruilen voor een ander als ik dat zou willen.
En er was nog een reden om te fietsen. Gisteren moest ik naar Beetsterzwaag. Het was net een beetje droog dus besloot ik op mijn nieuwe fiets te stappen i.p.v. in de auto. Best stoer vond ik zelf.
Het waaide hard zodat ik al snel de ondersteuning aanzette. Tot mijn stomme verbazing bleef de kilometerteller min of meer steken bij 15 km. Dus nog een schepje er boven op, een hogere versnelling en extra ondersteuning. En met heel veel moeite en heel hard trappen kwam ik op 16 – 16.5 km p/u terwijl ik iedereen passeerde! Wat ik ook niet begreep was de afstand want het is toch echt negen km en op mijn teller kwam ik niet verder dan ruim vier.
Al gauw begon het te stortregenen en had ik wel iets anders om me druk over te maken. Het is echt heel lang geleden dat ik in de kou en de regen gefietst heb en ik weet nu weer waarom dat zo lang geleden is…
Maar vandaag werd het weer steeds mooier dus ik had er zin in.
Net als gisteren verwonderde ik me weer over de getallen op mijn display en toen ik bij ‘mijn-bankje-aan-de-vaart’ kwam stond de dagteller op 2.2 in plaats van op de gebruikelijke 4.8 km.
En opeens snapte ik het, het waren geen kilometers maar mijlen! En ja, toen ik heel goed keek zag ik met hele kleine lettertjes ‘ml’ staan! Dat verklaarde veel en dat gaf me het buitengwoon goede gevoel dat ik gisteren dus meer dan 30 km p/u heb gefietst! Wat ongeloof niet kan doen met een mens…
Het bleef echter een raadsel hoe het kon want bij de aflevering waren het echt gewoon kilometers.
Dus langs de fietsenzaak waar het raadsel al snel werd opgelost: ik had net even te lang op het knopje ‘set’ gedrukt en had daarmee de kilometers vervangen door mijlen.
Verrassend, het voelt of ik opeens veel meer heb gefietst!
Heel beeldend die plaatjes van knop naar de propbloem. En ik vind propbloem een heel leuke naam voor een in mijn ogen leuke bloem juist omdat ie zo gepropt is.
En dat fietsverhaal is helemaal hilarisch. Ja, wij mensen zijn wat in staat om onszelf voor de gek te houden en op die manier tot ongelooflijke prestaties op te zwepen.
Ik heb weer genoten van je avonturen.