Het is in alle opzichten een andere vakantie dan al mijn vorige.
Maar ondanks dat het veel en hard regent gebeuren er de mooiste dingen!
En gelukkig schijnt de zon ook regelmatig.
Ik deed een rondje eiland en stopte bij de Pilane, het eeuwenoude grafveld waar ieder jaar een expositie van bijzondere beelden is.
Vorig jaar gebeurde dat voor de tiende keer en deed Anna haar intree – een enorm gezicht dat uitkijkt over de zee, een blikvanger die je waar je ook bent op de Pilane kan zien. En je hebt het gevoel dat zij ook jou ziet!
In tegenstelling tot alle andere beelden is Anna gebleven.
Gelukkig maar want het is een prachtig gezicht in alle opzichten!
Er was een waterig zonnetje en de sfeer was zoals altijd sereen.
Het is een mystieke plek waar ik ongelooflijk veel van hou.
Vooral als er niemand is en vandaag trof ik het.
De enige die er waren stonden rustig (en roestig) te wachten tot ze werden opgehaald.
Toch ben ik het allerliefste op een strandje om naar de zee te kijken.
En gelukkig kon dat bijna iedere dag. De ene dag alleen even snel tussen de stortbuien door maar ook gewoon heerlijk in mijn korte broek met mijn boek in de zon.
Mijn favoriete strandje is Berga omdat je daar altijd de zee hoort.
Kabbelend, brekend, rollend, donderend.
Met prachtige luchten er boven die zich ook weerspiegelen in de grote plassen – je ziet nauwelijks waar de zee ophoudt en de vaste wal begint.
Mijn Thuis op Tjörn is de B&B van de familie Lekander.
Er komen gasten uit alle windstreken en uit alle werelddelen.
En nu was er zelfs een echtpaar uit Hawaï!
We maakten kennis tijdens het ontbijt en Ölelo vertelde vol passie dat ze “het een eer vond om op Hawaï geboren te zijn”. Haar man Joao kwam uit Brazilië maar zijn familie kwam uit Polen en daar brachten ze nu een bezoek aan.
Al snel vertelde Ölelo dat ze ‘holistic life coach’ was met als ondertitel ‘Conscious Hawaiian Cuisine for an Inspired Life!’. Ik wist niet zo goed wat ik me er bij voor moest stellen en toen ze me aanbood met me te willen mediteren omdat ze ‘boodschappen uit de hemel krijgt die ze graag door wil geven’
haakte ik eerlijk gezegd een beetje af.
Ik was de hele dag buiten en toen ik thuis kwam en wilde gaan koken kwam er een mailtje dat we die avond werden uitgenodigd en dat ze iets te eten had gemaakt voor ons. Beetje vaag want moest ik nu nog zelf eten? En had ik er wel zin in? Weer een avond Engels spreken wat me zoveel energie kost en dus waarschijnlijk weer een slapeloze nacht? Toch vond ik de uitnodiging zo speciaal dat ik besloot even te gaan kijken want hoe bijzonder is het dat een Hawaiiaanse voor je gaat koken?
En bijzonder was het!
Een prachtig gedekte tafel, een aanrecht vol schitterende schotels en gerechten en een kokkin die eruit zag of ze hier al jaren thuis was.
We waren uiteindelijk met z’n tienen en we kregen allemaal een traditionele Hawaiiaanse bloemenslinger die volstrekt niet af mocht, ook niet tijdens het eten.
Ölelo had de regie. Ze deed duizend dingen tegelijk, hoorde alles en was de spil waar alles om draaide op een hele bijzondere manier.
Voor we begonnen met eten vroeg ze ons elkaar de hand te geven en de ogen te sluiten waarna zij ons meenam in haar overtuiging dat het delen van met liefde en zorg gemaakt eten van goede producten leidt tot het ontdekken van de liefde in jezelf.
Ze noemde het begrip ‘Aloha’ dat liefde, toeneiging, compassie, vrede en dank omvat.
Wat een prachtig begin van een gezamenlijke maaltijd!
Het was ongelooflijk wat ze allemaal had gemaakt. Er was een heerlijke paddenstoelensoep, er waren salades, verschillende soorten vis, mosselen, vlees, aardappeltjes, asperges, fruit en macadamianoten vers uit Hawaï. Er was wijn en er waren chocolade en koekjes voor bij de meegebrachte speciale kruidenthee die ze zelf samenstelt. Ik denk dat ze voor een vermogen aan boodschappen hebben gedaan.
Onder de thee/koffie aan het einde van de maaltijd mochten we allemaal een kaartje trekken. In het kaartje zat een tekst die we een voor een voorlazen. En wat was het bijzonder dat veel teksten zo goed van toepassing waren op de betreffende persoon.
Het was een avond om nooit te vergeten. Natuurlijk, dat heerlijke eten was heel bijzonder maar het was vooral de sfeer die het onvergetelijk maakte.
Haar overtuiging, haar manier van omgaan met haar land en met dat wat dit te bieden heeft, haar spirituele kant – wat een voorrecht om dit mee te mogen maken.
De volgende dag praatten we na tijdens het ontbijt. Joao vertelde dat ze thuis voor hele rijke mensen kookt!
Zo was oud vice-president Al Gore haar gast en stond Obama op de nominatie. Maar ik ben ervan overtuigd dat het voor haar niet uitmaakt wie haar gasten zijn, haar manier van in het leven staan blijft bij iedereen gelijk: Aloha.
Wat een bijzondere ontmoeting was dit.
Aloha op Tjörn.
En opeens realiseer ik me dat dat altijd al zo heeft gevoeld!
Prachtig die beelden en wat een schitterende plek waar ze zijn neergezet. Zo zie ik kunst het liefst, midden in het landschap.
Fantastisch dat je toch gegaan bent naar het etentje wat zo’n hele Hawaiaanse ervaring heeft opgeleverd. Soms is wat energie verbruiken best de moeite waard. En daarna weer lekker rustig aan doen want je hoeft lekker niets.
Je ziet er ook geweldig gebruind uit. Staat je goed. 🙂
Ik dacht al dat jij het mooi zou vinden! Het is echt een van mijn lievelingsplekken, alleen een beetje lastig begaanbaar vooral als het geregend heeft.
En de Hawaiiaanse ervaring is onvergetelijk!
Wat kom jij met gave, hartverwarmende herinneringen thuis.
Ja, het is ondanks de stortbuien op vele fronten een hartverwarmende vakantie!