Zweden – alleen maar zon en zee!

Tien dagen Tjörn, tien dagen zee, tien dagen zon – allemaal op hetzelfde strandje.
Berga.
En wat is er veel te zien, te horen, te voelen.

Een intense blauwe lucht, blauwer kan bijna niet.
Spierwitte wolken, vage witte strepen, nevel in de verte.
Een kajak die voorbij vaart.
In de verte het geluid van een trekker.
Wind langs mijn oor.
Een pet met een klep tegen de felle zon.
Licht, overal licht.
Lezen, eindelijk lezen, eindeloos lezen.

Altijd het geluid van de zee, soms hard klotsend, soms fluisterend.
Altijd het bewegen van de zee, kleine rimpeltjes die zich langs de rotsen vlijen.
Waterplanten die in de golven deinen.
Opgedroogd groen zeewier en plekken wit zand.
Het gouden riet dat achter me ritselt.

Er vaart een vrachtschip langs, met een sleepboot.
Witte zeiltjes die de lucht nóg blauwer maken.
Een duikende, dansende aalscholver die lachend zijn vleugels te drogen hangt.
Een bruine mink schiet vlak voor me langs.
Vlinders, bijen en libelles vliegen langs of rusten uit in de zon.

Het is laag water.
De zee komt onmerkbaar op, de rotsen verdwijnen langzaam.

Ik zoek mijn paadje tussen de rotsen door en loop het water in.
De zee omsluit me, zo zacht, zo heerlijk – helemaal alleen in het licht van de zee.

Berga – mijn lievelingsstrandje dat altijd hetzelfde en toch iedere dag anders is.
Berga – het allermooiste plekje van dit eiland.
Berga – zo mooi, zo thuis.