Gelukkig was het niet zo’n chaotische week als de vorige. En dat was maar goed ook want het liet zijn sporen na. Behalve moeheid ook veel pijn dus slecht slapen dus nog moeier. De bekende cyclus die alleen met rust en pijnstilling doorbroken kan worden.
Ik was dus eigenlijk best blij met die week vol regen en wind.
Geen enkele aandrang om naar buiten te gaan en al helemaal niet om in de tuin te gaan werken! Wat heerlijk dat dat voor me werd beslist en ik gewoon zonder schuldgevoel binnen kon blijven. Lekker naast een brandende houtkacheltje want dat was echt nodig. Dat deel ik graag maar had deze keer helaas vervelende gevolgen.
Want door de blije retweet van mijn favoriete Jotul die toevallig langskwam op Twitter stortte de antihoutkachelmaffia zich op me. Niet gehinderd door enige kennis van zaken kreeg ik de meest vreselijke verwensingen en verwijten over me heen. En tot mijn stomme verbazing een uit zijn verband gerukt en in een tweet geplakt deel van een blog van vorig jaar waarin ik aanstipte ongerust te zijn over een zieke vriend. Dat zou dan vast veroorzaakt zijn door rook, in welke vorm dan ook. Schokkend en gespeend van iedere vorm van respect en realiteit!
Gelukkig waren er ook leuke dingen zoals het nieuwe schip van diezelfde vriend die een nacht Lauwersoog lag onderweg naar Zweden. Ik had het schip nog niet gezien dus dit was een ideale gelegenheid.
Het was prachtig onderweg. Hoe dichter ik de Waddenkust naderde, hoe uitgestrekter de aardappel- en de graanvelden werden. Het graan nog groenig want nog niet rijp, de aardappels op strakke rijen.
En daarboven een indrukwekkende onweersbui – schitterend!
We aten gezellig een visje in een volledig leeg restaurant op de pier van Lauwersoog met uitzicht op de striemende regen en heel veel witte schuimkoppen. Hoop voor ze op betere tijden want het is nog een heel eind naar Zweden!
De volgende dag kreeg ik Zweedse logees – vrienden die ik in Zweden heb leren kennen nadat ze daar drie jaar geleden zijn gaan wonen. En waar ik zo heerlijk mee aan het meer en het vuur heb gezeten een paar weken geleden. Ondenkbaar bij deze temperaturen en al die nattigheid!
Ze waren weer op weg naar huis en kwamen een nachtje logeren. Wat is het toch iedere keer weer bijzonder te merken dat je met sommige mensen zelfs als je ze nog maar een paar keer hebt ontmoet het gevoel hebt dat je elkaar al jaren kent!
Ze kwamen trouwens niet voor mij, ze kwamen voor de P’s.
Mét kattensnoepjes. Succes verzekerd. En wat was het gezellig!
En nu lijkt de zomer dan toch te beginnen.
Ik zit buiten te bloggen in de overweldigende geur van de volop bloeiende liguster. Overal vlinders en bijtjes op de bloemen. Met in mijn gevoel veel meer vogels dan vorige jaren – de roodborstjes vliegen vlak over mijn hoofd!
Maar het is niet allemaal rozengeur want er moet ook gewerkt worden.
En dat heb ik gedaan, kruiwagens vol onkruid, uitgebloeide ooievaarsbekken en akeleien, vrouwenmantel, zevenblad, netels, winde en toch weer wilde wingerd. Het is enorm opgeknapt. De zomerbloeiers die op openbarsten staan komen nu veel beter tot hun recht. Er is al een voorzichte witte flox, de linaria bloeit uitbundig roze en paars, de acanthus in al zijn statige pracht, de hortensia’s beginnen te kleuren net als de bessen van de Gelderse roos en de grote spirea krijgt roze wolken.
Wat ben ik toch bevoorrecht om zo’n plekje te mogen hebben en wat geniet ik ervan. Net als de P’s, hoewel Petter gisteren drijfnat uit de vijver naar binnen kwam rennen, de sukkel.
Hij heeft zich wel een uur lang droog en schoon moeten likken…
En morgen?
Morgen is het wéér zomer,
en is er wéér die tuin…
Oh Liesbeth, soms snap ik de mens niet, bah! Waarom doet men zo lelijk? Stook lekker je houtkachrltje en geniet.
Ik heb in elk geval weer genoten van jouw blog.
Lieve groet,
Henny
en dat die zomer maar even mag blijven!
Vandaag weer ietsje minder zomers wellicht maar dan heb je even een rustdagje. Grappig dat het weer je ook zo kan helpen, herkenbaar ook.
Ongelooflijk naar dat mensen sociale media gebruiken om andere mensen het leven zuur te maken. Hopelijk dat de sociale gebruikers het voor je wel genoeg geven dat je blijft.