Ik ben al weer meer dan twee weken thuis en alles is weer gewoon, hoe graag ik de vakantie en de zomer ook vast wil houden.
Gelukkig lukte dat aanvankelijk prima want wat waren er mooie dagen eind september!
En hoewel de tuin de herfst in rommelde was ik alleen maar buiten.
Buiten aan de grote tafel maar vooral ook buiten achter in de tuin waar veel meer zon is.
Ik zat tussen de bloemen en aan mijn nieuwe tafeltje waar ik gezelschap kreeg van een prachtige libelle. Hij kwam uitrusten op het interview met Midas Dekkers – wel toepasselijk!
Er waren nog heel veel bijen, vlinders en natuurlijk mijn P’s en we genoten met z’n allen van de zon en van de nazomer.
De hele zomer heb ik nauwelijks gefietst.
Wel op de hometrainer, want dat is een noodzakelijk dagelijks kwaad, maar niet op mijn ‘echte’ fiets.
Ik durfde niet meer na de val vorige herfst en ik schoof het steeds op te koud, geen tijd, te slecht weer, te veel gedoe etc. Maar dat was het niet, het was de angst weer te vallen bij het op- of afstappen.
Vorige week was er weer zo’n schitterende nazomerdag. Ik kwam bij de fysiotherapeut vandaan met wie ik het erover had en bij het naar huis lopen realiseerde ik me dat als ik het nu niet deed ik het misschien wel nooit meer zou durven. Dus de tanden op elkaar en op de fiets!
Wat heb ik genoten toen ik het dorp uit was en op de stille fietsweggetjes zat, het was echt heerlijk.
Een gevoel van vrijheid, van weer midden in de natuur zijn, van ‘mijn-bankje-aan-de-vaart’, van de ganzen die je al van verre hoorde, van het bos waar het al herfst was, van het gezellige kletsje met de eigenaresse van de kaasboerderij en van al die bankjes in de zon – het was één groot feest.
De volgende dag was het nog steeds mooi weer en zwom ik mijn baantjes in het buitenbad van de sauna, ook al zo heerlijk. Maar op een gegeven moment voelde het niet echt lekker meer dus ik besloot mijn beoogde 90 baantjes niet af te maken en te stoppen bij 50. Ook niet erg voor een keertje en des te meer tijd voor de buitenjacuzzi want dat blijft het allerlekkerste.
Helaas bleek ik het goed gevoeld te hebben – allebei mijn onderbenen bleken fors ontstoken pezen te hebben. Dus toch teveel gedaan ondanks dat ik van bankje naar bankje fietste en zo ongelooflijk genoot. Lastig om te begrijpen én om te accepteren.
Een paar dagen geleden lag ik ’s ochtends te wachten tot de wekker ging. Dat duurde langer dan ik dacht. En dat klopte want het bleek al elf uur te zijn!
Geen wekker want geen stroom…
De paniek sloeg toe na de twee grote storingen van vorig jaar.
Dus direct Kuperus gebeld die me nooit in de steek laat! Zelfs nu niet, nu bijna alle monteurs vrij waren vanwege het jaarlijkse grote dorpsfeest.
De monteur was er binnen drie kwartier en stelde even deskundig als altijd direct de diagnose dat het probleem deze keer in de groep van het gasfornuis zat en niet boven zoals ik vreesde. Dus het fornuis van de muur om naar het stopcontact van de oven te kijken dat erachter op de grond ligt.
Daar waren nog vaag de resten te zien van een geëlectrificeerde slak…
Gelukkig was het snel opgelost met een nieuw watervast stopcontact hoger op de muur.
Leve het romantische leven op het platteland!
En nu is het herfst!
Vandaag raasde er een storm over het land die de kastanjes uit de boom ranselde, schuimstrepen en golven in de vaart veroorzaakte, takken over de weg blies en zelfs bomen ontwortelde. Ik moest vanmorgen vroeg naar Judy-met-de-naaldjes en zou aansluitend naar de sauna gaan om te gaan zwemmen.
Maar toen ik naar huis reed leek me dit geen goed plan – zwemmen in een buitje vind ik lekker maar dit soort stortbuien leken me teveel van het goede. Dus had ik onverwacht een ‘lege’ dag.
Lekker met koffie en de P’s bij het kacheltje naar de zwiepende bomen kijken om na een uurtje onbedwingbare slaap te krijgen. Zouden die naaldjes zo snel werken? Ik heb in ieder geval anderhalf uur heerlijk geslapen en werd herboren wakker.
En nu lijkt de wind te zijn gaan liggen.
Er staat een waterig zonnetje aan een waterige blauwe lucht.
Het gras ligt bezaaid met kastanjes.
Ik zal mijn Chinese vriendinnetjes vragen of ze het leuk vinden ze te verzamelen want je kunt er geweldig mee knutselen.
Het gewone leven is dus weer begonnen.
Maar is het gewoon dat je kortsluiting krijgt door een slak?
De onbegrensde mogelijkheden van mijn kabouterhuisje blijven me verbazen.
En morgen?
Morgen hoop ik net zo lekker wakker te worden als vanmiddag.
En er is weer de Nederlandse les!
Als eerste super dat je bent gaan fietsen. Wel balen van die nare pezen maar in ieder geval is fietsen nog steeds een mogelijkheid. Dat zou je toch niet willen missen?
En wat een prachtige foto’s weer. Vandaag die heerlijke storm met alles wat dat met zich meebrengt. De herfst gaat ons vast ook weer veel moois brengen.
Nee, natuurlijk wil ik het fietsen nóóit missen! Heb ook weer zo genoten, het is alleen om moedeloos van te worden dat het direct weer wordt afgestraft.
En het ligt hier vol kastanjes! Mijn Chinese vriendinnetjes komen ze rapen. Zij zijn er blij mee en ik ook, win-win dus!
goeiemorgen Liesbeth, ben altijd blij als er weer een mooi verhaal van jou op de mail binnenkomt ! De bijgaande foto,s maken het zo realistisch en dat maakt het nog meer genieten. Toch hartstikke dapper dat je op de fiets gestapt bent, jammer van jouw pijnlijke pezen, heel vervelend zeg ! Ik woon ook aan het water, maar niet zo vreselijk mooi en idyllisch zoals jij, ik woon aan de Maas in Rotterdam, absoluut prachtig uitzicht maar toch niet dat romantische zoals jouw vaart, hoor !!! Dank je wel voor weer zo,n gezellig en goed geschreven stukje, ikw acht op de volgende, groetjes Marianne en prettig week-end !
Wat een ontzettend stimulerende en mooie reactie van jou Marianne, dank je wel!
Ik vind de Maas prachtig en ik vind Rotterdam een hele bijzondere stad al ben ik geboren en getogen in Den Haag en heb ik in Amsterdam gestudeerd. Ben nu echt geworteld in Friesland, zou nooit meer voorgoed naar de drukke Randstad terug willen. Het enige dat ik bijna dagelijks mis is de zee. Gelukkig kijk ik wel uit op het water, al is dat niet te vergelijken. Jij ook fijn weekend!
Hi Liesbeth. Our long walk took in a lot of what you described. Leaves on the ground & low lazy sunshine. Chestnuts- yiu mean the auscelus tree- we call them “Horse Chestnuts” the non edible kind? Enjoy the best of the days & I hope the weather improves- get out on that bike! At least 15 minutes a day & increase by 5 minutes a day- then you will feel righteous when winter hits us. Xx maggie xx
Hej Maggie! You had a wonderful walk! And in Dutch we say also ‘Horse Chestnuts’, they are different from the Castanea sativa. That one is eatable.
I’m every day on my hometrainer for 15-20 minutes, 5/6 km, in winter ánd in the summer. But outside it is much better of course! Unfortunately it was too much these time…