Het is een zomer zoals ik die nog nóóit eind mei – begin juni heb meegemaakt terwijl ik hier toch voor de negende keer in deze periode ben. Alles, maar dan ook letterlijk alles bloeit! En niet netjes na elkaar zoals gebruikelijk maar gewoon alles tegelijk. De paardenbloemen, de lupines, de boterbloemen, het fluitekruid, de seringen, de fruitbomen, de paarse ooievaarsbekken (velden vol zelfs) – Zweden is één groot boeket! En dat in combinatie met een strakblauwe lucht, blauwe meren en blauwe rivieren.
Het was dus weer om te zwemmen en dat kan in Tolvsbo voor de deur. Vanaf een prachtige steiger waar bovendien twee stoelen staan om lekker in de zon te zitten. En wat was het gezellig dat M&W met hun campertje arriveerden zodat M en ik samen het water in konden en W voor de foto’s kon zorgen.
Toch is dat zwemmen in zo’n meer best spannend want de volgende dag zwom er ook een slang, gewoon onder de steiger door. Blij dat ik die niet tegenkwam onderweg…
Een hoogtepunt uit mijn weekje Tolvsbo was het bezoek aan vriendin J, een vroegere medewerker van het hotel die in Asmansbo, een dorpje zo’n 25 km verderop woont. Net als vorig jaar nodigde ze me uit om te komen eten. Het was een prachtige dag en een prachtige avond dus J stelde voor om naar het meer te rijden waar de mensen van het dorp een soort overdekte picknickplek hebben. Er is een voorraad houtjes, een steigertje, een vuurplaats met bankjes en er wordt vis gevangen en gerookt.
Voor mij was het een ervaring om nooit te vergeten. Dwars door het bos naar een meer waar alles voor je klaarligt maar waar je de hele avond niemand ziet – ondenkbaar in Nederland!
We maakten een vuur, aten zalmforel uit het meer die al voor ons was gevangen en gerookt en genoten van de wonderschone avond.
En omdat ik in deze tijd eigenlijk nog nooit last van muggen heb gehad was ik er niet echt op bedacht. Dat was dus een misrekening. Muggen en knotjes, die hele kleine smerige steekvliegjes hebben me helemaal lek geprikt. Natuurlijk hielpen de sweater en de lange broek maar mijn hoofd is tot op de dag van vandaag één grote jeukende bult! Dat krijg je dus als de zomer opeens toeslaat.
Desondanks had ik deze ervaring voor geen goud willen missen. De vrijheid, het buiten zijn, het gewoon-een-vuurtje-mogen-stoken, het hoort allemaal bij dit prachtige land.
Op zulke momenten droom ik toch weer over emigreren…
Maar ook aan Tolvsbo komt een eind want de zee blijft altijd roepen.
Dus voor de laatste week terug naar Tjörn waar ik drie weken geleden ook begon – het lijkt of het maanden geleden is. En altijd luister ik dan in de auto naar Paul van Vliet met zijn lied over
“De zee van het Noorden waar alles begon”.
Het was natuurlijk een schitterende tocht met al die bloemen overal.
Ik reed mijn vaste route langs stille wegen met heel veel bergen en dalen, langs grote en kleine rivieren, over het Götakanaal (waar het helaas letterlijk en figuurlijk kermis was), langs de oever van het Vättern en uiteindelijk over de altijd weer imposante Tjörnbruggen het eiland op.
En nu ben ik weer thuis.
Thuis op Tjörn.
Zo ongeveer direct vanuit de warme auto de zee in en iedere dag een paar keer zwemmen want het is schitterend weer.
En morgen?
Morgen gaan we naar de sauna.
En niet zo maar een sauna…
Heerlijk weertje hé! Geniet nog daar op Tjörn 🙂
Geweldig leuk om te lezen. Dank je wel.
Liebeth, zo leuk om dit te lezen en het zelf te zien.
Jammer dat je er de geuren niet kunt bijgeven, want oh wat ruiken bijvoorbeeld de sering, het koolzaad en de vlier lekker.
En al die lupines in de bermen, zo prachtig.
Inmiddels dankzij jou de loppis ontdekt en een mooie blauwe schaal gekocht.
Wat weer een geweldige beschrijving van je avonturen! En niet te vergeten, de prachtige foto’s van al die bloemenweelde en meren! Ik kan het bijna ruiken!
Mijn herinnering aan het voorjaar in Zweden is een explosie aan bloemen, dus ik kan het me levendig voorstellen! En oh…. die muggen en knotjes, da’s niet leuk! Maar dat heb je helaas vlakbij een meer en bos in de avond. De zee is dan heerlijk om weer in te duiken!