Voorjaar? Voorjaar!

De vogels tjilpen, de sneeuwklokjes bloeien, het gouden riet wuift in de zon, de ganzen gakken en in de verte stoeien drie reeën – wat een dag!
Het voelde als voorjaar.
Het wás voorjaar!

Wat heb ik genoten van mijn rondje-langs-de-vaart, eindelijk weer op de echte fiets in plaats van op de hometrainer. Eind januari en fietsen in een sweatshirt en een bodywarmer, zo warm was het.
Ik koesterde me in de zon op mijn bankje, reed door de eindeloze weilanden en ik genoot.
Van het buiten zijn, van de zon op mijn gezicht, van de ruimte om me heen en in mijn hoofd.
En wanneer zie je nu reeën door de weilanden rennen? Zij genoten ook!

Ik genoot niet alleen van de zon maar ook van het bewegen. Sinds twee maanden fiets ik nu redelijk gedisciplineerd op mijn HT (hometrainer). Ik begon met drie keer in de week, dat werd vier keer en nu is het zes keer. Het blijft iedere keer weer een hele overwinning om er op te stappen maar wat is het geweldig te merken dat mijn conditie vooruit gaat. Dat ik nu 6 km in precies 15 minuten wegtrap en daar nauwelijks meer moe van ben. En dat ik me vervolgens héél prettig voel had ik al helemaal niet voor mogelijk gehouden.

Maar fietsen in de zon langs het water, daar kan geen HT tegenop.
En wat een cadeau om thuis te komen en dan nog een uur in mijn tuin in de zon te kunnen zitten.
Samen met de Petter&Pepijn die van gekkigheid niet wisten wat ze doen moesten – door de tuin rennen, een partijtje knokken, Pientje van haar plekje in de zon op het platte dak jagen of bij mij op de tuintafel komen zitten. Een en al onrust en het voorjaar in hun kop!

Wat zou het heerlijk zijn als we nu zo maar de lente inrommelen.
Zonder sneeuw of ander ongemak, gewoon lente.
Maar het is pas eind januari…