Verwondering

Het was een drukke week in ons winkeltje. Veel klanten, veel nieuwe producten en veel afstemming om te kijken hoe alles het beste in de etalage kan.
Afstemming kost tijd, vraagt energie en heeft ruimte nodig en een open blik.
Die open blik heb ik soms wel en soms niet.
Niet als ik hoor dat een van mijn oude klanten bewust naar mijn nieuwe collega stapt.
En ook niet als een oude klant bewust naar mij vraagt.
Lastig dat beide variaties een gevoel van ‘hoe moet het nu’ kunnen oproepen. Enerzijds een gevoel van verraad, volledig onterecht overigens en anderzijds een gevoel van erkenning, ook net zo onterecht.
En daar tussen is het balanceren over een dun, strak gespannen koord.

Om te veranderen, moet je in beweging komen las ik in een blog van Elja Daae.
Ze gebruikte een metafoor van Deepak Chopra die me erg aanspreekt: een beek met een steen in zijn loop. Door die steen kan het water niet stromen en staat het stil.
Die steen kan zichzelf niet verplaatsen.
Hij kan niet bewegen, hij kan alleen bewogen worden.
Het enige wat je hoeft te doen is het optillen van die steen zodat het water weer kan stromen.

Op dit moment voelt het of ik heel erg tegen die steen aan het duwen ben. Echt optillen lukt me nog niet, maar ik zie hier en daar wel hele kleine stroompjes water onder de steen vandaan sijpelen.
En die kleine stroompjes kronkelen en zoeken elkaar, versterken elkaar en gaan harder stromen.
Er is beweging!
Misschien kan ik de komende dagen die steen wel helemaal van zijn plaats krijgen en de beek ongehinderd zijn nieuwe loop laten gaan.

Wat is het bijzonder dat het bloggen net nu op mijn pad kwam.
Het is of het zo heeft moeten zijn: een nieuwe wereld bij het afsluiten van een oude wereld.
Iedere keer verwondert een dergelijke samenloop me weer. Is het toeval of komt het op mijn weg omdat er ruimte voor is gekomen?
Zo zal het dan ook wel met ons winkeltje gaan, de beek zal zijn loop wel vinden.