Hoe weet ik niet meer maar ik las een blog van iemand die mee deed aan ‘een week Synchroonkijken”, georganiseerd door Else Kramer. Iedere dag een collectieve opdracht en dan maar kijken hoe iedereen die interpreteert, leuk!
Het doel van vandaag ‘fotografeer sokken’.
Dat riep direct twijfels op: wat is de bedoeling? Moet ik iets in scene zetten? Iets geks doen met sokken? En net als bij talloze andere pogingen iets creatiefs te willen doen sloeg de paniek toe. Ik ben niet creatief, hooguit praktisch. Al ben ik wel heel blij dat ik het schrijven heb gevonden (of is dat andersom en vond het schrijven mij?) en dat ik na de eerste keer Schrijfcafé met de rook uit mijn oren naar huis reed omdat ik eindelijk míjn creativiteit gevonden dacht te hebben.
Sokken dus. Hoe verzin je het.
En bij het kijken van de vele foto’s die inmiddels te zien zijn werd de paniek zeker niet minder! Sokken met een gezichtje, sokken om de poten van een tuintafel, honden die vechten om een sok, babysokjes. Kortom, te veel om op te noemen. Dat kan ik dus allemaal niet bedenken, echt niet. Maar ik wil toch meedoen!
En hoewel ik absoluut niet trots ben op de redelijk chaotische plank in mijn badkamer heb ik daar maar een foto van gemaakt. Met pontificaal bovenop de stapel de nieuwe sokken die een vriendin speciaal op maat voor me breidde. Voor de koude avonden!
Hier dan dag 1 van #Synchroonkijken!
Precies de bedoeling, toch? Bovendien heb je hetzelfde gedaan als ik, namelijk de opdracht verbonden met datgene waar je het meeste plezier aan beleeft: je hebt er een blog over geschreven! Mission accomplished :-).
Dit is overigens die van mij: http://www.evelynehermans.nl/sok
Ja, dat was ook de reden dat ik ermee ben begonnen!
Leuke stok achter de deur.