Regen!

Langzaam maar zeker begin ik een beetje te wennen. Te wennen aan de dagen zonder vaste structuur en te wennen aan de vrijheid. Begon zelfs aan een van de vervelendste klussen van mijn klussenlijstje, het ontdooien van de vriezer waar al ruim een jaar niets meer in en uit kon. Een vrij onbezonnen besluit want wat een werk! Ruim anderhalf uur met de föhn de enorme klonten ijs losmaken vanuit een onmogelijke houding met alle gevolgen van dien. Maar wat is het heerlijk weer een schone en gebruiksklare vriezer te hebben! Om van het voldane gevoel maar niet te spreken.

Het was een week met ‘gewone’ dingen. Oefenen in het warme zwembad, fysiotherapie met als een gevolg een ingetapete rug, gesprekken over het rolstoelpad dat binnenkort wordt opgeleverd, bijna iedere dag op de fiets, gezellige bezoekjes en gisteren de eerste echte lentedag met temperaturen boven de 20 graden!

De eerste bloeiende dotterbloem, de eerste bosanemoontjes en vooral weer voor het eerst op de grote ligstoel. Lezen, dutten, soezen en genieten, zo maar op een door-de-weekse-dag!

Vrijheid dus.

De voorspelling klopte en vannacht begon het te regenen. Ik vind het heerlijk om in bed naar de regen te luisteren. Het was een gezapig regentje, goed voor de kurkdroge tuin en voor de vijver waar het waterpeil angstaanjagend zakt.En toen ik vanmorgen opstond regende het nog.
Wat zou ik vroeger de pest in hebben gehad. Binnen zitten op die prachtige donderdag en regen op mijn vrije vrijdag! Dat zou niet meer goed gekomen zijn.

Niets van dat alles. Koffie naast de kachel, mijn boek en poezen die er net zo min als ik over piekeren om één poot buiten de deur te zetten.
Een heerlijke rustige dag. Niets moet en alles mag.