Ik hou veel van de imposante boom. Hij is altijd mooi, in de winter steken zijn witte takken af tegen
de felblauwe vrieslucht, in het voorjaar krijgt hij eerst een zachtgele waas die daarna langzaam tot lichtgroen verkleurt, in de zomer geniet ik van het zachte rieselende geluid dat de blaadjes maken en aan het eind van de zomer tegen de herfst is er de grote zaaduitstorting. Want dat is het echt.
De tuin, de tafel, het straatje, alles ligt vol met zaadjes. Ze liggen zelfs binnen, ik vind ze overal. Het zijn net hele kleine gouden zweefvliegjes die als fragiele druppeltjes in het zonlicht zweven. Ik heb geprobeerd er een foto van te maken maar dat is helaas niet gelukt. Ze zijn té klein. Maar van onder mijn zonnescherm is het een prachtig gezicht.
Daar denkt de buurman helaas anders over, hij zag liever dat de berk zou worden omgezaagd. Niet omdat hij het geen mooie boom vindt maar vanwege die zaadjes. En de takjes die er in de winter afvallen. Van die mooie lange hele dunne takken waarmee je kunt vlechten. Maar die zaadjes, die zaadjes zijn het ergst en dus wordt er de hele dag geveegd.
Ik veeg ook. Eén keer, als ze allemaal gevallen zijn. Al die kleine schone kurkdroge zaadjes zijn bij elkaar inderdaad wel een kruiwagen vol.
Het enige waar ik om moet denken zijn de dekseltjes op de koffie en de wijnglazen. Dat wel. Maar de boom omhakken? Nooit!
Ach , leuk cadeautje voor zijn verjaardag:
Een nieuwe bezem
Ja, zouden die schoon vegen???
Buurman is waarschijnlijk bang dat al die zaadjes nieuwe bomen geven. Ze zijn zo mooi, berken.
We staan momenteel nog op een natuurkampeerterrein stampvol berken. Zij laten al heel wat blaadjes vallen.
Berken zijn prachtig, ik kon mijn hart ophalen in Zweden! Fijn dat jullie nog kamperen, had je al gemist,