5

Waar opruimen toe kan leiden!

Mijn mantra van de afgelopen periode was opruimen. Opruimen omdat mijn kabouterhuisje dreigde dicht te slibben. Opruimen omdat er heel veel overbodige zaken in de kast stonden. Opruimen omdat dat niet alleen tot een opgeruimd huis maar ook tot een opgeruimd hoofd leidt.Opruimen dus.In

Lees meer...
9

Zwemmen goed voor je lijf??

Vandaag had ik vrij. Een prachtige zonnige dag dus volop plannen om naar buiten te gaan. Maar eerst van negen tot tien in het warme zwembad onder leiding van mijn fysiotherapeut. Lekker bewegen in het water en gericht oefenen, wat veel makkelijker en vooral met minder pijn gaat dan

Lees meer...
4

Nog één keer de treurwilg!

Wat een weekend, stralend weer en een en al zon. Vandaag wel veel wind die uit het Noordoosten kwam maar die ik in het stuk tuin achter mijn tuinhuis nauwelijks voel en alleen hoor. Dus naar buiten. Het was zelfs zo warm dat de korte broek weer uit de kast moest! Er stond nog een

Lees meer...
5

Weekend!

Weer een week gewerkt. Mijn werkweek bestaat uit vier dagen, dus gisteravond begon mijn weekend. Het was een prima week. Ik had het druk, heb hard gewerkt, er deden zich leuke en onverwachte situaties voor en het voelde weer als vanouds. De week vloog om en iedere avond kwam ik met

Lees meer...
2

Zweedse les

De vakantie is om, het werk is weer begonnen en het leven gaat weer gewoon z'n gangetje. De herfst slaat onverbiddelijk toe, het is 's morgens nog schemerig als ik opsta en 's avonds is het donker voor je het weet. Niks meer buiten zitten! Geloof dat ik dat nog het moeilijkste vind

Lees meer...
0

#50books vraag 37: Leggen jullie ook wel eens boeken (en welke dan?) opzij voor het juiste moment?

Eigenlijk leg ik al zolang als ik kan lezen boeken opzij.
Soms inderdaad voor het juiste moment.
Soms omdat ik het boek heel graag wil hebben, het wil kunnen zien, het wil kunnen ruiken en er doorheen wil kunnen bladeren maar nog geen tijd heb om het te lezen.
En vaak omdat ik altijd boeken op voorraad wil hebben!
Dat is mijn bezit, mijn kapitaal: een rij nieuwe, verse en nog ongelezen boeken.
Boeken die klaar staan om in de boekenkrat naar Zweden te worden gestopt.
Boeken die klaar staan om op welk moment dan ook gelezen te kunnen worden.
Er is immers niets heerlijkers dan voor die lange rij in de boekenkast te staan en dan dát boek te kunnen kiezen waar ik op dát moment behoefte aan heb.

Toen ik klein was had ik weinig eigen boeken maar de grote bibliotheek leek onuitputtelijk. Soms ging ik er iedere dag heen, om altijd boeken op voorraad te hebben. En in de schoolvakanties ruilde ik mijn gelezen boeken direct ’s ochtends vroeg als hij openging om net voor sluitingstijd weer nieuwe te halen. Je zal maar zonder zitten!Nu speelt dat niet meer zo, ik ben zelfs geen lid meer. Maar het is een van de eerste dingen die ik ga doen in mijn Nieuwe Leven, me weer inschrijven.

Boeken die staan te wachten zijn o.a. ‘De Correcties’ van Jonathan Franzen, ‘Tonio’ van Af.T.H. van der Heijden, de serie van Unni Lundell (voor in Zweden), bijna alle Wallanders (ook voor in Zweden), en tot mijn grote schande ook de boeken van Khaled Hossein  en van Carlos Luis Zafon. Want het is dus ook een valkuil, dat bezit. Iedereen heeft het over een geweldig boek, ik koop het, zet het op mijn plank, hoor iedereen er over maar kom er niet aan toe en opeens is het drie jaar later. Ach, het geeft niet. Als boeken goed zijn dan blijven ze dat. 
En wat een mooi vooruitzicht dat ik straks onbeperkt tijd ga krijgen om dat kapitaal te mogen aanboren! Ik kan niet wachten….

3

Weer aan het werk

Gisteravond bedacht ik me dat het de allerlaatste vakantiedag van mijn leven was. Je hebt nu eenmaal vakantie omdat je werkt, het een kan niet zonder het ander. Zonder te werken kun je wel ‘met vakantie ergens heen gaan’ maar het is geen echte vakantie meer in de ware zin van het woord. Wonderlijk. En zo zullen zich nu steeds dingen voordoen die ik voor het laatst doe, meemaak of beleef.

Maar vandaag was het weer ‘gewoon’, een gewone werkdag.
Natuurlijk niet helemaal want ik heb het niet meer druk en dat is even wennen. Ik heb met veel collega’s even bijgepraat en de meeste mails gelezen. En ondanks dat ik gisteren nog geen idee had hoe het zou zijn om weer te werken – zodra ik de deur van mijn kamer open deed was het bijna of ik niet weggeweest was. Bijna maar niet helemaal. Ik voel dat het door de afstand die ik de afgelopen periode heb kunnen nemen anders is. En ik realiseer me wat een goede keus het is geweest deze lange vakantie toch te nemen. Om zo ruimte te creëren voor het afscheid nemen van mijn oude en het omarmen van mijn nieuwe leven. Om door die ruimte anders te kunnen kijken en dingen anders te kunnen ervaren en dat voelt goed. Niet afstandelijk of minder gemotiveerd. Wel meelevend en betrokken.
Maar toch anders, het afscheid nemen is al heel voorzichtig begonnen.

Het was fijn om terug te zijn en mijn collega’s te zien en te spreken.
Het was ook fijn om te voelen dat mijn manager en ik het op dezelfde manier beleven en op een positieve manier kijken hoe die laatste drie maanden het beste ingevuld kunnen worden. Wat een mooie manier om langzaam toe te mogen groeien naar dat Nieuwe Leven.
En wat mooi dat ik deze mogelijkheid krijg om zo afscheid te mogen en te kunnen nemen.

2

Laatste vakantiedag en o o Den Haag.

Vandaag is het de laatste dag van mijn laatste echte vakantie. Terugkijken heb ik al gedaan dus dat hoeft niet meer. Vooruitkijken natuurlijk wel. 
Maar eerst de dag van vandaag.

De dag dat ik opeens bedacht dat het Prinsjesdag was! Voor iemand die geboren en getogen is in Den Haag, “mooie stad agter de duine“, blijft dat altijd een bijzondere dag. En als je dan ook nog bent geboren in het Noordeinde op vijf huizen van het Paleis vandaan geldt dat in het bijzonder. Ik woonde daar tot mijn zesde en realiseer me nu dat WO II pas net voorbij was. De tijd was zo anders, iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen was op straat, de scholen waren dicht en de meeste mensen kregen tussen twaalf en twee vrij van hun werk om naar de rijtoer te kijken. Er waren ook ontzettend veel verschillende legeronderdelen die voor de koets uit marcheerden, het duurde wel een half uur voor die allemaal voorbij waren. Wij hingen dan op de tweede verdieping uit het raam en zagen vol ontzag ‘de troepen’ zoals mijn moeder ze noemde, langs marcheren op weg naar het Lange Voorhout. En daarna renden we de straat op en deden we wedstrijdjes wie ‘het vaakst’ de Gouden Koets zag, steeds weer een straat verder. De Gouden Koets vertrok van het Paleis Voorhout waar na afloop ook de balkon scene was. Op het ‘Gouden Balkon’ zoals dat vroeger werd genoemd. Paleis Noordeinde stond leeg, er was geen hek voor en wij speelde in de zijvleugels. Je kon er lekker hard gillen want dat galmde zo mooi. En rolschaatsen op de marmeren vloer en een gat in je knie vallen.
Nu vind ik het leuk om via de tv naar het Noordeinde te kijken en naar de route die deels hetzelfde is. Zo vertrouwd of ik er gisteren nog woonde.

Deze laatste vakantiedag waarop opeens door mijn hoofd schiet dat ik voortaan altijd weer ‘life’ naar deze ceremonie zal kunnen kijken. Iets dat ik me de komende drie maanden wel vaker zal realiseren.

Mijn laatste vakantiedag waarop de vrachtauto van de Kringloop voorreed om al die spullen mee te nemen die weg konden na de Grote Opruiming. Veel spullen uit mijn tuinhuis dat ik weer actief ga gebruiken. Waar mijn nieuwe keyboard komt te staan waar ik op wil leren spelen. En de naaimachine die ik nu eindelijk eens zal aanschaffen omdat ik daar nu tijd voor krijg. Waar het nog steeds niet is gelukt een internetverbinding te krijgen en waar mijn Zweedse vrienden net hebben gelogeerd.

Deze laatste vakantiedag die vooraf gaat aan de laatste drie maanden bij Revalidatie Friesland. Ik verheug me op die laatste maanden en wil er van genieten.
En dat gaat lukken!

3

Het Nieuws

Tot voorkort had ik al ruim dertig jaar een abonnement op de krant. En heel lang een abonnement op twee kranten. Op de Leeuwarder Courant, onmisbaar als je in Friesland woont en werkt en bovendien een prettige krant met een van oudsher socialistische inslag. Daarnaast De Volkskrant

Lees meer...