6

Nog twee dagen en dan mag ik weer!

Wat is het een wonderlijk voorjaar.
Eerst de prachtige dagen in maart, toen april vol harde wind, hagel en kou met opeens weer een prachtig zonnig weekend.
En nu is het mei, is mijn houtvoorraad op omdat de houtkachel iedere dag brandt en loop ik nog steeds met een jas aan.

De tuin lijkt stil te staan. Alleen door mijn foto’s naast elkaar te leggen zie ik dat alles toch groener is geworden. Dat speciale prachtige zachte lentegroen wat zo schitterend staat bij de sierappel die nu al twee weken volop bloeit, veel langer dan anders.


De vaste planten in de tuin groeien nauwelijks en dat is lastig.
Want over twee dagen pak ik de auto vol en rij ik naar het Noorden!
Eerst naar Møn in Denemarken en dan naar Zweden.
En ik blijf best lang weg dus de tuin moet het even zonder me doen, slechte timing als alles nog moet beginnen.

Normaal gesproken knip ik voordat ik wegga alle vaste planten af. Ze worden dan steviger en ze bloeien later zodat ik daar nog wat van zie. Ook hoef ik ze dan niet op te binden.
Maar nu valt er nog nauwelijks wat af te knippen!
Ook de potten laten nog weinig zien. De lathyrus die ik drie weken geleden zaaide komt nu net boven de grond. Vrees dat er hulp nodig is om hem netjes te laten klimmen.

De aardappels in de pot doen het goed en de beukjes hadden gisteren opeens groene blaadjes dus die redden het wel.
De kikkers in de vijver zijn er ook opeens weer, net als de salamanders.
En de Zweedse ooievaarsbek bloeit als eerste – die is blijkbaar kou gewend.
Wat vind ik het moeilijk alles achter te laten – ik geniet altijd zo van deze tijd!


Anderzijds, ik maak nu zeker drie keer het voorjaar mee.
Eerst op Møn, dan op Tjörn (vlak boven Göteborg aan de Westkust), dan aan het Siljanmeer (in Dalarna) en daarna weer op Tjörn en daar is veel voor te zeggen natuurlijk.
Bij mijn vrienden in Dalarna viel een paar dagen geleden nog dertig cm sneeuw dus daar moet alles echt nog beginnen.

Gek genoeg voelt het weggaan deze keer anders dan anders en ik weet niet goed waardoor dat komt.
Misschien doordat het zo koud is en het weerbericht nog niet veel goeds belooft.
Misschien omdat ik merk dat ik lichamelijk fors heb moeten inleveren en ik voor het eerst mijn krukken meeneem.
Misschien omdat ik het voor het eerst in jaren moeilijk vind om weg te gaan omdat ik zo gehecht ben aan mijn plekje hier.
Gelukkig weet ik ook dat dat over is zodra ik in de auto zit en wat verlang ik naar de zee!

 

Maar eerst mijn lijstje afwerken.
Boodschappen doen, nog even fietsen en naar de lammetjes kijken, naar de kapper, de apotheek, de dierenarts, de tuin, broeken innemen want veel te wijd, weer de tuin, naar de kringloop, de opticien, de garage, de tuin, gras maaien, wassen, de schilder, pakken…

 

Gelukkig heb ik een geweldige Tuinkabouter die komt maaien en wieden waar dat nodig is.
En een fantastische Poetsparel die komt schoonmaken als de schilder een deel van de vloer opnieuw heeft gelakt. Dat is heerlijk thuiskomen.

 

En morgen?
Morgen breng ik de P’s weg.
Naar het allerbeste logeeradres dat we ons kunnen wensen.

Maar wat zal ik ze missen…

 

 

Delen is fijn:

6 Reacties

    • Thank you Maggie! The P’s are staying at good friends, like every time! So glad that this is possible again.

Geef een reactie

[postlist id="513"]