4

Nog even die val en een afscheid-in-stijl van de zomer!

Het is nu vijf weken geleden dat ik met mijn fiets én mijn hoofd tegen de straat smakte met een flinke hersenschudding tot gevolg. Waar ik natuurlijk niet aan wilde en aanvankelijk ook weinig aandacht besteedde. Tot de hoofdpijn te gek werd en de huisarts aangaf dat ik zes weken mijn agenda leeg moest maken en rustig aan moest doen.

Dat viel niet mee want het ging na een lastige zomer eindelijk weer beter en ik had heel veel plannen en voornemens. Maar na een week verzet voelde ik dat er geen ontkomen aan was en gaf ik me eraan over. Na twee weken begon de hoofdpijn minder te worden, ik stond zonder hoofdpijn op maar zodra ik iets teveel deed afgestrafte zich dit onmiddellijk af.

En opeens viel het muntje.
Het was mijn ‘sauna-dag’ en voor ik weg zou zat ik met de P’s op schoot naast mijn kacheltje te lezen. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om weg te gaan maar ja, het was nu eenmaal gepland.
Ik bleef zitten. Weer een half uur later vond ik dat ik echt wegmoest toen ik me opeens besefte dat de sauna uitsluitend voor mijn plezier was en ik dus helemaal niet hoefde!

Wat heb ik genoten. Genoten van het thuis blijven, van het eindelijk weer kunnen lezen zonder hoofdpijn, van het gevoel niets te hoeven, niets te moeten, zelfs niets te mogen…
Voor het eerst was daar de rust waar ik al zo lang naar zocht.
De-rust-zonder-schuldgevoel dat ik aan zoveel mensen en dingen (nog) niet toe kom.

Het voelt of alles opeens op z’n plek valt.
De prachtige en eindeloze nazomer die me zo heeft geholpen de herfst te begroeten, mijn tuin die zichzelf redt en die nog steeds prachtig is, met herfstkleuren, een vijgenboom vol vijgjes, kastanjes, de stokroos die gewoon doorbloeit en zelfs iedere dag nog een handje frambozen!

 

De dagen vliegen voorbij zonder dat ik me opgejaagd voel. Na een dag met afspraken probeer ik een dag te blocken en dat lukt redelijk. Ik merk ook onmiddellijk of het teveel is geweest, leve de hersenschudding! Misschien was dit wel nodig om het eindelijk te leren.

Toch gebeurt er van alles variërend van mijn schilderworkshops bij vriendin M, op bezoek bij vrienden die op een prachtig plekje midden in het IJsselmeer zijn gaan wonen, sparren met de mensen van De Streekboer om te kijken hoe ze verder kunnen tot mijn nieuwe vrijwilligersbaantje dat deze week gaat beginnen.

Net toen ik besloten had dat ik dit weekend helemaal niets anders wilde dan lekker thuis te blijven met mijn boek belden P&J die vroegen of ik mee wilde gaan varen omdat het zo’n prachtige dag was.
Tien minuten later zat ik in de auto richting het Sneekermeer en drie kwartier later voeren we onder een strakblauwe lucht langs prachtige oevers vol kleuren, ganzen, lege steigers, hier en daar wat zeilbootjes en heel veel zon!

 

De dag dat de wintertijd begint zonder jas de hele middag in een bootje op het water –
gelukkiger kun je me niet maken!
Koffie aan een steigertje en aan het einde van de middag pannenkoeken in het pannenkoekenrestaurant om daarna in het donker onder een indrukwekkende sterrenhemel
over een spiegelglad Sneekermeer naar huis te varen.

Wat een ongelooflijk mooie dag en wat een bijzonder slot van deze eindeloze nazomer.

 

En morgen?
Morgen is de wintertijd begonnen!

 

Delen is fijn:

4 Reacties

  1. Wat weer mooi omschreven Liesbeth …. en soms moet je inderdaad eerst heel diep vallen (letterlijk of figuurlijk) voordat je weer verder kunt. Groeten

  2. Wooooow, rust genomen en daar ook nog van genoten! Wat een geweldig goed nieuws. Dat je nog veel van deze dagen mag hebben.

  3. En daar ga je toch ook een mooie tijd van maken, van die wintertijd. Het is mijn favoriete seizoen. Al had ik dit jaar voor het eerst ook echt schik in de zomer.

Geef een reactie

[postlist id="513"]