De week begon heftig. Net aan de koffie na mijn vaste vroege zwemuurtje zag ik dat Pepijn zich weer schrijlings op de deur van de bijkeuken had verschanst – met aan iedere kant een voor- en een achterpoot. Zijn broertje Petter duwt dan op de grond de deur heen en weer en samen hebben ze echt lol.
Bij het naar beneden springen neemt hij dan vaak een deel van de potten op de plank mee met alle gevolgen van dien en daar had ik nu geen zin in. Dus pakte ik hem zoals ik zo vaak doe bij zijn voorpoten om hem naar me toe te trekken.
Niets bijzonders.
Halverwege bedacht Pepijn zich en wilde hij er toch weer op. Dus zette hij zich met zijn sterke achterpoten af op mijn gezicht…
Met een bloedbad tot gevolg en wat deed dat pijn! Ik heb dus de hele ochtend met een natte koude washand zitten koelen en ik zag er de rest van de week niet uit. Gelukkig is het inmiddels zónder jodium en zónder extra tetanusinjectie restloos genezen en vallen de extra lijntjes nu onder mijn lachrimpels!
Na de stroomstoring ontdekte ik een aantal flinke tochtgaten in de bijkeuken. Die zaten er allang maar omdat door het verdwijnen van de grote loodsen van de timerfabriek de beschutting is verdwenen giert de wind nu flink langs mijn huisje. En wat het er niet beter op maakte was dat het kattenluikje niet goed meer sloot. Soms willen er twee katten in hun enthousiasme tegelijk door het luikje en daar is het niet op berekend.
Nu is een nieuw luikje een vreselijke ingreep want er is zelden tot nooit een zelfde luikje te krijgen waardoor het bestaande gat niet klopt. Dus een afspraak met de timmerman gemaakt die het liefst om 8.00 uur wilde komen, vroeg dus. Als eerste verwijderde hij het oude luikje zodat ik daarmee naar de dierenwinkel kon. Het merk bleek niet meer te bestaan dus op de gok twee andere meegenomen waarvan er een min of meer geschikt bleek. Toch was het nog anderhalf uur werk om in de 6 cm dikke eiken buitendeur het gat aan te passen want ja, het moest wéér groter gemaakt…
Het resultaat is prima: een tochtvrije bijkeuken en een kattenluik dat naadloos sluit maar wat heb je er toch een werk en een rommel van!
De week stond echt in het teken van hout want het einde van mijn houtvoorrraad begon in zicht te komen. En hoewel het tot nu toe nog nauwelijks koud is geweest brandt mijn houtkacheltje iedere dag. Al was het alleen maar voor de poesjes die absoluut niet zonder kunnen.
Dus mijn vaste ‘leverancier’ gebeld die om 9.00 uur voor de deur stond met een vrachtauto met drie kuub nieuwe voorraad. En wat fijn dat S wilde helpen kruien!
Natuurlijk gebeurde er de afgelopen week nog veel meer. Ik kreeg veel bezoek, had mijn laatste schildermiddag, installeerde mijn nieuwe Galaxy, zwom, fietste, ging voor de laatste keer naar mijn ‘eigen’ kapper want ook zij gaat met pensioen en ik zou even naar IKEA om eindelijk de stoelzitting te kopen die zo nodig vervangen moest worden. Ik had dat al eindeloos uitgesteld want een zaak als IKEA is voor mij nauwelijks te belopen. Maar nu zou het dan toch en bovendien kon ik het combineren met een gezellige lunch bij G&K in Groningen.
Ik wilde op tijd bij IKEA zijn en moest dus wéér vroeg op. Dat lukte maar half dus gehaast op weg om bij het pakken van een winkelwagentje te constateren dat ik mijn pinpas was vergeten.
Dus geen nieuwe stoelzitting. Wel kaarsen en een wissellijst, daar had ik nog precies genoeg contant geld voor.
Konklusie: een week die te druk was maar vooral een week die iedere dag veel te vroeg begon!
En morgen?
Morgen komt mijn Zweedse logee – leuk!
Oi, die kattenkrabben zien er wel heel pijnlijk uit. Mazzel nog dat het zo goed geneest.
Je had wel een drukke week maar ook met allemaal dingen om tevreden op terug te kijken, lijkt me.
En dan nu tijd voor echt leuke dingen. Veel plezier met je logee.
Oeiii je gezicht ziet er pijnlijk uit
Sterkte, en al een nieuwe stoelzitting?