En weer mooi weer.

Het lijkt niet op te houden met de zomer. Nu is het al weer 25 graden met een voorspelling voor de rest van de week van 29! Ik vind het heerlijk en heb het net opgewarmde waterbed weer een tandje lager gezet. Maar zoals altijd heeft deze prachtige zomer ook z’n nadelen want wanneer kom ik nu toe aan opruimen? Dat opruimen in de zin van wegdoen?
Dat is nu helemaal niet aan de orde want de tuin roept. En de fiets. En de tuinstoelen, die roepen zelfs het hardst. Gelukkig ben ik door de vakantie erg achter met de kranten etc dus mag ik van mezelf de roep van de tuinstoelen beantwoorden. Toch valt dat niet mee en herken ik weer de rusteloosheid die in mijn hoofd ontstaat doordat ik zo veel wil. Sterker nog, zoveel moet. Van mezelf. En daar hoort lekker lezen aan de tuintafel eigenlijk niet bij.
Zou ik die onrust ooit kwijtraken? Ik hou mezelf nu steeds voor dat dat natuurlijk overgaat als ik niet meer werk en net zoveel tijd heb als ik wil, als mijn Nieuwe Leven begonnen is. Maar is dat wel zo? Zit dat moeten niet gewoon heel erg in mezelf? Ben bang van wel.

Toch helpt het als ik een lijstje maak dat ik af kan vinken. Het geeft me naast structuur ook het gevoel dat ik wel degelijk Nuttige Dingen doe. En daardoor lijk ik van mezelf weer even wat minder te moeten omdat ik toch nuttig bezig lijk te zijn.
Al met al wonderlijk gedrag, ben zelf de eerste om dat te beamen. Dus ik ga mijn best doen dit te veranderen, zoek alleen nog even naar hoe ik dat moet aanpakken….

Op dat lijstje staan o.a. dingen als:
– de kettingzaag ophalen  en al het hout van de omgewaaide wilg in stukken zagen

– de hortensia’s heel veel water geven
– gras maaien
– alle uitgebloeide planten afknippen
– bedenken hoe ik de border wil die ik volgende week samen met mijn
tuinkabouter ga reorganiseren
– het Zweedse kleed van zijn ‘natte hondenlucht’ ontdoen

En opeens komt het gevoel weer boven dat ik na mijn vakantie in mei/juni had. Het gevoel dat het allemaal goed is, dat het goed is om lekker te rommelen. Dat ik mág rommelen! Dat ik het mezelf toe mag staan. En weer realiseer ik me dat ik daar nu van geniet omdat ik weer vol energie zit. Dat ik alle tijd heb en dat wat vandaag niet lukt morgen ook nog kan.
Een heerlijk gevoel! Morgen ga ik fietsen!