6

Een stimulerende week en toch…

De week begon met mijn vaste zwemochtend. Oefenen in het warme water met drie anderen en mijn eigen fysiotherapeut. Snel naar huis om te douchen en om weer weg te gaan voor de ‘gewone’ therapie. En of dat nog niet genoeg was anderhalf uur later naar de acupunctuur.
Allemaal zeer stimulerend!

’s Middags had ik een prachtige fietstocht en een erg leuk gesprek.
Ook weer heel stimulerend!

Zo ging de week verder. Leuk bezoek, weer gefietst, een zeer geslaagde boekpresentatie van een vriendin, lekker gerommeld en totaal geen stress. Degelijk ontbeten en redelijk degelijk gekookt, nieuw gedrag waar ik me steeds beter bij ga voelen. Min of meer geslaagde pogingen om op tijd naar bed te gaan en op tijd op te staan. Voelt ook goed.
Dus al met al een stimulerende regelmaat.

De topic van de week kwam donderdag. Na mijn Zweedse kennismaking met de sauna wilde ik het in Nederland ook wel eens proberen. Dus een afspraak gemaakt met een zeer ervaren saunaganger/vriendin voor een dagje SaunaState hier om de hoek. En dat was een openbaring!
Mijn leven lang heb ik gedacht dat ik de sauna veel te warm zou vinden en dat ik me niet goed zou voelen bij het bloot te lopen tussen vreemde mensen. En als je het dan ook nog heel druk hebt en zuinig met de spaarzame vrijetijd wil omgaan heeft het geen prioriteit om die denkbeelden te ontkrachten.

Maar wat heb ik genoten! Van de hitte, van de kou, van het heerlijke grote zwembad, van de rust, van de ontspanning, van de leuke gesprekjes, van de mooie accommodatie, van alles.

Het resultaat is dat ik nu via een prachtige aanbieding een maandkaart heb aangeschaft waarmee ik de hele maand juli dagelijks mag. Nou is iedere dag een beetje veel maar drie tot vier keer per week een rondje zou moeten lukken en is goed voor mijn lijf.
Kortom, stimulerender kun je het niet krijgen!

Wat is het dan ontmoedigend om na een nacht met onverwacht veel pijn me weer terug te voelen bij af. Nergens zin in te hebben. Nergens toe te komen. Niet eens naar buiten te willen. Me doodmoe te voelen. En me dat natuurlijk weer kwalijk te nemen.

En wat is het fijn om het uiteindelijk toch te kunnen doorbreken door ‘gewoon’ een uurtje te gaan slapen met een blokje op de houtkachel en een poes op schoot.
Me te realiseren dat het misschien wel een erg drukke week was en ik te hard van stapel ben gelopen. Zoals ik dat zo vaak deed en blijkbaar nog doe. En dat het helemaal niet erg is even een pas-op-de-plaats te maken. Zelfs niet in het tot voor kort zo kostbare weekend. Want morgen is er weer een dag! En overmorgen ook.
Is dat dan niet een stimulerende afsluiting van deze prachtige week?

Delen is fijn:

6 Reacties

  1. Fantastisch om zelf het inzicht te krijgen en daar ook mee verder te kunnen. Geweldige afsluiting van deze stimulerende week. 🙂

  2. Ha Liesbeth, een feest om hier te lezen, wat een blijde boodschappen.
    En ja die valkuilen zullen er nog wel even blijven. Hooi en vork, niet te scheiden. Maar ontmoedigen doen ze al veel minder. Bravo, goed op koers!

Geef een reactie

[postlist id="513"]