Het voelt of ik al weer maanden hier ben.
Alles is zo vertrouwd, ik weet de weg, ken de strandjes bij iedere windrichting en weet wat wanneer open of juist gesloten is.
Het enige wat me ontzettend in verwarring bracht is de verbouwing van de ICA, de Zweedse Albert Hein. Het was al een enorme zaak waar echt alles in honderdvoud te koop was en dat verandert nu geloof ik in duizendvoud. Dus het is even zoeken…
Het weer was wisselend. Prachtige zonnige dagen afgewisseld met een regendagje. Vroeger vond ik dat heel vervelend maar dat is over. Sterker nog, het was heerlijk om rustig thuis in mijn riante appartement te zijn en een beetje bij te komen van de drukte voor ik vertrok.
Lezen, schrijven, uitzending gemist kijken en genieten van het niets hoeven. Want thuis moet er altijd wel iets!
Toch was ik iedere dag wel ergens op een strandje of op een steiger bij een huisje aan de zee.
Want van die zee geniet ik het allermeest.
Van het geklots tegen de rotsen of de palen onder de steiger, van het licht dat hier zo bijzonder is, van de ganzen en de eidereenden die met hun jongen voorbij zwemmen, van de zwaluwen die vlak naast me op de steiger komen zitten, van de prachtige luchten en van de rust.
Vooral van de stilte en de rust want meestal ben ik er alleen.
Wat hier ook een vast programmapunt is, is de loppis.
De loppis op Tjörn is van de Lions en is twee keer per week open. Het is er altijd druk.
Ik kocht er eerder al twee keer een vloerkleed en nu lag er weer een kleed dat voor mijn kabouterhuisje gemaakt leek te zijn. En omdat ik weet dat ik het niet in een opwelling moet kopen én omdat ik eerst wilde vragen of ik het hier mag laten liggen tot ik weer naar huis ga kocht ik het niet direct.
Dus stond ik gistermorgen bijtijds voor de deur en het lag er gelukkig nog! Ze beginnen me al te kennen…
Het ziet er keurig uit en het is stevig en van goede kwaliteit.
Dus nu ligt mijn ‘eigen’ kleed in het appartement te schitteren, ben er blij mee!
Het is leuk om te zien dat er toch heel andere dingen te koop worden aangeboden als in Nederland.
Bij ons tref je denk ik zelden een afdeling met golfclubs aan!
Of een prachtige kippenvilla met een eigen stoel voor de haan.
Maar de zee blijft toch het allerbelangrijkste dus ik ga zo weer een strandje opzoeken.
Met mijn stoeltje en mijn e-reader, want het lezen begint eindelijk te komen.
Het waait nauwelijks dus alle strandjes zijn mogelijk!
En morgen?
Morgen is het ‘voor even’ mijn laatste dag op Tjörn.
Maar gelukkig is er dan die andere kust, de Oostkust.
Dus wéér de zee…
Ik zit gewoon weg te dromen als ik je artikel lees. Wat lijkt me dit heerlijk. Geniet, Liesbeth! Maar dat is een beetje overbodig om te zeggen.
Heerlijk…ik leef ook n beetje mee…. je bent echt helemaal weg zo he