Het is twee weken na de begrafenis en ook al hebben we veel contact gehad, het is ook fijn elkaar te zien en erover te kunnen praten.
Wat kwam het dus goed uit dat Ch&A met vakantie waren en met hun zeilschip in Lauwersoog lagen! En wat is het heerlijk om op hun uitnodiging een dagje te komen zonder reserve ‘ja’ te kunnen zeggen. Dat is iets wat ik me iedere keer weer realiseer omdat ik dat het vroeger niet redde. Dan was de werkweek zo druk en vol dat ik het weekend echt nodig had om bij te komen waardoor dit soort uitstapjes meestal een te hoge prijs hadden.
En wat een stralende dag! Een blauwe lucht, zon en een prachtige tocht door het Noorden van Friesland. Overal graanakkers met randen vol bloemen en enorme aardappelvelden met kaarsrechte rijen aardappelplanten zover als je kon kijken. Het is ongeveer een uur rijden naar Lauwersoog en ik heb van iedere minuut genoten.
De Thalasso lag in de visserijhaven. Het was er heel rustig wat de mogelijkheid bood het schip langszij te leggen. Dat maakt het voor mij een stuk eenvoudiger om aan boord te komen, jong en lenig als ik ben.
Of we nu varen of niet, ik geniet altijd enorm van het op een zeilschip zijn. Het zo vertrouwde gevoel, het altijd een beetje bewegen, de kuip waarin je zo lekker met je rug tegen de grootschoot aan kan zitten lezen, de andere schepen waar altijd wat gebeurt, de kletsjes met mensen over waar ze vandaan gekomen zijn of juist naartoe willen – alles gaat vanzelf en lijkt in mijn lijf en mijn hart verankerd te zijn.
Het was goed elkaar te zien zonder haast en in alle rust. Gevaren werd er niet, het tij en de wind zaten tegen. Vroeger zou ik dat vreselijk jammer hebben gevonden, nu was het prima want alle tijd.
Tijd voor praten, tijd voor stil zijn, tijd voor een dutje, tijd voor koffie, tijd voor een glas wijn, tijd voor een uitstapje naar Dokkum want er was nu een auto en er waren boodschappen nodig en tijd om een visje te eten in het restaurant aan het eind van de dijk met uitzicht op de vissersschepen, de Waddenzee en heel in de verte op Schiermonnikoog.
Intussen werd het drukker in de haven dus moest het schip weer netjes in een box. Maar wel met de achterkant naar de steiger zodat ik een riante afstap had! En wat is het toch leuk om alle kapriolen van anderen te zien bij het aanleggen…
Rond half tien reed ik naar huis, weer door het weidse/wijdse (mag allebij in dit geval!) Friese land. Achter me de scherpe horizon met een blauw-roze lucht er boven, om me heen weer die uitgestrekte akkers. Wat hou ik toch van die ruimte en dat eindeloos ver kunnen kijken.
Wat was het een mooie dag, in velerlei opzichten!
Vandaag is het wéér een prachtige dag en genoot ik van mijn tuin, de kranten en mijn fiets. Ruimde een stukje tuinhuis/atelier op, bracht boeken naar ’the free library’ want zó kan ik wel boeken wegdoen en liet de dag van gisteren nog eens door mijn hoofd gaan.
En morgen?
Morgen ga ik bij een vriendin informatiemateriaal over Noorwegen halen…
Alweer een mooi verhaal. Ik heb ontdekt dat de melding van een nieuw verhaal bij mij binnenkomt in de advertentie mailbox.
Mocht je informatie willen over Noorwegen…. Ik (wij) kan (kunnen) je veel vertellen
🙂
Zoveel genieten en dat al ruim meer dan een jaar. Dat je nog vele jaren dit mag blijven doen.