Zweden,Näs,geboortehuis,Astrid Lindgren,mei,2016
6

Astrid Lindgren en wilde bosaardbeitjes – zo is het ooit allemaal begonnen

Gisteren scheen de zon en ging ik op zoek naar een strandje. Ik wilde niet te ver rijden en koos voor Loftahammar, 25 km verder op een schiereiland in de Oostzee.
Wat is het verschil tussen de Oost- en de Westkust toch groot! Hier kun je bijna niet spreken van ‘de zee’.  Er is wel veel water maar het doet vooral denken aan de meren uit Dalarna: overal begroeiing en heel veel bomen. De Westkust is veel ruiger. Daar zijn vooral rotsen en daar is de echte zee.

Het waaide hard zodat ik een luw plekje zocht en vond bij het station van de reddingsboot. Er was een piepklein zandstrandje (weer zo’n verschil met de Westkust) en een bosje dat me volledig uit de wind hield dus ik zat er heerlijk.

 

Om wat verder te kunnen kijken klom ik een stukje naar boven en vond daar tot mijn grote verbazing een hele plek met bloeiende wilde bosaardbeitjes. Ik vond al bosbessen, frambozen, lingonbessen en cantharellen maar nog nooit bosaardbeitjes! Terwijl daar, met de kennis van nu, mijn liefde voor Zweden mee is begonnen.

wilde aardbeitjes miToen mijn moeder mij als vijf-jarige uit ‘Wij uit Bolderburen’ voorlas  zochten de kinderen daar “wilde bosaardbeitjes die ze aan een strootje regen” en als kind uit de grote stad in de jaren vijftig wist ik noch wat bosaardbeitjes, noch wat strootjes waren. Er ging een wereld vol mystiek voor me open. Een wereld vol natuur en buiten zijn, veiligheid en vriendschap. Ik weet zeker dat tóen het zaadje met de liefde voor Zweden is geplant.

 

Vandaag stond een bezoek aan Näs op mijn agenda. Daar staat het geboortehuis van Astrid Lindgren, de schrijfster van ‘Wij uit Bolderburen’ en van tientallen andere boeken. Zou het toeval zijn geweest dat ik nú pas die bosaardbeitjes vond? Toeval bestaat niet – het heeft vast zo moeten zijn.

AL poster bewerkt miNäs ligt vlakbij Vimmerby waar het grote themapark “Astrid’s Värld” ligt, wat ze zelf ontworpen heeft voor kinderen en waar de hele zomer toneelstukken van haar boeken worden opgevoerd. Het huis in Näs is inmiddels gerestaureerd en teruggebracht in de staat van meer dan honderd jaar geleden. Bij het huis is een prachtige tuin en een grote expositieruimte met een winkeltje en een eenvoudig restaurant.

De expositie bestond uit een aantal films over haar leven (met vaak de Nederlandse tekst op de koptelefoon!), heel veel foto’s en citaten, voorstellingen uit haar boeken etc.
Nu heb ik bijna alles van en over haar gelezen maar wat was ik onder de indruk van wat zij allemaal heeft gedaan, heeft geschreven, heeft gezegd en vooral heeft bedacht!

Het raakte me diep en het ontroerde me.
Misschien omdat ik sommige dingen zo herkende maar ze nooit goed kon benoemen.
En nu wel.

In een van de films vertelde ze hoe haar wereld toen ze nog heel klein was met een schok veranderde doordat er een wonder gebeurde. Het wonder van de woorden! “De woorden kwamen binnen door een kiertje van de deur. Ze bleken zó mooi en streken neer in mijn ziel”. Zo mooi verwoord.
Het herinnerde mij aan mijn eerste bezoek aan de grote kinderbibliotheek (ik was vier). Toen ik ál die boeken zag dacht ik dat ik in de hemel was en ging de wereld voor me open!

En haar onbegrensde liefde voor de natuur – hoe kan het anders als je op zo’n plek wordt geboren en opgroeit. “Ik wist vanaf mijn eerste woord wat schoonheid was: alles wat leeft! En ook al ben ik heel somber – het voorjaar maakt alles goed! Het voorjaar met haar speciale toverkracht.”

Behalve de beste kinderboekenschrijfster van de eeuw (Pippi, Madieke, Michiel van de Hazelhoeve, Emiel de detective, Lotta uit de Kabaalstraat, Samen op het eiland Zeekraal, De Gebroeders Leeuwenhart, Ronja, Mio mijn Mio, Rasmus en de Landloper, Karlsson van het dak, etc.) was ze ook een feministe, politica en strijder tegen onrecht, vooral als het onrecht tegen kinderen of dieren betrof.
Makkelijk was ze niet maar geliefd was ze wel. Ook nu nog – er is net een nieuw bankbiljet met haar beeltenis verschenen!

Ze heeft ontelbare prijzen gekregen in tientallen landen, de opsomming daarvan besloeg een hele wand van het expositiegebouw. Alleen de Nobelprijs kreeg ze nooit en daar was ze eigenlijk ook maar blij om.
Toen ze negentig jaar werd zei ze “Het is maar goed dat ik de Nobelprijs niet kreeg. Nelly Sachs kreeg hem wel en ging dood. Dat zal je maar gebeuren!

In de museumwinkel raakte ik in gesprek met een van de medewerkers. En zoals dat soms gebeurt klikte het en konden we delen hoe de persoon Astrid Lindgren ons raakte. Wat is het toch mooi zulke mensen te mogen ontmoeten en zulke gesprekken te mogen hebben.
Ik vertelde haar over de bosaardbeitjes van Bolderburen en ze vroeg of ik van plan was naar Bullerbyn te gaan. Ik heb altijd gedacht dat dit dorpje van maar drie boerderijen door Astrid werd verzonnen maar het bestaat dus echt! Ze gaf me een kaart en legde uit hoe ik moest rijden.

Rond het huis in Näs ligt een sprookjesachtige tuin, deels ontworpen door Astrid zelf en in de tuin staat de eeuwenoude limonadeboom waar Pippi limonade uithaalde. Op dit moment bloeide de ‘witte tuin’. Heel veel nuances van wit met hier en daar donker blad, schitterend.


Na de koffie met Zweedse taart ging ik op weg naar Bullerbyn. Op de kaart leek het vlakbij maar wéér verkeek ik me op de Zweedse afstanden. En net toen ik dacht dat ik er allang voorbij was zag ik de afslag. Het was berg-op berg-af, in de bermen begonnen de lupinen al te bloeien en overal waren bloeiende seringen, lijsterbessen en appelbomen. Ik reed mijn eigen herinnering binnen…

En opeens was daar het dorpje-met-de-drie-boerderijen! Precies zoals in de boeken.
Met tussen twee huizen de grote boom waardoor de jongens van het ene naar het andere huis klommen ‘want dat ging veel sneller dan gewoon door de deur’. Met de lange lage stal waar de koeien stonden en waar de knecht woonde. Met de grote hoge schuur waar de kinderen gangen groeven door het hooi. Met de twee boerderijen die bijna tegen elkaar aan stonden en waar de meisjes met een blikje aan een touw briefjes naar elkaar stuurden.
Het was er allemaal en het was precies zoals ik het in mijn hoofd zat!
AL Bullerbyn alle 3 mi

AL BullerbynWat een bijzondere dag is dit geworden.
Het lijkt of alles ineens in elkaar past.
Wat hou ik van dit land dat ik heb leren kennen dankzij Bolderburen.
Het Bullerbyn van Astrid Lindgren.

En wat bijzonder om te zitten schrijven in haar geboortehuis!

 

 

En morgen?
Morgen vertrek ik weer uit mijn villa en rij ik naar het Noorden.
Naar Tolvsbo!

 

Delen is fijn:

6 Reacties

  1. Wat ontroerend om je ervaringen en herinneringen te lezen. Je reis is nu al meer dan geslaagd.

  2. Hej!
    Så synd – so schade – att jag förstår bara namnen – det verkar vara en fin och persönlig beskrivning av Astrids barndomsplatser! LIEBE GRÜSSE BARBARA

    • Tack sa mycket Barbara!
      Very nice to meet you and now we’re Facebookfriends!
      Welcome och vi ses.

  3. Ik lig een paar dagen achter met lezen, maar ik zit te genieten van je verhalen, Liesbeth! Wat geweldig wat je allemaal meemaakt daar en wat beschrijf je het mooi.

  4. Dank dat ik even met je mee mag reizen Liesbeth! Astrid is voor mij ook heel bijzonder. Ik draag nog altijd (ben nu 50) gedichtjes van haar voor die ik op de lagere school uit mijn hoofd geleerd heb.

    PS Ik krijg al een tijdje geen meldingen meer van je blog (ik vond deze op facebook bij Marloes), kan ik per ongeluk van je verzendlijst gevallen zijn?

Geef een reactie

[postlist id="513"]