#50books vraag 3: Ben jij een passieve of een actieve lezer?

Vroeger was ik een buitengewoon actieve lezer. Zat meestal met een potlood in mijn hand, onderstreepte alles wat ik mooi of bijzonder vond, zette uitroep- of vraagtekens in de kantlijn en als het heel heftig was schreef ik er zelfs dingen bij. En natuurlijk verbeterde ik typ- en zetfouten.

Eigenlijk weet ik niet wanneer dat is veranderd, dat is een sluipend proces geweest.
Wat ik wel weet is dat lezen de laatste tien jaar anders werd. Mijn vrije tijd was schaars want ik werkte hard en veel. Kwam doodmoe thuis en was al blij als ik nog energie had voor een paar pagina’s van de krant. Lezen beperkte zich tot ’s avonds in bed en in de vakanties. En om nou in bed van alles te willen met een potlood…

Toch kan ik me niet herinneren dat ik níet las. Altijd en overal had ik een boek bij me. Wachtend bij de dokter, wachtend op een afspraak, even tijd tussen twee dingen door – altijd zat dat boek in mijn rugzakje. Maar ook bij die gelegenheden kwam er geen potlood meer bij kijken.

Het lezen zelf veranderde ook. Steeds meer ‘makkelijke’ boeken en vooral, liefst Scandinavische, detectives. Of psychologische thrillers, wat dat dan ook maar wezen mogen.
Steeds meer consumeren en heerlijk meegezogen worden in de spanning van het verhaal.
Steeds minder de grote literaire vragen des levens.

Helaas lukte zelfs dat op een gegeven moment niet meer. Lezen beperkte zich tot een paar bladzijden in bed en dat dan nog in een boek dat ik al kende omdat ik anders de draad kwijtraakte.
Het had allemaal te maken met het me niet meer kunnen concentreren, geen energie hebben en vergeten wat ik net had gelezen. Ik werd er heel verdrietig van en verlangde ontzettend terug naar die wereld waarin ik me zo kon verliezen.
Met of zonder potlood.

Door weer te beginnen met bekende boeken heb ik langzaam het lezen terug veroverd. Omdat ik het verhaal al kende was het niet erg als ik wat vergat. Ook kostte het zo minder energie waardoor het leuk bleef en ik makkelijker een boek pakte.

En nu begint het langzaam weer te stromen. Er komt nieuwe energie al ben ik nog steeds veel drukker dan ik ooit voor mogelijk had kunnen houden met allerlei wonderlijke dingen die op mijn pad komen. Tijd blijft schaars al realiseer ik me donders goed dat het mijn eigen keuze is hoe ik die tijd invul. Toch voelt het nog vaak of alles me overkomt en zie ik ’s avonds dat boek liggen waarin ik die dag had willen beginnen.

Een actieve lezer in de zin van lezen met een potlood zal ik nooit meer worden.
Wel een lezer die zich, zelfs in een adembenemend verhaal, verheugt in of juist ergert aan slecht taalgebruik, krakkemikkige zinnen of een zichtbaar slechte vertaling. Dat is niet anders en dat geeft kleur aan het lezen. Het genieten staat echter voorop en wat ben ik blij dat ik dat soms weer kan!

Is dat dan actief of passief lezen?
Geen idee.
Maar een dag niet gelezen is een dag niet geleefd!

#50books door Peter Pellenaars