0

Zweden – #50shadesofgreen!

Van Siljansnäs naar Åsmansbo – voor Zweedse begrippen een stukje van niks want wat is nu honderd kilometer? Toch deed ik er ruim vijf uur over.

Eerst nog even boodschappen in Leksand, via kleine weggetjes naar Gagnef waar ik over de enige pontonbrug die Zweden rijk is de Österdalälven overstak en om vervolgens in steeds bekender gebied te komen. Want wat ben ik veel in deze omgeving geweest, alles is een feest der herkenning.
En ook hier lag nog sneeuw op de berg en was het ’s nachts verschrikkelijk koud!

Wat was het leuk om J&A weer te zien en wat voelde ik me welkom!
Er stond een eigen huisje op me te wachten dat van alle gemakken voorzien was en waar ik ontzettend lekker heb geslapen.


We hebben heerlijk gegeten, bij de buitenkachel gezeten, gebarbecued, eindeloos bijgepraat en we zijn natuurlijk op stap geweest. Een van onze doelen was de eeuwenoude konditori Elsa Anderssons die twee jaar geleden tot de grond toe afbrandde maar gelukkig twee weken geleden heropend werd.
Het oude pand met alle muur- en plafondschilderingen was onvervangbaar maar wat is het prachtig hersteld. De buitenkant is of hij niet weggeweest is en binnen is nog precies dezelfde sfeer terwijl het toch heel anders is.

Onveranderd is de eindeloze rij waarin heel rustig wordt gewacht tot het je beurt is. Wij hadden gelukkig maar vier mensen voor ons maar zelfs dat duurde eindeloos want ‘zullen we dit nemen of juist dat? Of liever een garnalensandwich of juist gebak? Of allebei? En wil je koffie of iets anders?’ Niet eenvoudig voor ongeduldige Nederlanders… maar oh wat is het gebak bij Elsa lekker!

 

Op onze rit door de omgeving zagen we het echte Dalarna.
We zagen kraanvogels met jongen, heel veel meren, bossen, kale vlakten vol boomstobben, boerderijen, falurode huizen en schuren en overal beken en riviertjes. Wat opviel was dat het water overal erg laag stond. Dit blijkt momenteel in heel Zweden het geval te zijn.

 

Maar het meest bijzondere dat we tegenkwamen was een jong vosje dat opgerold in de berm lag te slapen. Met prachtige blauwe oogjes!
Het viel niet mee J ervan te weerhouden het mee naar huis te nemen…

 

Ook was ik een dagje alleen op stap, naar een van mijn lievelingsplekjes, Tunkarlsbo aan het grote meer langs de oude weg van Ludvika naar Fagersta. Ik zat er op de steiger of ik er nooit weggeweest was en ik genoot van de eerste echte warme Zweedse dag.
Beetje lezen, beetje kijken, beetje soezen aan het water – en zó stil!

 

Na vijf dagen zat de logeerpartij er weer op.
Het was heerlijk om de hele dag buiten te kunnen leven – van het ontbijt tot ’s avonds laat op de waranda bij de buitenhaard, wat een voorrecht.

Ik heb ontzettend genoten van alles en heb me helemaal thuis gevoeld,
dus heel veel dank aan J&A!

 

 

 

En morgen?
Morgen ga ik terug naar Tjörn.
Naar mijn eiland!

En met verkeersborden zoals dit
gaat dat vast helemaal goed komen.

 

 

 

Delen is fijn:

Geef een reactie

[postlist id="513"]