1

Slaap

Petter en Pepijn,slapen,samen,BurmezenWat is slaap toch een wezenlijk onderdeel van het leven. En wat is het een belangrijke voorwaarde om te leven!
Als je makkelijk in slaap valt, door slaapt en uitgerust wakker wordt heb je geen idee hoe bijzonder dat eigenlijk is.

Vroeger had ik dat ook niet. Bij mijn vrienden stond ik bekend om mijn vaste slapen en mijn altijd en overal in slaap kunnen vallen.
We zeilden veel en er zijn meer foto’s van mij dat ik ergens lig te slapen dan dat ik actief met het zeilen bezig ben…
Ik had in die tijd twee wekkers en zelfs daarmee was het twijfelachtig of ik ze zou horen.
Wakker worden was dus niet eenvoudig, in slaap vallen wel.
Overal en altijd, moeiteloos.

Helaas is dat in de loop van de jaren veranderd. Eerst het steeds moeilijker kunnen liggen door de langzaam erger wordende pijn in heup 1. Toen de overgang waar ik vrij moeiteloos doorheen zeilde, alleen het in slaap vallen werd opeens een probleem. Door mijn steeds drukker wordende baan kwam ik in een vicieuze cirkel want eenmaal in bed begon ik door te malen over alles wat er nog moest. Daar kwam andere narigheid bij en opeens realiseerde ik me dat ik een slaapprobleem had.

Gelukkig heb je daar pilletjes voor en alleen al het weten dat ik zo’n inslaper kon slikken als dat nodig was maakte het in slaap vallen makkelijker! Desondanks slikte ik ze ook regelmatig, vooral als ik wist dat ik de volgende dag moest presteren. En dat was vaak het geval.
Wat was het een enorme winst toen mijn oude heup vervangen werd door prachtige nieuwe onderdelen van titanium en porcelijn – alle pijnklachten verdwenen als sneeuw voor de zon en ik kon weer liggen!
Dan zou het slapen vast ook weer lukken…
Maar helaas, al snel volgde heup 2 en werd mijn baan alleen maar heftiger.
En mijn slaapproblemen dus ook.

Inmiddels heb ik twee geweldige pijnloze heupen en een Nieuw Leven dat me steeds beter afgaat. Piekeren is er nauwelijks meer bij, ik geniet van iedere nieuwe dag, ik fiets, ik zwem, ga naar de sauna, doe soms wat nuttigs, zorg goed voor mezelf en leef met de dag. Mindful dus!
Alleen dat slapen blijft een probleem dat nu weer onder druk staat van mijn gescheurde schouder. Dat letsel begint gelukkig te genezen maar inmiddels heb ik een forse en zeer pijnlijke peesontsteking in mijn bovenarm (met dank aan de krabpaal!). Liggen wil niet en alles doet wéér pijn.
Dus slapen ho maar!

En zelfs nu ik niet meer hoef te presteren, uit kan slapen en mijn eigen ritme kan bepalen voel ik weer hoe groot de invloed van niet-slapen is. Het beïnvloedt alles. Mijn concentratie wordt slecht waardoor er van alles misgaat, lezen is geen optie, ik ben prikkelbaar wat voor anderen vervelend is en waar ik me dan weer schuldig over voel, ik vergeet alles, ik kan me er niet toe zetten naar buiten te gaan, etc. En vooral, ik ben ongelooflijk moe. Moe, moe, moe.
Zelfs te moe om te slapen.

Maar… na drie nachten echt geen oog dicht gedaan te hebben was het vannacht een topper!
Op tijd naar bed, ruim voldoende pijnstillers én een slaappil en daar was eindelijk de slaap.
Bewusteloos tot de wekker ging en als herboren wakker.
Herboren met het gevoel de hele wereld weer aan te kunnen.
Energie voor gezellig bezoek, voor boodschappen en kletsjes met onverwachte bekenden, van alles geregeld, mijn Zweedse huiswerk nog net op tijd gedaan, hout gehaald, gestofzuigd en de kattenbak schoongemaakt want dat was hard nodig.

Slapen om uit te rusten. Petter en Pientje, slapen, kachel, Burmezen
Slapen om energie te krijgen.
Slapen om te herstellen.
Slapen om te kunnen leven.

Wat hebben die poesjes het dan toch makkelijk.
Was ik maar een poes…

Delen is fijn:
0

Leven met de dag

Tjörn, het eiland aan de Westkust waar ik zoveel van hou.
Heerlijk om er weer te mogen zijn.
Heerlijk om thuis te komen want zo voelt het, of ik niet weggeweest ben.
Heerlijk ook om me hier welkom te mogen voelen.

En nu begint het grote uitrusten.
Het weer werkt daar aan mee: gisteren stortbuien en een koude wind zodat ik geen enkele behoefte had wat te gaan ondernemen. Lekker met een boek op de bank in het tempo van ‘een hoofdstuk – een uurtje slapen’.
Ik tref het altijd ongelooflijk met het weer, heb altijd zon en kan altijd op een van mijn strandjes zitten. Realiseer me ook dat dat ooit mis moet gaan en heb dus van alles bij me om het ook bij slecht weer goed te hebben.

En nu lijkt deze periode te zijn aangebroken.
De weerberichten zijn zeer matig, lage temperaturen, een koude wind en soms een bui.
Jammer, want ik verlang erg naar mijn strandjes.

Aan de andere kant maakt het ook dat ik per dag en zelfs per deel van de dag moet leven.
Geen plannen maken maar kijken wat zich voordoet en genieten van de mogelijkheden die er altijd weer zijn.
Best moeilijk want ik ben een regelaar.

Desondanks weet ik dat ik het moet leren, dat leven met de dag, leven zonder agenda, leven met wat zich voordoet en daar blij mee zijn.
En waar kan ik dat beter leren dan hier, in mijn andere land?

Delen is fijn: