1

#50books vraag 33: Wat vinden jullie van auteurs die ook onder pseudoniem publiceren?

Gepubliceerd op door Liesbeth

Daar ben ik dubbel over, zoals meestal zitten er twee kanten aan.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een schrijver met een gevestigde naam of een bepaalde reputatie zonder vooroordelen een boek wil publiceren. Het boek van Robert Galbraith alias J.K. Rowling vind ik hier een goed voorbeeld van. Een detective en niets te maken met de onnavolgbare Harry Potter. Ik heb er alle begrip voor dat ze wilde dat er fris naar haar nieuwe boek gekeken zou worden.

Maar er is ook een andere kant. De kant van je verstoppen achter een schuilnaam. Het woord zegt het eigenlijk al, je verschuilt je ergens voor. Voor wie? Of voor wat? Voor je lezers? Zou het die wat uitmaken hoe je heet?
Toen ik begon te twitteren ben ik dat heel bewust onder mijn eigen naam gaan doen. Het is zo makkelijk allerlei standpunten in te nemen als niemand weet wie je bent. Rolde eens in een echte tweepsruzie toen ik iemand vroeg waarom ze anoniem de meest vreselijke dingen over haar werk twitterde. Ze antwoordde dat ze ontslagen zou worden als haar werkgever het zou lezen en ze maakte me uit voor alles wat mooi en lelijk was toen ik aangaf dat ik daar anders over dacht.

Inmiddels heb ik zelf een negatieve ervaring.Ik was net heel voorzichtig met bloggen begonnen, gewoon onder mijn eigen naam. Na 35 jaar gewerkt te hebben in ‘mijn eigen winkeltje’ kreeg ik een collega en heb ik een paar bloggen geschreven over hoe moeilijk ik het vond de weg te vinden in mijn nieuwe winkeltje. Ik heb erg mijn best gedaan dat heel genuanceerd te doen. Het schrijven hielp me om alles wat er met me gebeurde te analyseren en ik had op geen enkele wijze de intentie iemand te beschadigen. En zeker niet de organisatie waar mijn hart lag en waar ik al zolang met zoveel liefde en plezier werkte. Helaas is dit me niet in dank afgenomen en kreeg ik een officiële berisping. Dat zou nooit zijn gebeurd als ik me achter een schuilnaam had verscholen en precies hetzelfde had geschreven.
Spijt? Nee, geen spijt want ik deed het met goede intenties, ik formuleerde heel zorgvuldig en ik hield het vooral bij mezelf.
Jammer? Ja, dat wel. Ik heb een tijd niet meer durven bloggen, het ging gewoon niet meer. Gelukkig is dat inmiddels over!

Natuurlijk wil ik mijn geblog niet vergelijken met echte schrijvers en echte boeken. Toch zie ik er wel dezelfde parallel in. Eigenlijk is een schuilnaam hetzelfde als iets anoniem publiceren. Anoniem en zonder de verantwoordelijkheid te nemen voor wat je schrijft. En daar hou ik dus niet van..
Maar J.K. Rowling mag het van mij!

 

0

“I have a dream”

Gepubliceerd op door Liesbeth

Vandaag, 28 augustus 2013, is het precies 50 jaar geleden dat Martin Luther King zijn beroemde toespraak hield in Washinton bij het Lincoln Memorial. Een toespraak die de wereld zou veranderen.
Ik was toen twaalf jaar en zat naar de tv te kijken bij mijn oma die bij ons in huis woonde én een tv had. Het was nog zwart-wit televisie, hoe symbolisch kan het zijn.
Ik kan bijna niet geloven dat dit 50 jaar geleden is, het staat nog op mijn netvlies gegrift. Jarenlang kende ik het laatste deel van die toespraak helemaal uit mijn hoofd.

Wat wonderlijk om me te realiseren dat nog maar 50 jaar geleden de scheiding tussen wit en zwart zo groot was. Dat zwarte mensen niet voor in de bus mochten zitten, dat ze wel voor de kinderen van hun baas mochten zorgen maar daar nauwelijks voor betaald kregen, dat zwarte kinderen niet naar witte scholen mochten, dat zwarte mensen in getto’s woonden.
En dat de omslag kwam toen zwarte vrouwen besloten dat ze wél voor in de bus wilden zitten en dus voorin instapten met alle gevolgen vandien. Dat een dertienjarig zwart meisje via een rechtzaak afdwong dat ze naar de school van haar keuze mocht en dat dit alleen onder politiebegeleiding mogelijk was. En dit zijn nog maar twee voorbeelden. Ook daar keek ik vol ontzag naar op de tv, nauwelijks de impact van wat ik zag begrijpend. En wat was het een schok dat Marten Luther King in 1968 werd vermoord.

Wat wonderlijk dat in 1964 Nelson Mandela werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, we wisten toch al hoe het zat? Dat die gevangenisstraf moest duren tot 1990 en dat er een uiterst bloedige apartheidsstrijd moest plaatsvinden voor de apartheid officieel werd opgeheven.

Wat wonderlijk dat er nog steeds op grote schaal wordt gediscrimineerd op huidskleur, op sekse en seksuele voorkeur, op geloofs- en op politieke overtuiging, op welke taal je spreekt, op in welke auto je rijdt, op welke school je zit, op wat voor kleren je draagt, of je van zoet of van zout houdt, of …. vul zelf maar in.

Wat zijn we opgeschoten sinds die indrukwekkende redevoering in 1963?
Is de wereld veranderd zoals we toen dachten?
Ja, Amerika heeft een zwarte president maar er wordt nog steeds op grote schaal gediscrimineerd.
We zouden allemaal nog eens heel goed naar die toespraak moeten kijken en vooral luisteren. Ik deed dat net en kreeg weer kippenvel.
Luister en kijk. En lees zijn verhaal.
Als we dat allemaal doen wordt de wereld er in ieder geval niet slechter van.

1

Pareltjes

Gepubliceerd op door Liesbeth

Sinds ik alleen (en daar bedoel ik mee zonder gezelschap) met vakantie ga heb ik gemerkt dat het leggen van contacten zoveel makkelijker gaat dan wanneer je met z'n tweeën of met meer bent. Je bent dan toch vaak wat meer op elkaar gericht. En hoewel mijn vreemde talen op een zeer

Lees meer...
0

Zweedse zaterdag

Gepubliceerd op door Liesbeth

Uit mezelf om negen uur wakker, dat is vrij bijzonder. En keurig op tijd voor het ontbijt. Het ontbijt hier is een serieuze aangelegenheid. Gerda besteedt er ongelooflijk veel zorg aan, het is iedere ochtend weer verrassend en ik geloof niet dat ik ergens ooit zo'n ontbijtbuffet heb

Lees meer...
2

Zomer, zon, zee

Gepubliceerd op door Liesbeth

Het lijkt of er geen einde aan deze zomer komt, iedere dag weer stralend weer. Wel is het licht heel anders dan in mei/juni.Toen was het heel helder en fris, nu is het warm en bijna geel met een oranje gloed. Door de eindeloos blauwe lucht is het al om aanwezige zeewater prachtig

Lees meer...
1

Weer op Tjörn.

Gepubliceerd op door Liesbeth

Tjörn is een eiland aan de Westkust van Zweden, zo'n veertig km boven Göteborg. Op een van mijn Zweedse vakanties zocht ik in die buurt een B&B en vond de site van de familie Lekander (www.lekander.nu). Inmiddels ben ik er een vaste gast en is het ook hier 'thuiskomen', zowel

Lees meer...
2

#35dagen dag 35

Gepubliceerd op door Liesbeth

De laatste dag! En dus ook de laatste foto en het laatste dagelijkse blog. Hoewel ik niet weet of ik nu niet voor eeuwig verslaafd ben, dat zal de komende tijd moeten blijken.Inmiddels heb ik weer een prachtige tocht van zo'n kleine 500 km gemaakt, van Tolvsbo naar Tjörn, het eiland

Lees meer...
2

#35dagen dag 34

Gepubliceerd op door Liesbeth

Vandaag de een na laatste opdracht, een zelfportret. Dat heb ik al een keer gedaan, bij de zeven dagen #synchroonkijken, de foto opdrachten waar het allemaal mee begon en waaraan ruim 1250 mensen deelnamen. De laatste opdracht was toen 'fotografeer jezelf' en ik heb toen geprobeerd

Lees meer...
1

#50books vraag 32 Hoe hoog scoor jij op de schaal van boeksnob, en wat zegt dat?

Gepubliceerd op door Liesbeth

De basis voor deze vraag ligt in het beantwoorden van een aantal vragen die uiteindelijk kunnen leiden tot het oordeel of je wel, niet of een beetje een ‘boeksnob’ bent.
Hier heb ik dus helemaal niets mee. Niet met de vragenlijst en al helemaal niet met de conclusie die hieruit af kan worden geleid. Voor de duidelijkheid, ik heb niet gesmokkeld en keurig de lijst afgewerkt. Van de 15 vragen kon ik er twaalf vol overtuiging met een NEE beantwoorden.

Natuurlijk is een e-reader een zinvolle aanvulling of hij nou wel of niet naar boeken ruikt (schone taak voor de fabrikant, kan nog mee gescoord worden!).
Natuurlijk heb ik een televisie waar ik graag naar kijk. En hier in Zweden kijk ik soms via mijn laptop bij gebrek aan beter.
Natuurlijk lees ik niet alleen maar boeken die een prijs hebben gewonnen. Sterker nog, die lees ik maar heel soms omdat ze me vaak al tegen zijn gemaakt door allerlei recensenten.
Natuurlijk is het boek niet per definitie beter dan de film en natuurlijk lees en herlees ik heel regelmatig jeugdliteratuur. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Gelukkig waren er ook JA’s. Ik ben gek op thrillers en lees ook wel eens een liefdesroman.
En ja, ik ben zuinig op boeken en gebruik altijd een boekenlegger. Van die leuke gratis boekenleggers die je bij de boekwinkel krijgt als je daar een boek koopt. Ik heb helemaal niets tegen Amazon of Bol.com maar ik koop mijn boeken uit principe bij mijn eigen boekwinkel, veel te blij dat die er (nog) is!
Als deze ja’s mij tot een boeksnob maken dan moet dat maar. Ik geloof niet dat ik er trots op ben en ik lijd er ook niet onder. Maar zou er iemand geïnteresseerd zijn in deze constatering? Dat kan ik nauwelijks geloven.

Lezen is heerlijk. Weg kunnen zakken in een boek en de hele wereld vergeten, nieuwe dingen ontdekken, vol spanning mee zoeken naar wie de echte moordenaar is, meeleven met Maarten Koning en vooral met Nicolien in de eindeloze Bureau-perikelen, met tranen in de ogen nog eens Schoolidyllen van Top Naef lezen waarin Jet zo prachtig dood gaat, wilde bosaardbeitjes aan een strootje rijgen met de kinderen van Bolderburen, meeleven en voelen bij het lezen van Tonio en zo kan ik nog uren doorgaan.
Lezen is genieten, boeksnob of geen boeksnob, en ik hoop het altijd te kunnen blijven doen!